Οι τρεις άξονες της πράσινης αλλαγής

Του Κ. Μανωλιουδάκη

Στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης ο Γιάννης Αναστασίου πραγματοποίησε μακράν το καλύτερό του κοουτσάρισμα από την ημέρα που ανέλαβε τον Παναθηναϊκό.

Κι όπως η ίδια η ομάδα ωριμάζει, έτσι και ο «ρούκι» Αναστασίου -παρά την κατάρτισή του, τις παραστάσεις και τις γνώσεις που διαθέτει- είναι σαφές ότι αγώνα με τον αγώνα αποκτά μεγαλύτερη ωριμότητα, περιορίζοντας τα λάθη του και αυξάνοντας τις σωστές παρεμβάσεις του στη διάρκεια ενός αγώνα.

Δεν (μπορεί να) είναι τυχαίο το γεγονός ότι στα δύο τελευταία παιχνίδια με τον Εργοτέλη και (κυρίως) τον Αστέρα Τρίπολης οι αλλαγές που έκανε έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην τελική έκβαση των αγώνων και χάρισαν τις νίκες στο τελευταίο 15λεπτο. Στο 90’ με τον Εργοτέλη και στο 77’ με τον Αστέρα Τρίπολης.

Οι τρεις άξονες πάνω στους οποίους αποφάσισε να κινηθεί ο Αναστασίου δίνουν και την ερμηνεία για την αλλαγή του Παναθηναϊκού προς το καλύτερο.

1. Το 4-3-3 αποτελεί βάση, αλλά όχι «δόγμα». Ως ποδοσφαιριστής ο Αναστασίου έκανε καριέρα στην Ολλανδία και στο Βέλγιο έχοντας το συγκεκριμένο σύστημα ως βάση και αγωνιζόμενος στην κορυφή της επίθεσης. Τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του τα πέρασε στην Ολλανδία και κατόπιν, ως βοηθός προπονητή, εργάστηκε στη δεύτερη ομάδα του Αγιαξ, δίπλα στον Τζέρι Βινκ και (στον Παναθηναϊκό) στο πλευρό του Ολλανδού Χενκ τεν Κάτε. Φυσιολογικό είναι κατά συνέπεια τα βιώματα και οι επιρροές του να είναι από την «ολλανδική σχολή», όπου κατά βάση έχει ως διάταξη το 4-3-3. Το συγκεκριμένο σύστημα, ωστόσο, δεν αποτελεί πανάκεια, γεγονός που καταδεικνύει ότι ο Αναστασίου δεν είναι «κολλημένος» ως προς τη διάταξη που θα έχει η ομάδα και προσαρμόζεται σε κάθε παιχνίδι ανάλογα με τον αντίπαλο, τη μορφή και τις συνθήκες του κάθε αγώνα. Ο φιλόδοξος τεχνικός τροποποίησε το 4-3-3 σε 4-3-2-1 στα ματς με τον Πλατανιά και τον ΟΦΗ, έχοντας προφανώς συνειδητοποιήσει ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή η ανάγκη για θετικό αποτέλεσμα ήταν πάνω απ’ όλα. Στο ματς στα Χανιά επίσης έκανε σωστή διαχείριση του αγώνα και η αλλαγή του, ο Ατζαγκούν, σημείωσε το γκολ της ισοφάρισης, ενώ μετά το τέλος αυτών των δύο αγώνων και ειδικά μετά τη νίκη-οξυγόνο επί του ΟΦΗ επέστρεψε στο 4-3-3 με τον Εργοτέλη και τον Αστέρα Τρίπολης. Απέναντι στους Αρκάδες, ωστόσο, και μετά την επιλογή του να ρίξει στον αγώνα τον Φιγκερόα, ο Παναθηναϊκός έπαιξε για πρώτη φορά με 4-4-2 για να εκμεταλλευτεί το «φονικό» δίδυμο των Μπεργκ και Φιγκερόα και τα κατάφερε πανηγυρικά κερδίζοντας το ματς. Ηταν η τρίτη εφαρμογή συστήματος στο «τριφύλλι» αλλά το σημαντικότερο όλων ήταν ότι οι αρχές, η φιλοσοφία και ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας δεν άλλαξαν στο παραμικρό.

2. Το κλίμα στην ομάδα είναι ιδανικό, με τους παίκτες να συντάσσονται πίσω από την έννοια ομάδα, ενώ η πιτσιρικαρία παίζει και για πάρτη του προπονητή που έχει στηρίξει τα παιδιά όσο κανείς άλλος στο παρελθόν. Η εικόνα των πανηγυρισμών στη φάση των δύο γκολ του Παναθηναϊκού και δη του πρώτου από τον Μπεργκ, απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης, «μιλάει» από μόνη της. Οι παίκτες του πάγκου, ο Αμπεΐντ, ο Χουχούμης, ο Σπυρόπουλος και ο Μέντες «έπνιξαν» με τις αγκαλιές τους τον Σουηδό στράικερ και πανηγύρισαν με την ψυχή τους. Μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και καταδεικνύουν το άριστο κλίμα. Ο Καπίνο ήταν ξεκάθαρος μετά το ματς, αναγνωρίζοντας ότι ο Αναστασίου έχει βοηθήσει τους νέους και τους έχει στηρίξει όσο κανείς άλλος στην πρώτη ομάδα. Αλλά και οι ξένοι και πιο έμπειροι που ήρθαν στην ομάδα έχουν εμπιστοσύνη στον Αναστασίου, τον οποίον άλλωστε πίστεψαν και αναζητούν στο πλευρό του την ποδοσφαιρική τους αναγέννηση.

3. Επί σειρά ετών στον Παναθηναϊκό (και όχι μόνο) βρέθηκαν προπονητές με εμμονές στους παίκτες που ήταν εισηγήσεις τους στις μεταγραφές και έκαναν ξεκάθαρες διακρίσεις με γνώμονα τα βιογραφικά του έμψυχου δυναμικού, χωρίζοντας σε κάποιες περιπτώσεις τους παίκτες σε «παιδιά και αποπαίδια». Ο Αναστασίου αντίθετα φανερώνει μεγάλη μαγκιά στον τρόπο που διαχειρίζεται το ρόστερ. Δεν φοβάται να ρίξει στα βαθιά πιτσιρικάδες όπως ο Ρισβάνης, αφήνοντας στον πάγκο ή στην εξέδρα καλοκαιρινές επιλογές του, όπως ο Κουτρουμπής. Δεν διστάζει να προτιμάει τον Λαγό από τον Μέντες, να αφήνει τον Μπαϊράμι στον πάγκο. Και δεν είχε πρόβλημα να καθιερώσει τον νεαρό Μαρινάκη ως δεξιό μπακ. Επιπλέον, το λάθος που έκανε μετά το φιλικό με την Παναχαϊκή, πιέζοντας και αγχώνοντας με «γκάζια» τους παίκτες του το κατάλαβε γρήγορα και το διόρθωσε αμέσως. «Μαλάκωσε», τους κάλυψε, και φαίνεται να κερδίζει το μάξιμουμ από την πλειονότητα των παικτών του.