^[1]Ο Χρήστος Κεχαγιόγλου ενδιαφερόταν από παιδί για τα εσωτερικά, υπαρξιακά ταξίδια. Η πρόσφατη δουλειά του είναι πίνακες μεσαίων διαστάσεων που μας πηγαίνουν μέχρι την Κίνα, αλλά και φωτογραφίες και μια βιντεοεγκατάσταση – μουσικό παιχνίδι παρέα με τον φίλο του Δημήτρη Πολυζωίδη

Της Βασιλικής Τζεβελέκου

«Η ζωγραφική είναι ένας δρόμος που μας οδηγεί στον βαθύτερο εαυτό μας. Στη συγκεκριμένη ενότητα το υπαρξιακό ταξίδι συνδέεται μ' ένα νοερό ταξίδι στον πλανήτη», μας λέει ο Χρήστος Κεχαγιόγλου για την καινούργια ατομική του έκθεση «Στις άκρες του κόσμου – Πτήσεις δωματίου». Από τις 10 Οκτωβρίου παρουσιάζει στην γκαλερί Ζουμπουλάκη τριάντα έργα ακρυλικά σε καμβά, δουλειά των δύο τελευταίων χρόνων. Πίνακες, κυρίως μεσαίων διαστάσεων, όπου η καθαρή ζωγραφική έχει τον πρώτο λόγο. Εικόνες που ταξιδεύουν τον θεατή από τον Ναό της Βανίλιας στην ενδοχώρα της Κίνας μέχρι τα τοπία της ελληνικής υπαίθρου και τις παγωμένες εκτάσεις των νησιών Σβάλμπαρτ στον Αρκτικό Ωκεανό.

«Οι πτήσεις δωματίου είναι ένα παιχνίδι στο οποίο καταφεύγω από τα παιδικά μου χρόνια. Είναι σαν να ταξιδεύω στους τόπους που προσπαθώ να ζωγραφίσω, σαν να βρίσκομαι εκεί. «Οι άκρες του κόσμου» σηματοδοτούν κάτι πολύ μακρινό, το οποίο όμως μπορεί να είναι εντός μας ή δίπλα μας. Αυτό που μ' ενδιαφέρει, επίσης, είναι οι άκρες των τόπων, τα σημεία που δημιουργούν την αίσθηση ότι εκεί βρίσκεται το τέλος του κόσμου. Ο τίτλος της έκθεσης σηματοδοτεί το αντιφατικό στοιχείο της άκρης της Γης όπου μπορείς να φτάσεις υπαρξιακά, χωρίς καν να μετακινηθείς. Είναι εσωτερικό ταξίδι και πολλές φορές εξίσου δυνατό και συγκινητικό με τις χιλιομετρικές αποστάσεις που διανύουμε».

Με 22 ατομικές εκθέσεις και πάνω από 60 συμμετοχές σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ο Χρήστος Κεχαγιόγλου συνδέεται με τη ζωγραφική από τα νεανικά του χρόνια. Παρά τις σπουδές μηχανικού στο Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης, τα μεταπτυχιακά στη φιλοσοφία της Τέχνης στο Παρίσι και τις σπουδές σκηνοθεσίας, η ζωγραφική παραμένει η μόνιμη ενασχόλησή του. Ο ίδιος χαρακτηρίζει τη σχέση «ερωτική». «Είμαι πολύ δεμένος μαζί της», λέει. «Ζωγραφίζω καθημερινά από τα 17 μου. Είναι ο πολύ προσωπικός μου χώρος. Στο πέρασμα των χρόνων ήρθαν έτσι οι συνθήκες ώστε αυτή η σχέση να αποκτήσει επαγγελματικό χαρακτήρα χωρίς αυτό να επηρεάσει τον εσωτερικό μου τόπο».

Μαζί με τα ζωγραφικά έργα, θα εκτεθούν στην γκαλερί μια σειρά έγχρωμων φωτογραφιών, όλες τραβηγμένες στο ατελιέ του, ένα παιχνίδι εικόνων μεταξύ φανταστικού και ρεαλιστικού και μια βιντεοεγκατάσταση. Βασίζεται σ' ένα πείραμα που έκανε με τον φίλο του, τον μουσικό Δημήτρη Πολυζωίδη. «Ο Δημήτρης είναι μέλος της «Klang Forum», μιας από τις σημαντικότερες ορχήστρες σύγχρονης μουσικής με έδρα τη Βιέννη. Συχνά συζητούσαμε πόσο έχει αλλάξει η τέχνη της παρτιτούρας στη σύγχρονη μουσική. Εγώ δημιούργησα μια ζωγραφική παρτιτούρα, ένα έργο που απεικονίζει μια θάλασσα και αναπτύσσεται ρυθμικά. Ο Δημήτρης τη διάβασε μουσικά και την αποδίδει. Δηλαδή κρατάει τον ρυθμό του έργου και διαβάζει τα χρώματα, τα σχήματα κι από εκεί παράγει ήχους».

Με σπουδές σκηνοθεσίας κινηματογράφου, ο Χρήστος Κεχαγιόγλου έχει μελετήσει τις σχέσεις κινηματογράφου και μουσικής κι έχει παράξει πειραματικό εικαστικό σινεμά, προσωπικές ταινίες, ενώ έχει δουλέψει και στη διαφήμιση. «Στη ζωγραφική μου υπάρχει μεγάλο κομμάτι κινηματογράφου με την έννοια της αφήγησης. Χαρακτηριστικό των έργων είναι οι πολλαπλές προοπτικές, που προϋποθέτουν ένα μάτι που κινείται. Ο θεατής δεν είναι ο παρατηρητής μιας στατικής εικόνας, αλλά μιας εικόνας σε κίνηση», λέει. Και στην ερώτηση πόσο η μελέτη κινηματογράφου και ζωγραφικής τον έχει επηρεάσει, απαντάει : «Εχω ουσιαστική σχέση και με τις δύο τέχνες. Οι συσχετισμοί που υπάρχουν στη δουλειά μου είναι βαθύτεροι. Αυτό βέβαια προκύπτει κάθε φορά αυθόρμητα. Εχω κάνει μια περιπλάνηση σε όλο το εύρος της εικόνας, σε όλες τις εκδοχές της, από τις πιο παραδοσιακές μέχρι τις πιο σύγχρονες. Από την ακίνητη μέχρι την κινούμενη. Θεωρώ ωστόσο ότι τη δύναμη της ζωγραφικής και το πνευματικό της βάθος δύσκολα μπορεί να το βρει κανείς σε άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης. Είναι μια τέχνη τόσο παλιά όσο ο άνθρωπος. Δεν υπάρχει περίπτωση άνθρωπος να μην έχει ζωγραφίσει κάτι κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τη ζωγραφική πράξη την κουβαλάμε μέσα μας».

Κι όσο για την κρίση, λέει χαμογελώντας: «Ειναι η θλιβερή μας πραγματικότητα. Αν μπορούμε να βρούμε σήμερα κάτι θετικό, είναι ένα ξεκαθάρισμα σε επίπεδο αξιών. Ακόμα και στην τέχνη. Είναι το μόνο κέρδος μέσα σε όλο αυτό το χάος που βιώνουμε».

[email protected]

INFO: Διάρκεια 10 Οκτωβρίου έως 2 Νοεμβρίου, Γκαλερί Ζουμπουλάκη, πλ. Κολωνακίου 20, τηλ. 2103608278