^[1]Μας τα χάλασε η βροχή. Εριχνε κάτι ψιχάλες νωρίτερα, την ώρα όμως που ξεκίνησε να παίζει ο Κεζάια Τζόουνς δυνάμωσε τόσο, ώστε ο Νιγηριανός μουσικός να αναγκαστεί να διακόψει το live του. Ο κόσμος ωστόσο δεν διαμαρτυρήθηκε, δεν δυσφόρησε, εκτός από ελάχιστους μετά, έξω στα ταμεία, που ζητούσαν τα χρήματά τους πίσω – 10 ευρώ ήταν το εισιτήριο για όλο το φεστιβάλ νιγηριανής μουσικής στην «Τεχνόπολη» την Τετάρτη το βράδυ, δεν ήταν και τόσα πολλά ώστε να το κάνει κάποιος θέμα. Θα μπορούσαν βέβαια και οι διοργανωτές να είχαν προνοήσει, κανένα ολοκληρωμένο stage στον κόσμο δεν στήνεται χωρίς οροφή.

Αλλά σε μια τόσο ωραία γιορτή σαν την προχθεσινή δεν υπάρχει χώρος για παράπονα, σας παρακαλώ πολύ. Ειδικά μια τέτοια μέρα, όταν τα τρία πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής αφήνονταν ελεύθερα για να συνεχίσουν τους τραμπουκισμούς τους (απέναντι στα ΜΜΕ). Η νιγηριανή γιορτή αποτελούσε την καλύτερη απάντηση. Αυτή η αίσθηση υπήρχε εκεί. Κοντά στις δύο χιλιάδες κόσμος στην «Τεχνόπολη», Ελληνες και Νιγηριανοί, λευκοί και μαύροι, να έρχονται πιο κοντά, να διασκεδάζουν μαζί, να συγχρωτίζονται, να νιώθουν άνετα μεταξύ τους. Εκεί ακριβώς μου άρεσε να βρίσκομαι, ένιωθα πολύ πιο οικείος δίπλα στους Νιγηριανούς παρά με τους… συμπατριώτες μου που ανέμιζαν ελληνικές σημαίες έξω από τα δικαστήρια. Ασε, δεν θέλω να είμαι Ελληνας, έτσι.

Ο Κεζάια Τζόουνς συνέχισε τη συναυλία του μετά σε ένα club της περιοχής. Τυχεροί οι ανυποψίαστοι θαμώνες του που θα τον είδαν ξαφνικά με την κιθάρα του μπροστά τους. Πιο πριν όμως και από νωρίς το απόγευμα στην «Τεχνόπολη» είχε στηθεί μια γιορτή γεμάτη χρώματα και αισιοδοξία. Με live, με εκθέσεις, με φαγητά από τη Νιγηρία και με τον πρέσβη, έναν μεγαλόσωμο κύριο με την παραδοσιακή ενδυμασία της χώρας του να νιώθει σαν οικοδεσπότης και να προσφέρει φιλοξενία ελληνικού τύπου. Τι ωραία που ήμασταν έτσι πολυεθνικοί και τι χάλια που θέλουν να μας κάνουν τα φασιστάκια! Σιγά, μην τους περάσει…

Δημήτρης Κανελλόπουλος