Του Μ. Μορφονιού

Μήπως προσπαθεί να μας πει κάτι ο Μίτσελ και εμείς τον βάζουμε άδικα στο… απόσπασμα; Η αλήθεια είναι ότι ο Ισπανός ήταν σε αμφισβήτηση πριν ακόμη να ολοκληρωθεί η προηγούμενη αγωνιστική περίοδος, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο μόλις πλησίαζε την πόρτα της εξόδου σαν να συνωμοτούσε υπέρ του το Σύμπαν και την απέφευγε την απόλυση.

Κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Φλεβάρη τον πρώτο και αήττητο Ζαρντίμ και έφτασε στην κατάκτηση του νταμπλ, παρά το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να νικήσει τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό στο «Καραϊσκάκη», σε ματς που βύθισαν τον σύλλογο στην εσωστρέφεια και δημιούργησαν κλίμα εις βάρος του. Στις αρχές του καλοκαιριού χρεώθηκε τις αποτυχίες τύπου Μπόατενγκ, Πέδρο Λεόν και Βερδού και προκάλεσε την πρόσληψη του Κριστιάν Καρεμπέ και του Πιερ Ισά, ενώ με το ξεκίνημα του πρωταθλήματος η μέτρια εμφάνιση του Ολυμπιακού με την Καλλονή έφερε στο προσκήνιο μέχρι και τον… Μάαρβικ. Τελικά, αποδείχθηκε εφτάψυχος. Και τώρα αυτό που πάει να κάνει είναι να διαψεύσει και τον Βαλβέρδε αλλά και τον Ζαρντίμ που προσέγγιζαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο τους αγώνες του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κανείς από τους προκατόχους του δεν έπαιξε με τέτοιο «θράσος» στην Ευρώπη, έστω κι αν κανείς δεν βρήκε απέναντί του μια ομάδα με την πιτσιρικαρία της Αντερλεχτ, γιατί όλα έχουν τη σημασία τους σε αυτή τη ζωή.

Ο Μίτσελ όμως είναι γεγονός ότι το χάραξε από την αρχή το σχέδιό του και όπως φαίνεται, θα συνεχίσει με αυτό. Ποια είναι η διαφορά από τους προκατόχους του; Ο Ισπανός τεχνικός προσπαθεί να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ με το ίδιο σύστημα που χρησιμοποιεί και στην Ελλάδα. Με το 4-2-3-1 το οποίο μεταβάλλεται επί της ουσίας σε 4-2-2-2!

Οπως τελείωσε το ματς με τον Πανιώνιο έτσι έπαιξε και με την Αντερλεχτ. Απλά αντί του Στσέποβιτς, που δεν είναι δηλωμένος στη λίστα για τους αγώνες των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, έβαλε τον Μήτρογλου (τον οποίο είχε «κρύψει» από τους απεσταλμένους των Βέλγων στη Νέα Σμύρνη) και στη θέση του αριστερού μπακ τοποθέτησε τον Μπονγκ αντί του Χολέμπας. Κατά τα άλλα, όλα ήταν ίδια αφού τελείωσε τον αγώνα με τον Πανιώνιο έχοντας τον Μανιάτη στο δεξί άκρο της άμυνας και τους Μανωλά-Σιόβα στο κέντρο της οπισθοφυλακής, ενώ διατήρησε τους Σάμαρη και Εντινγκά στον άξονα και τους Βάις-Ολαϊτάν στα άκρα, με τον Σαβιόλα ως οργανωτή της επίθεσης και αντί του Στσέποβιτς έβαλε τον Μήτρογλου.

Η διαφορά από τον αγώνα με την Παρί Σ.Ζ. ήταν ότι στη θέση του Σαβιόλα είχε ξεκινήσει ο Τσόρι Ντομίνγκεζ, αλλά με τον ίδιο ρόλο και αντί του Ολαϊτάν είχε αγωνιστεί ο Νταβίντ Φουστέρ για περισσότερη κάλυψη. Να καταλογίσουμε στον Μίτσελ την άγνοια κινδύνου; Οπως και να έχει, αυτό που ζήτησαν όλοι από τον Ισπανό τεχνικό -διοίκηση και οπαδοί- ήταν να παίξει η ομάδα μπάλα και να ξεφύγει από το ταμπούρι του Ζαρντίμ που «έβγαινε» και στα ματς του πρωταθλήματος και δεν άρεσε καθόλου. Σε αυτό που έχει δίκιο ο Μίτσελ είναι ότι δεν μπορείς να παίζεις μεσοβδόμαδα αμυντικά και το Σαββατοκύριακο επιθετικά και ιδιαίτερα όταν έχεις να μοντάρεις μια ομάδα που χτίστηκε στο τέλος του καλοκαιριού. Συνεπώς διάλεξε τη δεύτερη κατηγορία κι ας ήταν η πιο… επικίνδυνη.

Κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι το τέλος της διαδρομής, αλλά το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει μετά τη δεύτερη αγωνιστική τρεις πόντους στο ενεργητικό του και θα πάει να παίξει την πρόκριση με την Μπενφίκα, σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες χρονιές όταν με τους Βαλβέρδε και Ζαρντίμ είχε μηδέν! Να είναι απλά… Γκαστόνε ή μήπως να κρατάμε και μια επιφύλαξη;