Ξαστόχησε ένας αργάτης κι εκόντευγε να ξεράνει τον αξάδερφο του Δημητράκη αλλότες στα ορύχεια. Φαίνεται πως δεν ήφεγγε καλά με το λύχνο στα σκοτεινά κι αντί να λαβώσει το καλέμι, προσγείωσε τη βαριά στο χέρι του Μπεολοθέτη που το βάστα. «Πρόσεχε» του κάνει ταραγμένος μετά το χτύπημα. Σφίγγοντας τα πονεμένα του δαχτύλια εκείνος αποκρίνεται χαμογελώντας πικρά: «Γιάντα, πας κι έχεις σκοπό να μου ξαναδώσεις;». Υπαινίσσομαι καιρό τώρα ότι στ΄ Απεράθου, όπως και σε άλλες ορεινές και απομονωμένες περιοχές της νησιωτικής κυρίως χώρας, διασώζεται το λεπτό πνεύμα της γρήγορης και ευφυούς απάντησης που συναντάμε στον Σωκράτη, τον Αντισθένη και σε πλειάδα αρχαίων στοχαστών.

Υπάρχει πειστικότερη απόδειξη από τις περιπέτειες του Δημητράκη και της παρέας του, με τις οποίες σας ταλαιπωρώ για δέκατη πέμπτη φορά; Θυμήθηκα την ατάκα του πάππου μου διαβάζοντας μια πανομοιότυπη ρήση του Διογένη. Περνούσε κάποτε δίπλα απ' τον φιλόσοφο ένας Αθηναίος κουβαλώντας ένα μακρύ ξύλινο δοκάρι στον ώμο. Γυρίζοντας να χαιρετήσει κάποιον γνωστό, χτυπά άθελά του τον Διογένη κατακέφαλα. «Φύλαξαι», δηλαδή φυλάξου, του λέει. Κι ο ετοιμόλογος Κυνικός, για να επισημάνει τη διαφορά φάσης ανάμεσα στο πλήγμα και την προειδοποίηση, απαντά: «Πάλιν γαρ με παίειν μέλλεις;». Γιατί, δηλαδή, προτίθεσαι να με ξαναχτυπήσεις;

Λένε πως ο Μπεολοθέτης είχε-δεν είχε βγάλει το Δημοτικό και πιθανότατα αγνοούσε την ύπαρξη του Διογένη. Ηταν όμως αντάξιος κληρονόμος ενός φλέγματος που δεν διδάσκεται στα σχολεία αλλά μεταδίδεται από γενεά σε γενεά. Μιας φλέβας που έχει εγγραφεί ανεξίτηλα στο DNA των Απεραθιτών. Εναν κρύο Φλεβάρη, δεν είναι πολλά χρόνια, βρίσκομαι με τον φίλο μου τον Γιάννη στο χωριό. Η ρακή που ρέει άφθονη κι η καμινάδα που καίει στο φουλ ματαίως προσπαθούν να ζεστάνουν το κοκαλάκι μας. Ορισμένες ευχάριστες βίζιτες αποδεικνύονται αποτελεσματικότερες. Οπως εκείνη ενός δεκάχρονου κοπελουδιού που το στέλνει η μάνα του να μας φέρει κρασί και ξερά σύκα. Το κερνάμε και κάθεται μαζί μας στην παραστιά, γεμάτο περιέργεια για τους απροσδόκητους χειμερινούς επισκέπτες.

Ο Γιάννης συδαυλίζει τη φωτιά. Ενας κορμός με αλλόκοτο σχήμα που έχει αρπάξει απ' τη μια μεριά, ξεχωρίζει ανάμεσα στα άλλα καυσόξυλα. «Ωραίο ξύλο» κάνει ο φίλος μου εντυπωσιασμένος. Το κοπελουδάκι τον κοιτάει περιφρονητικά. «Ωραίο ξύλο» επαναλαμβάνει σε λίγο ο Γιάννης, σκαλίζοντάς το. Στην τρίτη εκδήλωση του θαυμασμού του, στρέφεται η μικρή και με περιπαιχτική διάθεση λέει, αφήνοντάς τον σύξυλο: «Στην Αθήνα να το πάρεις». Καλοσυνεύει το Σαββατοκύριακο. Συννεφιές θα έχουμε μόνο στα κεντρικά και τα βόρεια. Στ' Απεράθου θα επικρατήσει αιθρία.

Μετέωρος [email protected]