Ο καλλιτέχνης παρουσιάζει 31 καινούργια έργα, που με χαρούμενη απόγνωση ανατρέπουν τον ίδιο τον γενικό τους τίτλο. Πιστεύει, όπως και ο Μπέκετ, ότι ακόμα κι αν ο κόσμος δεν έχει νόημα, ακόμα κι αν είμαστε μες στα σκατά ώς τον λαιμό, αξίζει να τραγουδάμε

^{[1] [2]}Δεν χορταίνουμε τον Τάσο Παυλόπουλο που με τις ανατρεπτικές ζωγραφιές του σατιρίζει την επικαιρότητα, κάθε Σάββατο στη σελίδα του, στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Φαίνεται εισακουστήκαμε και τώρα μας ανταμείβει πολλαπλά με την παρουσίαση της νέας του δουλειάς με τίτλο «Happy Days», από αύριο, στην γκαλερί «Σκουφά». Λέμε πολλαπλά και για έναν άλλο λόγο. Τα 31 έργα σε τσαλακωμένο χαρτί έχουν τυπωθεί με τη μέθοδο Giclee (αποδίδει με ακρίβεια ανάγλυφη υφή) σε 12 αριθμημένα και υπογεγραμμένα, συλλεκτικά αντίτυπα το καθένα, προκειμένου το φιλότεχνο κοινό να μπορεί να τα αποκτήσει σε προσιτές τιμές. Είναι κι αυτή μια κοινωνική διάσταση της τέχνης του, που πάντα είναι στραμμένη στην ελληνική κοινωνία και στα ζητήματα που την απασχολούν, την προβληματίζουν, την τσαλακώνουν με διάφορους τρόπους.

Ζούμε σήμερα τις καλύτερες, ύστατες «Χαρούμενες μέρες» μας; Μεταφορικά, μέσω της ζωγραφικής, ο Τ. Παυλόπουλος κάνει ένα salto mortale στο κενό της σύγχρονης πραγματικότητας. Τα ανθρωπάκια του με τις σουβλερές μύτες του Πινόκιο, τα διαλυμένα μέλη του Καραγκιόζη, το αινιγματικό χαμόγελο του Κλόουν, τη νεκροκεφαλή της «Κραυγής» του Μουνκ, τη μάσκα του Ζορό, το κομμένο αυτί του Βαν Γκογκ ή τo σκοινί του Ταρζάν είναι εκεί για να μας κάνουν να αναρωτηθούμε. Είναι αυτό το άλμα προς την «άλλη» πλευρά, στο παράλογο ή το γενικό «σαλτάρισμα» επικρατεί σε μια καταρρακωμένη κοινωνία;

«Ο τίτλος ασφαλώς και είναι ειρωνικός και προβοκατόρικος», σημειώνει ο Τάσος Παυλόπουλος στον πρόλογο του λευκώματος (Εκδόσεις Τέχνης Οίστρος) που συνοδεύει την έκθεση. «Εκφράζει, όμως, τις «χαρούμενες μέρες» τού σήμερα. Αρκεί να τον τουμπάρετε. Εκφράζει και τα πρόσφατα έργα μου, που είναι τσαλακωμένα. Αρκεί να τρίψετε λίγο τα μάτια σας…Τσαλακωμένες μέρες, τσαλακωμένοι άνθρωποι, τσαλακωμένη Τέχνη».

Ο γνωστός καλλιτέχνης με την ιδιόμορφη οπτική προς τα πράγματα, που συνηθίζει να εκφράζεται «έξω από τα δόντια», τσαλακώνει, «ευτελίζει» τα έργα του και ταυτόχρονα τσαλακώνεται. Δημιουργεί έναν παράλογο κόσμο, όπως αυτός περιγράφεται στo «Happy Days» του Σάμιουελ Μπέκετ. Εναν κόσμο «που κατά τους ειδικούς, στερείται κάθε νοήματος. Ισως μοναδικό του νόημα είναι η έλλειψη νοήματος. Ο συγγραφέας μάς συμβουλεύει σοφά πως «όταν είμαστε μες στα σκατά ώς τον λαιμό, δεν μένει παρά να τραγουδήσουμε”. Περιγράφει ένα σύμπαν ακατανόητο, όπου ο άνθρωπος βρίσκεται τυχαία ριγμένος, χωρίς αρχή και τέλος, καταδικασμένος να περιπλανιέται αέναα, “βουβός” και “τυφλός”…», όπως λέει ο ίδιος.

Και συνεχίζει το τσαλάκωμα παραπέμποντας σε προσωπικότητες των τεχνών. Στον Μαρσέλ Ντισάν που είπε πως καθώς ζούμε μέσα σε ψευδείς και χειραγωγημένες εικόνες «σκεφτόμαστε κάλπικα, νιώθουμε κάλπικα, βλέπουμε κάλπικα». Στον Πικαμπιά: «Η Τέχνη σάς κατηγορεί ότι αγαπάτε τα πάντα από σνομπαρία και μόνο, αρκεί να είναι αρκετά ακριβά». Στη ρήση του Οσκαρ Ουάιλντ: «Η σοβαροφάνεια είναι το τελευταίο καταφύγιο των ρηχών». Υποστηρίζει πως η αλήθεια κρύβεται στον στίχο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου «όλα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα, μια πνοή». Δηλώνει, δε με «γουντιαλενική» διάθεση, πως βαρέθηκε τις πετυχημένες αποτυχίες και στοχεύει αποκλειστικά στις αποτυχημένες επιτυχίες.

Με το προσωπικό, γκροτέσκο ύφος του ο Τ. Παυλόπουλος συνεχίζει να εικονογραφεί τη χαρούμενη απόγνωση και τον κλαυσίγελο της ανθρώπινης ύπαρξης λειτουργώντας, όπως λέει, σαν πλαστικός χειρουργός από την ανάποδη δημιουργώντας ρυτίδες. Αυτές οι ρυτίδες αποτελούν την πραγματική ταυτότητα των τσαλακωμένων έργων του, που λειτουργούν σαν εικαστικές ψευδαισθήσεις και οφθαλμαπάτες.

 Info: «Ηappy Days», γκαλερί Σκουφά (Σκουφά 4, Κολωνάκι, τηλ. 210 3643025), 17/10-11/11. Ωρες λειτουργίας: Δευτ.-Τετ.-Σάββ. 10.00-15.30, Τρ.-Πέμ.-Παρ. 10.00-15.30 & 17.30-21.00, www.skoufagallery.gr

Παρή Σπίνου

[email protected]