Από τα χρόνια του Συνασπισμού μέχρι το τελευταίο διάστημα στη ΔΗΜΑΡ κρατούν οι διαφοροποιήσεις μεταξύ των δύο αντρών

→Πολιτικά παιδιά του Λεωνίδα Κύρκου αμφότεροι, παραμένουν –με τις διαφορές τους– «ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ» της ανανεωτικής Αριστεράς

Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη

Το τελευταίο ίσως δίδυμο στην πολιτική σκηνή αποτελούν οι Φώτης Κουβέλης και Σπύρος Λυκούδης, οι οποίοι έχουν καταγραφεί τους τελευταίους περίπου έξι μήνες να διαφωνούν ανοιχτά σε κομβικές στιγμές και για κρίσιμα ζητήματα.

Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ ο ένας, γραμματέας της ο δεύτερος, με γνωριμία και κοινή πορεία στις γραμμές της Ανανεωτικής Αριστεράς που υπερβαίνει τα 40 χρόνια, από το ΚΚΕ Εσωτερικού τη μαύρη εποχή της δικτατορίας.

Ωστόσο, οι σχέσεις τους χαρακτηρίζονται από πολλές διακυμάνσεις και οι απόψεις τους δεν συνέπιπταν πάντοτε, γεγονός που μάλλον ερμηνεύει τη διαφορετική στάση που εμφανίζονται να τηρούν και εσχάτως για ορισμένα στρατηγικής σημασίας θέματα για το κόμμα τους και τον πολιτικό χώρο όπου ανήκουν.

Για την Κεντροαριστερά

Με αντίστροφη χρονική σειρά των πραγμάτων, η πιο πρόσφατη διάσταση απόψεων ανάμεσα στον Φώτη Κουβέλη και τον Σπύρο Λυκούδη αφορά το εγχείρημα του ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς, με τη συγκρότηση ενός μοντέλου Ελιάς α λα ελληνικά. Το κείμενο των «58» που δόθηκε πριν από μία εβδομάδα στη δημοσιότητα στάθηκε αφορμή να έρθουν ξανά στην επιφάνεια οι αποκλίνουσες προσεγγίσεις τους, καθώς ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ αρνείται τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ενώ ο γραμματέας αντιτάσσεται στη λογική των αποκλεισμών εκ προοιμίου.

Οι στενοί πολιτικοί τους δεσμοί δοκιμάστηκαν σοβαρότερα όμως τον περασμένο Ιούνιο, κατά τη διάρκεια της απόφασης για την αποχώρηση από την τρικομματική κυβέρνηση, όπου και πάλι διαφώνησαν. Θέση του Φώτη Κουβέλη, που στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε απόφαση του κόμματος και των κεντρικών του οργάνων, ήταν ότι η ΔΗΜΑΡ έπρεπε να εγκαταλείψει το συμμαχικό σχήμα.

Ο Σπύρος Λυκούδης επιθυμούσε και εισηγήθηκε η ΔΗΜΑΡ να παραμείνει στην κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντας μάλιστα σε συνομιλητές του «εγκληματικό λάθος» την αποχώρηση. Προτίμησε πάντως, λόγω πολιτικής εμπειρίας και ισχυρής φιλίας με τον Φώτη Κουβέλη, να μη ρίξει λάδι στη φωτιά εκείνες τις έντονες στιγμές, επιλέγοντας τη σιωπή, στάση που εξήρε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ.

Για τρίτη φορά «απέναντι» σε μικρό χρονικό διάστημα βρέθηκαν και σχετικά με το «εμπάργκο» που αποφάσισε να κάνει η Αγίου Κωνσταντίνου στη Δημόσια Τηλεόραση, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον «ξαφνικό θάνατο» που επέβαλε το Μαξίμου στην ΕΡΤ. Ο διαφωνών Σπύρος Λυκούδης είχε αφήσει αιχμές, υπογραμμίζοντας σε συνέντευξή του ότι «η δική μας Αριστερά δεν είναι η Αριστερά του «εμπάργκο» και των αποκλεισμών».

Ανάλογες καταστάσεις διαφοροποιήσεων έζησαν οι δύο άνδρες στα χρόνια του Συνασπισμού. Για παράδειγμα, τον Ιούνιο του 2000, στο 3ο συνέδριο του κόμματος, ο Φώτης Κουβέλης, σε αντίθεση με τον Σπύρο Λυκούδη, διαφοροποιείται από την πλειοψηφία που στήριζε τον Νίκο Κωνσταντόπουλο για πρόεδρο, με τον οποίο εξάλλου διαχρονικά υπήρχαν αισθήματα αντιπάθειας.

Αργότερα, το 2004 ο Κουβέλης ψηφίζει «όχι» στο Σχέδιο Ανάν στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΝ, ενώ ο Λυκούδης λέει «ναι». Σε μια άλλη περίπτωση, αρνητικός στη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο σημερινός γραμματέας της ΔΗΜΑΡ, τον οποίο οι παλιοί του σύντροφοι στον ΣΥΝ θυμούνται να είναι συνήθως επικριτικός και σκληρός στις παρεμβάσεις του, συναινετικός ο Φώτης Κουβέλης, που οι πάντες αποκαλούσαν μετριοπαθή και ισορροπιστή.

Στις κορυφαίες συμφωνίες τους συγκαταλέγονται βεβαίως η στήριξη Κουβέλη για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του Αλέξη Τσίπρα, μετά την παραίτηση Αλαβάνου, όπως επίσης και η απόφαση για την αποχώρηση και τη δημιουργία της ΔΗΜΑΡ το καλοκαίρι του 2010.

Στην καθημερινότητά τους μπορεί να «τσακωθούν» για το ποδόσφαιρο, ως ΑΕΚτζής ο πρόεδρος και «βάζελος» ο γραμματέας, ενώ στις κοινές εξόδους τους ο πρώτος, που παρεμπιπτόντως φημίζεται για το εξαιρετικό ζεϊμπέκικο που χορεύει ενίοτε, θα πιει κρασί ή τσίπουρο λόγω βολιώτικης ρίζας, ενώ ο δεύτερος ουίσκι.

Τα… «ένσημα»

Στον πολιτικό στίβο ο Λυκούδης έχει περισσότερα ένσημα, μία και μοναδική όμως θητεία σε βουλευτικά έδρανα, σε αντίθεση με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ που έχει διατελέσει και υπουργός Δικαιοσύνης επί κυβέρνησης Τζαννετάκη. Επιπλέον, το alter ego του Φώτη Κουβέλη, αν και νομικός ουδέποτε άσκησε το επάγγελμα, ενώ στα φοιτητικά του χρόνια ήταν μαζί με την Αλέκα Παπαρήγα στη Νεολαία Λαμπράκη. Πολιτικά παιδιά του Κύρκου αμφότεροι, ήρθαν πολύ κοντά επί ΕΑΡ το 1989 όταν γραμματέας εξελέγη ο Κουβέλης και έκτοτε παραμένουν –με τις διαφορές τους– «ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ» της ανανεωτικής Αριστεράς και της μεταπολιτευτικής ιστορίας.

[email protected]