→Συζήτηση για την αλήθεια πίσω από την ελληνική κρίση, τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και τον ρόλο των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης

Του Στέλιου Φωτεινόπουλου

^[1]Οι «μύθοι των ΜΜΕ» απασχόλησαν τους ομιλητές της μεγάλης εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στο Southbank Center του Λονδίνου. Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για την αλήθεια πίσω από την ελληνική κρίση, τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και τον ρόλο των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης.

«Βρισκόμουν στις κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα τον Ιούνιο του 2011 και γυρνούσαμε πλάνα από τις επιθέσεις της Αστυνομίας στο πλήθος, όταν ήρθε ένας διαδηλωτής και έβαλε το χέρι του στον φακό της κάμερας. “Θέλουμε να πούμε την ιστορία σας” απάντησα, με τον διαδηλωτή να ανταπαντάει: “Είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο”».

Ετσι ξεκίνησε ο Πολ Μέισον, γνωστός για τα δημοσιογραφικά του ρεπορτάζ στην Ελλάδα της κρίσης μέσα από το BBC, και πλέον δημοσιογράφος του Channel 4, τη δημόσια εκδήλωση. «Πρέπει να πούμε το παρελθόν μας διαφορετικά, αν θέλουμε διαφορετικό μέλλον», υπογράμμισε η Μαρία Μαργαρώνη, δημοσιογράφος και μόνιμη κάτοικος της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία αποκάλυψε, μεταξύ άλλων, μέσω του «Guardian» τα βασανιστήρια συλληφθέντων στη ΓΑΔΑ.

Η συζήτηση γύρω από το, σύμφωνα με τον Μέισον, «τολμηρό θέμα» ξεκίνησε με την blogger και παραγωγό του radio bubble Δώρα Οικονομίδη, που περιέγραψε την κρίση κυρίως ως κρίση πολιτικού συστήματος, που ανέδειξε τον φασισμό ως κυρίαρχη τάση στην ελληνική κοινωνία. «Δεν αναφέρομαι μόνο στη Χ.Α., αλλά στον φασισμό της καθημερινότητας, την ξενοφοβία, την ομοφοβία, τον σεξισμό, την ίδια την καταστολή», υπογράμμισε επισημαίνοντας τον ρόλο Ελλήνων υπουργών που διατηρούν αυταρχικό προφίλ.

Ο Μιχάλης Ιακωβίδης, καθηγητής στο London Business School, ανέλυσε την κρίση ως επακόλουθο ενός οικονομικού συστήματος που «πατούσε» σε μη στέρεες βάσεις, καθώς και της δύναμης των ελληνικών μίντια «να φτιάχνουν ιστορίες και αφηγήσεις».

Η Μαρία Μαργαρώνη ανέπτυξε και μια άλλη πτυχή, την ψυχολογική και προσωπική διάσταση της κρίσης ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της αφήγησης που είχαν οι Ελληνες για τη χώρα τους. «Τα “Δεκεμβριανά” του 2008 χτύπησαν το κουδούνι, κάτι δεν πήγαινε καλά με την ελληνική δημοκρατία» είπε μεταξύ άλλων.

Στη συνεργασία και συνευθύνη της ελληνικής με την ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία επέμεινε η Δ. Οικονομίδη αναφέροντας επιγραμματικά το σκάνδαλο της Siemens, τα γερμανικά υποβρύχια που γέρνουν και την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική. Και συνέχισε τονίζοντας πως «οι ντόπιοι παλεύουν ενάντια στα συμφέροντα της καναδικής Eldorado Gold, αλλά και του κ. Μπόμπολα, ο οποίος, εκτός από το μερίδιο κερδών που του αντιστοιχεί, έχει τη δυνατότητα μέσω του Mega Channel να βαφτίζει καθημερινά τους κατοίκους της περιοχής τρομοκράτες». Ηταν η μοναδική στιγμή στην οποία το κοινό που είχε κατακλύσει τη μεγάλη αίθουσα του Purcell Room ξέσπασε σε χειροκρότημα.

Η συζήτηση έφτασε στην «αντικειμενικότητα» των ελληνικών ΜΜΕ, με τον Μιχ. Ιακωβίδη να δηλώνει ότι έχει χαθεί η αίσθηση της «κοινότητας» στην Ελλάδα και τη Μαρία Μαργαρώνη να αναδεικνύει τα παραδείγματα των δικτύων αλληλεγγύης και το εγχείρημα της ΒΙΟΜΕ, παρ’ όλα «τα δομικά προβλήματα που παραμένουν».

Τη συζήτηση «έκλεισε» η Δώρα Οικονομίδη, που στο ερώτημα του Πολ Μέισον περί αντικειμενικότητας των ΜΜΕ, σημείωσε ότι παρ’ όλο που υπάρχουν εφημερίδες που κάνουν καλή δουλειά όπως η «Αυγή», «η μοναδική συνεργατική και πραγματικά αδέσμευτη από κόμματα εφημερίδα είναι η “Εφημερίδα των Συντακτών”».