ΣΥΡΙΑ – Η Δύση βιάστηκε να ορίσει τη διάσκεψη για την επίλυση του Συριακού χωρίς να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της αντιπολίτευσης, η οποία κατηγορεί τους δυτικούς για ενδοτισμό έναντι του Σύρου προέδρου

Του Νικόλα Ζηργάνου

^[1]Το κάρο μπροστά από το άλογο φαίνεται ότι έβαλαν Αμερικανοί και Ρώσοι, όταν συμφωνούσαν για τη σύγκληση της Διάσκεψης της Γενεύης με θέμα τη διπλωματική επίλυση του συριακού προβλήματος, καθώς συνέκλιναν κατ’ αρχάς στην ημερομηνία, την 23η και 24η Νοεμβρίου, αλλά κινδυνεύει η Διάσκεψη να διεξαχθεί χωρίς αξιόπιστη αντιπροσωπεία από τη συριακή αντιπολίτευση.

Αντιδράσεις στελεχών

Οι οργανώσεις τους που εδρεύουν στο εξωτερικό βρίσκονται υπό πίεση, καθώς τα στελέχη τους αντιδρούν στη συμμετοχή τους στη Γενεύη, θεωρώντας ότι η Δύση έχει κάνει πολύ μεγάλες υποχωρήσεις απέναντι στον Ασαντ, λόγω της συμφωνίας για την καταστροφή των χημικών του όπλων.

Ο Ασαντ και το καθεστώς της Δαμασκού είναι πλέον απαραίτητοι ως εγγυητές της συμφωνίας, που θα ολοκληρωθεί -αν όλα πάνε καλά- μέχρι τον Ιούνιο του 2014, αλλά μέχρι τότε πρέπει να έχουν διεξαχθεί και οι προεδρικές εκλογές, καθώς λήγει η θητεία του Σύρου προέδρου. Πρακτικά, η Δύση -και φυσικά οι Ρώσοι- δεν θέλουν και δεν μπορούν να θέσουν ζήτημα πρόωρης αποχώρησης του Ασαντ, μέχρι να καταστραφούν τα χημικά του όπλα.

Ο Μπασάρ αλ Ασαντ δήλωσε χθες πως δεν βλέπει κανέναν λόγο για να μη λάβει μέρος στις προεδρικές εκλογές (που προσδιορίζονται ίσως για την άνοιξη του 2014) για να διεκδικήσει την επανεκλογή του, κάτι που απορρίπτει κατηγορηματικά η αντιπολίτευση. Ταυτόχρονα, η Δύση έχει βάλει νερό στο κρασί της και δεν επιμένει με την ίδια θέρμη -όπως πριν από τη συμφωνία για τα χημικά- να αποχωρήσει σύντομα ο Ασαντ από την εξουσία και να μην είναι ξανά υποψήφιος. Η στροφή αυτή έχει φέρει τη φιλοδυτική αντιπολίτευση (η οποία έθετε ως απαρέγκλιτο όρο-προϋπόθεση, για να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, την αποχώρηση του Ασαντ) σε μεγάλο αδιέξοδο, την έχει σύρει σε εσωτερικό διχασμό, με τους τοπικούς στρατιωτικούς διοικητές να κάνουν λόγο για προδοσία από τη Δύση και τους μετριοπαθείς να χάνουν έδαφος απέναντι στις ακραίες ισλαμικές πολιτοφυλακές.

Χωρίς συνομιλητές

Πρακτικά, το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν Μόσχα και Ουάσινγκτον είναι πως, ενώ συγκλίνουν σε μια κάποια πολιτική λύση, στερούνται αξιόπιστων συνομιλητών από την πλευρά της αντιπολίτευσης, οι οποίοι να είναι σε θέση να εγγυηθούν πως ό,τι συμφωνηθεί στη Γενεύη θα εφαρμοστεί.

Αυτό το πρόβλημα θα προσπαθήσουν να λύσουν (;) σήμερα στο Λονδίνο οι εκπρόσωποι της ομάδας «Λονδίνο-11», που αποτελείται από χώρες της Δύσης και τις φιλοδυτικές χώρες της Μέσης Ανατολής (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, Ιορδανία και Αίγυπτος), οι οποίοι θα συνεδριάσουν μαζί με τους Σύρους αντικαθεστωτικούς σε μια προσπάθεια να σωθεί η διαδικασία. Οι «11» θα προσπαθήσουν να πείσουν την οργάνωση ομπρέλα της συριακής αντιπολίτευσης, την Εθνική Συμμαχία για τη Συρία (SNC), να λάβει μέρος τη Γενεύη αλλά και να πείσει τους διαφωνούντες να στηρίξουν την ειρηνική επίλυση της συριακής κρίσης, δηλαδή να δεσμευτούν ότι θα αναζητήσουν και θα στηρίξουν έναν πολιτικό συμβιβασμό.

Ομως, ακόμη κι αν πεισθούν, έπειτα από αφόρητες πιέσεις κάθε είδους οι Σύροι αντικαθεστωτικοί πολιτικοί ηγέτες του «εξωτερικού», είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορέσουν να ενσωματώσουν στον συμβιβασμό τους τοπικούς στρατιωτικούς διοικητές του «εσωτερικού». Πρακτικά, έχουν μπροστά τους την επιλογή ή να συνομιλήσουν με τον «διάβολο» και να βρουν μαζί του μια πολιτική λύση ή να περάσουν στον ανένδοτο, πολιτικά απομονωμένοι, σε σύμπνοια με τους ακραίους ισλαμιστές.

Είναι ένα δίλημμα που ακόμη κι αν το ξεπεράσουν διαδικαστικά σήμερα στο Λονδίνο, είναι αναπόφευκτο να τεθεί επί της ουσίας σε έναν μήνα στη Γενεύη.