Προσαρμοσμένη στα ευρωπαϊκά πρότυπα είναι η προγραμματική συμφωνία, εξηγεί στην «Εφ.Συν.» ο Κυριάκος Πιερρακάκης, ο οποίος συμμετείχε στην ομάδα που επεξεργάστηκε το κείμενο εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ. Νέο «αίμα» στην πολιτική σκηνή και με εφόδιο τις λαμπρές σπουδές του, ο μόλις 30 ετών Κυριάκος Πιερρακάκης είναι μέλος στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και, όπως δηλώνει χαρακτηριστικά στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, «το πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη από νέα πρόσωπα και ιδέες».

«Mια ενωμένη Κεντροαριστερά θα πρέπει να επιδιώξει να απευθυνθεί εκ νέου στα εκλογικά εκείνα στρώματα που απομακρύνθηκαν από αυτήν κατά τη διάρκεια της κρίσης και τα οποία σε σημαντικό βαθμό στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ»

«Σε ό,τι αφορά τη συνεργασία με την Κεντροδεξιά, αυτή εκκινεί από την ημέρα που η Ν.Δ. και ο κ. Σαμαράς άφησαν πίσω τους τη ρητορική των Ζαππείων και αποφάσισαν να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Δημήτρη Κουκλουμπέρη

• Τι απαντάτε στην κριτική ότι η πρόσφατα ανακοινωθείσα προγραμματική συμφωνία συνιστά ένα γενικόλογο κείμενο;

Τα κείμενα των προγραμματικών συμφωνιών σε άλλες χώρες της Ευρώπης είθισται να ορίζουν γενικούς στόχους και ενδεχομένως να αναφέρονται και σε χρονοδιαγράμματα. Ενδεικτικά, σας παραπέμπω στην προγραμματική συμφωνία 11 σημείων ανάμεσα στους Συντηρητικούς και στους Φιλελεύθερους Δημοκράτες στην Αγγλία. Το κείμενο της προγραμματικής συμφωνίας της ελληνικής κυβέρνησης οριοθετεί «εσωτερικές» και «εξωτερικές» κόκκινες γραμμές, ρητά αναγνωρίζει ότι συνιστά πολιτικό πλαίσιο και καλεί τα αρμόδια υπουργεία να την εξειδικεύσουν, με δεδομένες τις «σκληρές» δεσμεύσεις του προγράμματος προσαρμογής.

• Αρκεί μια διατύπωση κατά των νέων μέτρων για να πειστούν οι δανειστές; Αν επιμείνουν;

Η Ελλάδα σχεδόν έχει καλύψει το δημοσιονομικό έλλειμμα καθώς και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Η συζήτηση για τα όποια «δημοσιονομικά κενά» πλέον αφορά αποκλίσεις από τα προβλεπόμενα πλεονάσματα, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους. Επίσης, σε αρκετές περιπτώσεις, όπως π.χ. με την εξίσωση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης οι δανειστές είδαν τα μοντέλα τους να πέφτουν έξω στις προβλέψεις τους. Ωστόσο, ακριβώς επειδή η χώρα είναι έτοιμη να κατοχυρώσει πλεονάσματα, θεωρώ πως αποκτά και μεγαλύτερο βάρος στην όποια διαπραγμάτευση. Γενικότερα, πιστεύω ότι βρισκόμαστε κοντά σε μια συνολικότερη συζήτηση για το μέλλον του ελληνικού χρέους, την οποία θα τοποθετούσα χρονικά έπειτα από τις ευρωεκλογές.

• Ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς με παράλληλη κυβερνητική συνεργασία με την Κεντροδεξιά πώς συμβιβάζονται;

Δεν πιστεύω σε μια Κεντροαριστερά του ευκταίου αλλά σε μια Κεντροαριστερά του εφικτού –και άρα δεν αξιολογώ ως συνθήκη ύπαρξής της την κυβερνητική αποχή. Σε ό,τι αφορά τη συνεργασία με την Κεντροδεξιά, αυτή εκκινεί από την ημέρα που η Ν.Δ. και ο κ. Σαμαράς άφησαν πίσω τους τη ρητορική των Ζαππείων και αποφάσισαν να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

Ταυτόχρονα, δεν πιστεύω σε μια Κεντροαριστερά που θα αρκεστεί σε ρόλο «σταθεροποιητή» ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε μια Κεντροαριστερά η οποία θα επιδιώξει να ανακτήσει την πολιτική πρωτοκαθεδρία. Με δεδομένο ότι η εποχή των μνημονίων κλείνει, το κέντρο βάρους της συζήτησης θα μετατοπιστεί από το αυθαίρετο κατ’ εμέ «ναι ή όχι στο Μνημόνιο» στο «ποιο σχέδιο, για ποια Ελλάδα». Εκεί εκτιμώ πως μια ενωμένη Κεντροαριστερά θα πρέπει να επιδιώξει να απευθυνθεί εκ νέου στα εκλογικά εκείνα στρώματα που απομακρύνθηκαν από αυτήν κατά τη διάρκεια της κρίσης και τα οποία σε σημαντικό βαθμό στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση. Θεωρώ πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό επειδή η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν «θετική» αλλά είχε χαρακτήρα διαμαρτυρίας.

• Η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ σε κυβέρνηση με τη Ν.Δ. θα μπορούσε να επαναληφθεί; Αντίστοιχα, αντιλαμβάνεστε τον ΣΥΡΙΖΑ ως δυνάμει κυβερνητικό εταίρο;

Φαίνεται πως έχουμε περάσει από τη φάση των μονοκομματικών κυβερνήσεων σε μια εποχή κυβερνήσεων συνεργασίας. Και, ως γνωστόν, οι συσχετισμοί των συνεργασιών προκύπτουν έπειτα από το εκάστοτε εκλογικό αποτέλεσμα. Οι συνεργασίες στην εποχή μετά το Μνημόνιο θα αφορούν συγκλίσεις πάνω σε προγραμματικές επεξεργασίες και δεν θα φέρουν χαρακτήρα «εθνικής ανάγκης» όπως σήμερα. Εκτιμώ πως το ΠΑΣΟΚ, με δεδομένη την προγραμματική του αυτοτέλεια, θα πρέπει να είναι ανοιχτό σε συζήτηση και ώσμωση με άλλους χώρους.

• Γιατί να μπει ένας νέος άνθρωπος στην πολιτική σήμερα;

Η πλέον μορφωμένη νέα γενιά στην Ιστορία της χώρας έχει να αντιμετωπίσει εκρηκτική ανεργία και ένα παραγωγικό μοντέλο το οποίο ήταν προβληματικό και πριν από την κρίση (π.χ. γενιά των 700 ευρώ). Σταδιακά, το κέντρο βάρους της πολιτικής αντιπαράθεσης μετατίθεται στο τι είδους χώρα θέλουμε. Για να αποτελέσει καταλύτη και όχι τροχοπέδη, το πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη από πρόσωπα τα οποία θα έρθουν ως σημαιοφόροι νέων ιδεών, νέων αντιλήψεων, νέων νοοτροπιών.

• Και γιατί με το ΠΑΣΟΚ;

Παρά τις όποιες αστοχίες και λάθη, το ΠΑΣΟΚ ταυτίστηκε με μεγάλες αλλαγές -από το ΕΣΥ μέχρι την ΟΝΕ-, κατοχύρωσε τη δημιουργία της μεσαίας τάξης και υπήρξε συνώνυμο της «κοινωνικής κινητικότητας». Εκτιμώ πως ο χώρος αυτός, ο οποίος κάποτε εκφράστηκε μέσα από το Κόμμα των Φιλελευθέρων, έπειτα από την Ενωση Κέντρου και μετά το 1974 από το ΠΑΣΟΚ, αποτελεί τον καλύτερο δυνητικό εκφραστή της πλειοψηφίας, ακόμα και σήμερα.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Ποιος είναι

Το βιογραφικό και η επιστημονική διαδρομή του Κυριάκου Πιερρακάκη δύσκολα περνούν απαρατήρητα και αποτελούν σίγουρα ιδιαιτέρως χρήσιμα προσόντα για τον καθένα που επιθυμεί να σταδιοδρομήσει στον πολιτικό στίβο.

Τριάντα ετών σήμερα, είναι απόφοιτος του Τμήματος Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, του John F. Kennedy School of Government του Πανεπιστημίου Harvard (Μάστερ στη Δημόσια Πολιτική / Οικονομικά) και του ΜΙΤ (Μάστερ στην Τεχνολογική Πολιτική), ενώ αυτό το διάστημα εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή στο αντικείμενο της Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Παράλληλα, έχει διατελέσει ερευνητής και καθηγητής σε μη κερδοσκοπικό ερευνητικό κέντρο, καθώς και στο Center for Energy and Enviromental Policy Research του MIT και στο think tank του Δημοκρατικού Κόμματος (Center for American Progress). Εχει εργαστεί ως σύμβουλος νεοφυών επιχειρήσεων (Novoville, Pinnatta), ενώ για ένα χρόνο (2010-2011) ήταν άμισθος πρόεδρος του Ινστιτούτου Νεολαίας.

Ενεργά στην πολιτική έχει εμπλακεί από τον Μάρτιο του 2013, οπότε εξελέγη στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, αν και από τον Αύγουστο του 2012 είχε τοποθετηθεί —με επιλογή του Ευάγγελου Βενιζέλου— συντονιστής της Μονάδας Ανάπτυξης Πολιτικών (ΜΑΠ), όργανο αποτελούμενο σχεδόν αποκλειστικά από νεαρά στελέχη. Το 2001 ήταν ο μικρότερος σε ηλικία σύνεδρος στο 6ο Συνέδριο του Κινήματος.

Συμμετείχε επίσης στη διαμόρφωση του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης που παρουσιάστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Κατάγεται από τις Κροκεές Λακωνίας και είναι γιος του χειρουργού Στέφανου Πιερρακάκη και της δικηγόρου Παναγιώτας Στρατάκου.