«Μεγάλα ονόματα» του πλειοψηφούντος κυβερνώντος κόμματος «πίεσαν» χθες τον υπουργό Οικονομικών με τις αντιρρήσεις τους για τα νέα φορολογικά μέτρα, «εισβάλλοντας» στο γραφείο του. Η υποκρισία, η δήθεν κοινωνική ευαισθησία στο απόγειό τους. Επρεπε να φτάσουν στο πιο ιλαρό στάδιο της φορολογικής πολιτικής, να φορολογήσουν δηλαδή αδίστακτα ελιές, στάνες, παραπήγματα, για να αισθανθούν οι βουλευτές υπόλογοι απέναντι στους ψηφοφόρους τους.

Οταν ψήφιζαν, με μανία σχεδόν, τα μνημόνια, δεν ένιωθαν την ίδια οργή, νόμιζαν ότι επιτελούσαν σωτήριο εθνικό έργο; Θα ήταν αστείο, ένα κακόγουστο θεατρικό πανηγύρι, εάν δεν ήταν τόσο σοβαρό για το μέλλον της πολιτικής και της οικονομίας. Πολλώ δε μάλλον όταν εισερχόμενοι στο γραφείο του υπουργού εξέθεσαν απλώς αντιρρήσεις και επιφυλάξεις. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητούν την κυβερνητική πολιτική ώστε να αποφασίσουν να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο. Σε επίπεδο θεάματος, όμως, νομίζουν ότι κέρδισαν τις εντυπώσεις, ότι δήθεν κόπτονται για τη διαφύλαξη των χαμηλών εισοδημάτων. Στην ουσία δεν πρότειναν τίποτε ή τέλος πάντων ό,τι πρότειναν ανήκει στη σφαίρα της αστειότητας.

Από την άλλη, δεν μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει ο πρωθυπουργός, αφού οι διαπραγματεύσεις του με τη Μέρκελ έπεσαν στο κενό και οι σχέσεις του με τους βουλευτές του και το συγκυβερνών κόμμα διέρχονται το κατώτερο σημείο επικοινωνίας. Το χαρτί της πολιτικής διαπραγμάτευσης, εάν υπήρχε, κάηκε. Οι στενοί σύμβουλοι του πρωθυπουργού, αλλά και ο ίδιος, φάνηκαν ανίκανοι να σταθμίσουν τη συγκυρία των νέων οικονομικών δεδομένων. Η κυβέρνηση υφίσταται προσβολές και πιέσεις από την τρόικα, από βουλευτές της συμπολίτευσης και δέχεται την κοινωνική οργή, χωρίς να είναι σε θέση να αντιπροτείνει μια ανακουφιστική, έστω παροδική, λύση. Τόσο στο ασφαλιστικό όσο και στο φορολογικό νομοσχέδιο αρκέστηκε σε παλινωδίες και ανοηταίνουσες παρεμβάσεις.

Τώρα είναι υποχρεωμένη να ικανοποιήσει όλες τις αξιώσεις της τρόικας, αυτές που προβάλλουν οι εκπρόσωποι των δανειστών, μήπως και αποτιμηθεί θετικά στην επόμενη αξιολόγηση του Eurogroup στα μέσα Νοεμβρίου και στη συνέχεια μήπως λάβει κάποια υπόσχεση στη σύνοδο κορυφής. Διαφορετικά θα συνεχιστεί το άχαρο παιχνίδι των καθυστερήσεων της δόσης των δανείων. Αλλά αυτό φαίνεται ότι μπορεί να κάνει μόνο. Τζίφος και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, ειδικά μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης. Οι εταίροι, και ιδίως οι Γερμανοί, όχι μόνο δεν έδειξαν διάθεση να διευθετήσουν συνολικά τα προβλήματα του Νότου, αλλά, αντίθετα, επιμένουν να διαμορφώνουν πλαίσιο αυστηρότερων όρων δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Η «εξέγερση» των εβδομήκοντα (πέντε) απλώς εμπλουτίζει το θέατρο που παίζεται σε βάρος του ελληνικού λαού. Οφειλαν, όμως, να γνωρίζουν ότι τα θεατρινίστικα τερτίπια δεν έχουν πλέον απήχηση στην κοινωνία.