Μια γυναίκα στο Ισραήλ εξακολουθεί να είναι… ιδιοκτησία του συζύγου της

Της Χριστίνας Πάντζου

^[1]Ο διορισμός της Κάρνιτ Φλουγκ ως επικεφαλής της Τράπεζας του Ισραήλ συνοδεύτηκε από πλήθος κειμένων που εκθειάζουν την πρόοδο των γυναικών της χώρας. Με την ευκαιρία, ο Τύπος θύμισε πως, μέρες πριν, κάποια άλλη γυναίκα διορίστηκε διευθύντρια της τρίτης μεγαλύτερης τράπεζας του Ισραήλ, πως στην κυβέρνηση υπάρχουν τέσσερις υπουργοί, το ένα τρίτο των υπουργείων διοικείται από γυναίκες, ή πως το 1969 η Γκόλντα Μέιρ έγινε η τρίτη γυναίκα πρωθυπουργός στον κόσμο. Εχει σημασία για την πρόοδο των γυναικών ότι μια χώρα απέκτησε γυναίκα πρωθυπουργό που έμεινε στην ιστορία ως «Σιδηρά Κυρία» και την οποία ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπεν Γκουριόν, αποκαλούσε «τον μόνο άνδρα στην κυβέρνηση»; Ή ότι έχει γυναίκες υπουργούς σαν την Τζίπι Λίβνι, που υπήρξε μέλος της επίλεκτης ομάδας η οποία ανέλαβε την επιχείρηση «Οργή Θεού», εγκεκριμένη από την Μέιρ με στόχο τη δολοφονία όσων οι Ισραηλινοί θεωρούσαν ότι σχετίζονταν με τη Σφαγή του Μονάχου στους Ολυμπιακούς του 1972 και η οποία κατά τους βομβαρδισμούς της Γάζας το 2008-2009, που στοίχισαν τη ζωή σε σχεδόν 1.500 ανθρώπους, δήλωνε ότι «δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα»; Είναι θετικό να ορκίζεται η πρώτη γυναίκα στρατηγός ενός στρατού που σκοτώνει αμάχους και αγνοεί συστηματικά τις αποφάσεις του ΟΗΕ;

Η πιθανότητα να αναλάβει την υπερορθόδοξη δεξιά οργάνωση Shas η κόρη του αποθανόντος πνευματικού ηγέτη της θα αλλάξει τη συνθήκη των υπερορθόδοξων γυναικών που αναγκάζονται να συντηρούν τις οικογένειές τους όσο οι άντρες τους αφοσιώνονται στη Μελέτη της Τορά ή τις «συμβουλεύουν» να περπατούν σε άλλο πεζοδρόμιο από τους άντρες; Και πώς να εγκωμιάσει κανείς μια γυναίκα που διορίζεται πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου και τάσσεται υπέρ του αιτήματος κάποιων υπερορθόδοξων να κάθονται οι γυναίκες στο πίσω μέρος των λεωφορείων για να «αποτρέπουν πονηρές σκέψεις ή αγγίγματα».

Είναι αλήθεια πως όλο και περισσότερες Ισραηλινές αναδεικνύονται σε σημαντικές θέσεις ή ότι δύο χαρισματικές κοπέλες πρωταγωνίστησαν στο κίνημα των Αγανακτισμένων το 2011, είναι η κινητήρια δύναμη κατά της κατοχής της Δυτικής Οχθης, της επέκτασης των εποικισμών και της υποχρεωτικής στράτευσης και υπέρ των δικαιωμάτων των παράτυπων μεταναστών στο Ισραήλ. Αλλά όλα αυτά δεν έχουν αλλάξει συσχετισμούς υπέρ της ειρήνης, ούτε υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών. Σήμερα οι γυναίκες κατέχουν 27 από τις 120 έδρες του Κοινοβουλίου και οι άντρες εξακολουθούν να νέμονται τις καλύτερες θέσεις σε δημόσια και ιδιωτική σφαίρα, με μεγαλύτερους μισθούς και «παραδοσιακά» προνόμια.

Το 2011, 200.000 γυναίκες γνώρισαν βία από άντρα συγγενή τους και το διαζύγιο μπορεί να το «παραχωρήσει» μόνο ο άντρας, αναγκάζοντας πολλές να απεμπολήσουν κάθε δικαίωμά τους προκειμένου να απαλλαγούν από έναν σύζυγο.

Μακριά από εξωραϊσμούς, η πραγματικότητα των Ισραηλινών γυναικών μπορεί να συμπυκνωθεί στο σύνθημα του Εθνικού Δικτύου Γυναικών «Σε αυτή τη χώρα μια γυναίκα μπορεί να οδηγεί ένα τεθωρακισμένο, αλλά εξακολουθεί να είναι ιδιοκτησίας του συζύγου της».

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

 Τεστ ξιδιού για διάγνωση καρκίνου

Εχει την ιδιότητα να αλλάζει το χρώμα των καρκινικών κυττάρων σε λευκό

^[2]Η Μπουρκίνα Φάσο έγινε η τρίτη χώρα μετά την Ινδία και την Ταϊλάνδη που εισήγαγε μια απλή, φθηνή και αποτελεσματική εξέταση διάγνωσης του καρκίνου του τραχήλου, η οποία μπορεί να σώσει τη ζωή χιλιάδων γυναικών. Ο επικεφαλής του προγράμματος πρόληψης του καρκίνου, Γιακούμπα Ουεντραόγκο, επισημαίνει τη σημασία του νέου τεστ σε μια χώρα όπου ο καρκίνος του τραχήλου είναι ο συνηθέστερος τύπος καρκίνου των γυναικών και τα μέσα για την αντιμετώπισή του είναι ελάχιστα. Καθώς η νόσος είναι ασυμπτωματική, η διάγνωση συνήθως γίνεται σε πολύ προχωρημένο στάδιο, όταν οι πιθανότητες θεραπείας είναι ελάχιστες. Η νέα εξέταση συνίσταται στην τοποθέτηση στον τράχηλο ενός βαμβακού εμποτισμένου με διάλυμα απλού λευκού ξυδιού από αυτό που κυκλοφορεί στο εμπόριο: το ξίδι έχει την ιδιότητα να αλλάζει το χρώμα των καρκινικών κυττάρων σε λευκό. Το τεστ ξιδιού, ανιχνεύοντας άμεσα οποιαδήποτε κυτταρική ανωμαλία, επιτρέπει την ίδια στιγμή της διάγνωσης να ξεκινήσει θεραπεία με κρυοπηξία και το κόστος του είναι 4 δολάρια. Σημαντικό ποσό για έναν πληθυσμό με ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα περίπου 300 δολαρίων, αλλά κατά πολύ μικρότερο από το κόστος μιας επέμβασης ή ακτινοβολίας.

Η αποτελεσματικότητα της μεθόδου, που εγκρίθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το 2010, καταδείχθηκε σε έρευνα που παρουσιάστηκε το καλοκαίρι σε διεθνές συνέδριο στο Σικάγο, σύμφωνα με την οποία η χρήση της νέας εξέτασης μείωσε κατά 31% τους θανάτους από καρκίνο του τραχήλου στην Ινδία. Στην Μπουρκίνα Φάσο, ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι να πειστούν οι γυναίκες να κάνουν το τεστ τακτικά. Η μεγάλη πρόκληση, λένε οι γιατροί, «είναι να πας σε ένα χωριό και να πείσεις μια γυναίκα που νιώθει απόλυτα καλά να πληρώσει για να διαπιστώσει αν πάσχει από μια αρρώστια που ούτε καν ξέρει ότι υπάρχει και η οποία δεν έχει ούτε καν όνομα στην τοπική της διάλεκτο».

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Στη φυλακή γιατί άσκησε κριτική

^[3]Το πολιτικό κλίμα «ανοίγματος» και καταστολής που επικρατεί στο Ιράν εκφράζεται ανάγλυφα με τη φυλάκιση της 29χρονης ηθοποιού, ντοκιμαντερίστριας και εξέχοντος μέλους του «πράσινου κινήματος» της χώρας, Πεγκάχ Αχανγκαράνι.

Η γνωστή σκηνοθέτιδα καταδικάστηκε σε φυλάκιση 18 μηνών, χωρίς να έχουν δημοσιοποιηθεί επισήμως οι κατηγορίες εναντίον της. Μια γενική ανακοίνωση εξήγησε ότι δικάστηκε επειδή έκανε σχόλια που στρέφονταν κατά του κράτους σε ξένα μίντια.

Οι αρχές είχαν ήδη απαγορεύσει τον περασμένο μήνα στην Αχανγκαράνι να παραστεί στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγου, όπου παρουσιάστηκε η τελευταία της ταινία με τίτλο «Παγιδευμένη», όπου αφηγείται τις ζωές δύο γυναικών, μία εκ των οποίων κατηγορείται για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε.

Η Πεγκάχ δεν μπορεί να ταξιδέψει εκτός Ιράν εδώ και δύο χρόνια, ενώ έχει συλληφθεί δύο ακόμη φορές στη διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων που συγκλόνισαν το Ιράν το 2009.

Ακτιβιστές επισημαίνουν ότι η φυλάκισή της ανακλά τις επιθέσεις κατά της ελευθερίας της έκφρασης που συνεχίζονται στη χώρα, ιδίως εναντίον σκηνοθετών.

Τον Σεπτέμβριο, αφότου η υπηρεσία του BBC στα φαρσί πρόβαλε ντοκιμαντέρ που επέκρινε τον Αγιατολάχ Χαμενεΐ, η κυβέρνηση συνέλαβε έξι σκηνοθέτες κατηγορώντας τους για συμμετοχή σε συνωμοσία, σύμφωνα με το «Sampsonia Way», ηλεκτρονικό περιοδικό για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της έκφρασης. Ενδεικτικό του αντιφατικού κλίματος είναι το γεγονός ότι η ηθοποιός έχει στηρίξει δημόσια τον νέο Ιρανό πρόεδρο, Χασάν Ροχανί. Οπως στις προεδρικές εκλογές του 2009 είχε στηρίξει τον Χοσέιν Μουσαβί, η μη εκλογή του οποίου στάθηκε αφορμή για το μαζικό κίνημα διαδηλώσεων που έμεινε στην ιστορία ως «πράσινη επανάσταση».

Μέσα από τη φυλακή, όπως δήλωσε η μητέρα της, συνεχίζει να ελπίζει πως το νέο κλίμα στη χώρα θα οδηγήσει σε άρση των περιορισμών εναντίον της και αναίρεση της καταδίκης της.