Της Σταυρούλας Ματζώρου

Ο χαρακτηριστικός ήχος των δικαστηρίων δεν είναι τα ξύλινα σφυράκια που τα χτυπούν δυνατά οι δικαστές για να επαναφέρουν την τάξη στις δικαστικές αίθουσες. Ούτε το θρόισμα από τις τσιγγάνικες φούστες ή τις τηβέννους, που θα μπορούσε, αλλά απαιτεί ησυχία για να ξεχωρίσει. Είναι τα τακούνια από τις γόβες των κοριτσιών. Οι νεαρές δικηγορίνες, ασκούμενες οι περισσότερες, φορούν ψηλοτάκουνα, όλες ή σχεδόν όλες. Λες και υπάρχει πρωτόκολλο. Λες και το ορίζει κάποιος εσωτερικός κανονισμός.

Το αξιοθαύμαστο είναι η ευκολία με την οποία περπατούν οι κοπελιές εκεί ψηλά. Γιατί δεν στέκονται, παρά πηγαίνουν πέρα-δώθε, σε αίθουσες, σε γραφεία, από το ένα δικαστήριο στο άλλο. Διασχίζουν δρόμους με λακκούβες και πεζοδρόμια με κινούμενα πλακάκια για να φτάσουν από τη μία υπηρεσία στην άλλη. Βάδισμα γρήγορο και ισορροπία με άνεση. Απολύτως εκπαιδευμένες.

Πουθενά δεν συναθροίζονται τόσο πολλές γόβες – και μάλιστα ως επί το πλείστον καλαίσθητες και κυρίως με καταγραμμένα αρκετά χιλιόμετρα στις σόλες τους. Τη δεξιότητα αυτών των κοριτσιών ούτε τα μοντέλα ούτε οι τηλεοπτικές παρουσιάστριες, που στο κάτω κάτω είναι κι η δουλειά τους.

Ετσι μαζικά γόβες, να τρελαίνεσαι με το τάκα τάκα των τακουνιών που όμως δεν είναι και τόσο ψηλά, μόνο στις πτήσεις από και προς το Γκάτγουικ. Οταν κατεβαίνουν τα σκαλιά αεροδρομίων οι Αγγλιδούλες τρυπάει το μάρμαρο.

Πώς ξεκίνησε αυτή η… υποδηματική μόδα στις δικηγορίνες είναι άγνωστο. Ισως η μία να παρέσυρε την άλλη. Ομως από ποια ξεκίνησε, αυτό ούτε θα μαθευτεί ποτέ αλλά και ούτε έχει σημασία. Το γεγονός είναι ότι έχουν καθιερώσει το δικό τους στιλ. Την άλλη φορά πάντως που θα πάτε σε δικαστήριο ως μάρτυρες σε κάποιες από τις πολλές νίκες που γίνονται, παρατηρήστε το φαινόμενο. Είναι χάρμα οφθαλμών. Αν δεν πάτε ως μάρτυρες αλλά ως κατηγορούμενοι, που κι αυτό είναι πολύ πιθανό στον γενικότερο ορυμαγδό, το μόνο που πρέπει να προσέξετε είναι να μη σας μπαγλαρώσουν. Αδιαφορήστε για τα ψηλοτάκουνα και τον νου σας στον μεγαλοδικηγόρο με τα γυαλιστερά σκαρπίνια. Αλλη Χάρη…