Στους ζωγραφισμένους τοίχους των ταβερνείων της παλιάς Αθήνας, που πρόλαβα κι εγώ στα χρόνια της ένοχης αθωότητας μιας παρατεταμένης εφηβείας, κυριαρχούσε ο χαρακτηριστικός τύπος του βαρελόφρονα. Οινοβαρής, με κατακόκκινα τριανταφυλλένια μάγουλα, τσιγκελωτή μουστάκα και κοιλιά ώς τα γόνατα, κρατούσε στο δεξί μια μπουκάλα κρασί και με τ' αριστερό κρατιόταν απ' τους φανοστάτες για να μη σωριαστεί φαρδύς-πλατύς στα ρείθρα του πεζοδρομίου. Η λαϊκή φαντασία τού έβαζε στο στόμα σπαρταριστές ατάκες σε εκκρεμή συννεφάκια, όχι απ' αυτά των μετέωρων, της βροχής, του καιρού και του εφήμερου· απ' τ' άλλα, που μετέρχονται συνήθως οι καρικατουρίστες στα κόμικς. Ενα από τούτα τα χαρισματικά μπεκρόνια, διστάζοντας στην εξώθυρα του καπηλειού, διερωτάται μεγαλοφώνως: «Μου είπε να πιω ένα και να γυρίσω στις δώδεκα ή να πιω δώδεκα και να γυρίσω στη μία;».

Ιδεάζομαι ότι οι χαμηλόβαθμοι υπαλληλίσκοι της τρόικας, ο ολίγιστος Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ, ο ακόμα μικρότερος Ματίας Μορς της Ε.Ε. και ο μηδαμινός Κλάους Μαζούχ της ΕΚΤ θαμπώνονται από τον λαμπερό ήλιο της Ψωροκώσταινας και ζητούν απ' τ' αφεντικά τους να παρατείνουν την παραμονή τους στην Αθήνα το μέγιστον δυνατόν. Ετσι κι αλλιώς, όλα τα έξοδα είναι πληρωμένα από τα κορόιδα που απομυζούν. Ερχονται λοιπόν με την ντιρεκτίβα να καθίσουν έντεκα μέρες και να μας φορέσουν τρία δισ. ευρώ μέτρα.

Κατά πώς φαίνεται όμως δεν τους σηκώνει το κλίμα. Η λαϊκή κατακραυγή όπου σταθούν κι όπου βρεθούν τους χαλάει τη μανέστρα, τους προκαλεί στομαχική δυσφορία και απ' τη δεύτερη ημέρα επιθυμούν διακαώς να την κοπανήσουν βηματίζοντας με την όπισθεν. Κι εκεί μπερδεύονται· κάτσαμε τρεις μέρες, σου λέει, δεν περάσαμε όσο όμορφα υπολογίζαμε, άρα πρέπει να διαμορφώσουμε το κοστουμάκι των μέτρων στα έντεκα δισ. ώστε να μας έρθει μία η άλλη. Οι δικοί μας εθνοσωτήρες αιφνιδιάζονται. Μα αφού εμείς τηρήσαμε τα συμφωνηθέντα, αναρωτιούνται, γιατί τούτοι εδώ εξακολουθούν να μας εκθέτουν; Θέλουν, άραγε, να οδηγήσουν τη χώρα στην αγκάλη του ΣΥΡΙΖΑ;

Εμβρόντητοι οι κυβερνώντες της ακυβέρνητης πολιτείας πολιτεύονται τρώγοντας χλαπάτσες τη μία έπειτα απ' την άλλη και το βουλώνουν. Ονομάζουν δε διαπραγμάτευση την ηχηρή σιωπή τους. Φερέφωνα των καταφερτζήδων, ανεπαρκείς, ανύπαρκτοι, ανεκδιήγητοι, δεν τολμούν καν να παραδεχτούν ότι εκποιούν τα όνειρα της συλλογικότητάς μας και το μέλλον μας στους εφιάλτες της αγοράς. Αγοραίοι και γι' αυτό επικίνδυνοι τρέμουν τα αστραπόβροντα των μετέωρων και τις καταιγίδες που προμηνύονται σήμερα σε ολόκληρη σχεδόν τη χώρα. Από το βράδυ ευτυχώς ξαστερώνει αλλά, ως γνωστόν, οι οσφυοκάμπτες αδυνατούν να ατενίσουν τα άστρα.

Μετέωρος [email protected]