H 61χρονη Λούσι Χιου -Χάλετ απέσπασε το σημαντικό βρετανικό βραβείο Samuel Johnson, που απονέμεται σε μη λογοτεχνικά βιβλία, για το «The Pike», μια συναρπαστική βιογραφία μιας από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της Ιταλίας: του ποιητή και προδρόμου του φασισμού Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο (1863-1938). Είναι το τρίτο της βιβλίο. Στο πρώτο (1990) εξέταζε τα πολλά πρόσωπα της Κλεοπάτρας στο πέρασμα των αιώνων («Cleopatra: Histories, dreams and distortions») ενώ στο δεύτερο («Ηeroes: Saviours, traitors and supermen») ασχολήθηκε με οκτώ ήρωες και προδότες της Ιστορίας, όπως ο Αχιλλέας, ο Φράνσις Ντρέικ και ο Γκαριμπάλντι. Το υλικό που συνέλεξε την οδήγησε σε ένα ολοζώντανο πορτρέτο του γυναικά, φιλοπόλεμου, υπερεθνικιστή Ντ’ Ανούντσιο, τον οποίο περιγράφει ως συνδετικό κρίκο μεταξύ του ρομαντισμού του 19ου αιώνα και του ολοκληρωτισμού του 20ού.

«Μαθητής ήταν μεγάλος θαυμαστής του Μπάιρον και του Σέλεϊ και πίστευε ότι τους έμοιαζε», λέει η συγγραφέας στην Guardian. «Κυκλοφορούσε με ένα δαχτυλίδι που ισχυριζόταν ότι ανήκε στον Μπάιρον». Ωστόσο διόλου ουμανιστής υπήρξε. «Μόλις έμαθε για τις αιματηρές εξεγέρσεις στις ιταλικές πόλεις το 1890 ενδιαφέρθηκε μόνο για το άγαλμα του Περσέα του Μπενβενούτο Τσελίνι, που χτυπήθηκε από πέτρα».

Η συγγραφέας περιγράφει τον καθοριστικό ρόλο που ο Ντ΄ Ανούντσιο έπαιξε στη συμμετοχή της Ιταλίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εγραφε φλογερές εθνικιστικές ομιλίες υποστηρίζοντας ότι μια φυλή κερδίζει σεβασμό όταν χυθεί το αίμα της νεολαίας της. Πρωτοπόρος αεροπόρος, γενναίος πολεμιστής, οργάνωσε έναν προσωπικό στρατό και κατέλαβε την πόλη Φιούμε, όπου αυτοανακηρύχτηκε δούκας. Τελικά οι ιταλικές δυνάμεις τον υποχρέωσαν σε υποταγή και ο ίδιος αποσύρθηκε στην πολυτελή βίλα του στη λίμνη Γκάρντα, όπου έζησε άλλα 18 χρόνια, ενώ υπέφερε από σύφιλη. Μέχρι το τέλος ο Μουσολίνι τον φόρτωνε με εξωφρενικά δώρα, με αποκορύφωμα την πλώρη ενός θωρηκτού, που στόλιζε τον κήπο του.

Σεξουαλικά ακόρεστος, παρότι κοιμήθηκε με τις πιο όμορφες και πλούσιες γυναίκες της Ευρώπης, του άρεσε να βιάζει τις γυναίκες της εργατικής τάξης. Αχαλίνωτα ματαιόδοξος αναδείχτηκε και πρόδρομος των σελέμπριτις. Εφηβος κυκλοφόρησε μια συλλογή ποιημάτων και στη συνέχεια ενημέρωσε τον εκδότη του ότι ο νεαρός ποιητής πέθανε, εξασφαλίζοντας δημοσιότητα. «Ο κόσμος πρέπει να πειστεί ότι είμαι ικανός για τα πάντα» έγραψε. Με αυτό το ιδανικό έζησε.

Ο Ντ’ Ανούντσιο θεωρούσε τον εαυτό του τον μεγαλύτερο Ιταλό ποιητή μετά τον Δάντη. Το ταλέντο του, όμως, αναγνώρισαν κι άλλοι. Ο Πουτσίνι ήθελε να συνεργαστεί μαζί του, ο Προυστ τον θαύμαζε και ο Τζόις τον κατέταξε ανάμεσα στους τρεις μεγαλύτερους λογοτέχνες του 19ου αιώνα, μαζί με τον Κίπλινγκ και τον Τολστόι. Η Λούσι Χιου Χάλετ αποφεύγει το ηθικό δίδαγμα στη βιογραφία. Παραδέχεται όμως ότι θα έβγαινε για δείπνο με τον Ντ’ Ανούντσιο. «Καταφατικά απάντησα κι όταν ο σύζυγος με ρώτησε αν θα έπαιρνα τσάι με τον Χίτλερ. Με ενδιαφέρουν τόσο οι κακοί τύποι όσο και οι καλοί».

Επιμ.: Παρή Σπίνου