Του Σωτήρη Μανιάτη

^[1]Απόγευμα 11ης Ιουνίου του 2013. Ο Σίμος Κεδίκογλου, υφυπουργός στον πρωθυπουργό, ανακοινώνει το λουκέτο στην ΕΡΤ και το μαύρο που επέρχεται. Λίγες ώρες μετά, οι συχνότητες της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης σιγούν. Η πιο μαύρη σελίδα της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας στην ενημέρωση έχει πλέον γραφτεί. Λίγο πριν συμπληρωθούν πέντε μήνες, η συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ θα γράψει και την επόμενη μαύρη σελίδα, στέλνοντας ξημερώματα της 7ης Νοεμβρίου ΜΑΤ και εισαγγελέα στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος ολοκληρώνεται. Εκτός κι αν κάποιοι σκοπεύουν να συνεχίσουν στην προσωρινή Δημόσια Τηλεόραση και στον νέο φορέα, τη ΝΕΡΙΤ…

Σαφέστατα και κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο. Η πραξικοπηματική ενέργεια της 11ης Ιουνίου, που οδήγησε τους εργαζόμενους της ΕΡΤ να παραμείνουν στο Ραδιομέγαρο εκπέμποντας πρόγραμμα, προφανώς δεν θα μπορούσε παρά να οδηγήσει σε μια τέτοια κίνηση. Ο κ. Κεδίκογλου μίλησε για αποκατάσταση της νομιμότητας. Και βεβαίως εκλεγμένη κυβέρνηση έχει δικαίωμα να πράττει με αυτόν τον τρόπο. Πόσο νόμιμο όμως είναι να παρεμβαίνουν ΜΑΤ και εισαγγελέας όταν δεν έχει επικυρωθεί από τη Βουλή ούτε η σχετική πράξη νομοθετικού περιεχομένου με την οποία ουσιαστικά αποφασίστηκε το κλείσιμο της ΕΡΤ; Αλλά το κυρίαρχο είναι ότι από την κυβέρνηση δεν επιχειρήθηκε ποτέ να αποσταλεί μια επιτροπή στο Ραδιομεγάρο για να ξεκινήσει η παράδοσή του. Οσοι εργαζόμενοι παρέμεναν εκεί το είχαν ζητήσει. Ακόμα κι αν δεν το εννοούσαν, μια δημοκρατική κυβέρνηση δεν όφειλε να εξαντλήσει πρώτα όλα τα περιθώρια, εν προκειμένω να στείλει μια επιτροπή για να παραλάβει τις δημόσιες εγκαταστάσεις και μόνο όταν (και αν) έβρισκε αντίσταση να προχωρήσει σε μια τέτοια ενέργεια;

Οταν έχεις σαρώσει τα πάντα με απονενοημένες κινήσεις, είναι σαφές ότι δεν υπάρχει περιθώριο επιστροφής παρά μόνο αν επιτέλους αποδεχτεί κάποιος ότι έπραξε λάθος. Μόνο όταν υπάρξει αποδοχή του λάθους μπορείς να πείσεις ότι έχεις και τη θέληση να το διορθώσεις και να προχωρήσεις σε ανοιχτό και ειλικρινή διάλογο, έστω και για την επόμενη μέρα. Διαφορετικά, συνεχίζεις στον ίδιο ολισθηρό δρόμο που επέλεξες…

Είναι πλέον σαφές, το έχουν παραδεχτεί ακόμα και υπουργοί-υφυπουργοί της κυβέρνησης, ότι η ΕΡΤ έκλεισε όχι για να υπάρξει δημοσιονομικό όφελος, εξυγίανση στον αδιαφανή τρόπο λειτουργίας της και σταμάτημα της κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος. Αυτά, άλλωστε, συνέχιζαν να τα πράττουν (έστω και σε μικρότερο μέγεθος λόγω των πολλαπλών περικοπών) και οι σημερινοί κυβερνώντες. Οσο για το δημοσιονομικό όφελος, είναι πασιφανές πια ότι υπήρξε το ακριβώς αντίθετο. Δημοσιονομική ζημία, που μπορεί και να ξεπεράσει τα 250 εκατ. ευρώ, ενώ ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας έχασε και τα έσοδα τουλάχιστον για ένα εξάμηνο, περίπου 150 εκατ. ευρώ, αφού δεν καταβάλλεται πλέον το ανταποδοτικό τέλος.

Το μαύρο στην ΕΡΤ έπεσε επειδή η κυβέρνηση αποδείχτηκε ανίκανη να εκπονήσει ολοκληρωμένο σχέδιο για απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως ήταν οι επιταγές της τρόικας. Εκλεισαν λοιπόν τον δημόσιο οπτικοακουστικό φορέα, για να πείσουν τους δανειστές μας ότι τις μισές απολύσεις από αυτές που είχαν ζητηθεί (4.000 μέχρι τέλος του 2013) τις έκαναν και θα πράξουν προφανώς και τις υπόλοιπες. Γι' αυτό, άλλωστε, και ο υφυπουργός Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, Παντελής Καψής, έχει ξεκαθαρίσει ότι ο διαγωνισμός για το προσωπικό της ΝΕΡΙΤ δεν θα έχει μπόνους για κανέναν και φυσικά ως αορίστου χρόνου θα προσληφθούν το ανώτερο 750 άτομα, εκ των οποίων οι εργαζόμενοι από την ΕΡΤ δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τους 500-550. Οι αορίστου χρόνου στην ΕΡΤ όταν την έκλεισαν ήταν 2.650 (και άλλοι 300 συμβασιούχοι), ενώ περίπου 100-150 θα έβγαιναν στη σύνταξη έως το τέλος του χρόνου, οπότε, για να υπολογίσει η τρόικα ότι έγιναν 2.000 απολύσεις, δεν μπορεί να προσληφθούν εξ αυτών στη ΝΕΡΙΤ περισσότεροι από 550. Απλό, απλούστατο. Κι επειδή το προσωπικό της ΝΕΡΙΤ, όταν λειτουργήσει πλήρως, δεν θα ξεπερνά τα 1.400 με 1.500 άτομα, οι υπόλοιποι θα προσληφθούν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, έργου, συμβόλαια και πάει λέγοντας.

Αντί, λοιπόν, να σχεδιάσουν πρώτα τον καινούργιο φορέα, το νέο του οργανόγραμμα, να διαβουλευθούν με κόμματα, φορείς και ενώσεις και συντεταγμένα να περάσουν στην επόμενη μέρα, προτίμησαν να κατεβάσουν ρολά εν μιά νυκτί και να ξεμπερδεύουν. Και για τέτοιου τύπου αποφάσεις υπάρχουν συγκεκριμένες λέξεις που τις χαρακτηρίζουν, είτε αρέσει σε ορισμένους είτε όχι. Και οι συνεχόμενες πράξεις νομοθετικού περιεχόμενου, μερικές εκ των οποίων δεν κυρώνονται από τη Βουλή, τα λουκέτα και το μαύρο σε δημόσιο φορέα ραδιοτηλεόρασης, οι συνεχείς επεμβάσεις με ΜΑΤ και εισαγγελείς τραυματίζουν βαρύτατα το ίδιο το πολιτικό σύστημα και φυσικά τη Δημοκρατία.

Οσο για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα με ΔΤ και ­ΝΕΡΙΤ, είναι ακόμα ένα μεγάλο ζητούμενο. Κι ας μη βιαστεί κανείς να πει ότι όλα θα γίνονται πλέον με διαφάνεια, οργάνωση, χωρίς κυβερνητικές και κομματικές παρεμβάσεις. Διότι αυτά αποδεικνύονται στην πράξη κι όχι με προαναγγελίες. Και για την ώρα, τουλάχιστον, η ΔΤ για παράδειγμα λειτουργεί χωρίς να διαθέτει ούτε ΑΦΜ, ενώ διοικητικό και εποπτικό συμβούλιο υποδείχτηκαν από το υπουργικό συμβούλιο για έναν χρόνο και μετά θα αρχίσει να λειτουργεί όπως προβλέπει η νέα νομοθεσία. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι το λουκέτο και το μαύρο αποφάσισαν οι ίδιοι που συνέχιζαν να λεηλατούν την ΕΡΤ μέχρι και λίγο διάστημα πριν από την αποφράδα 11η Ιουνίου, τοποθετώντας ειδικούς συμβούλους και προσωπικό ειδικών θέσεων, πολλοί εκ των οποίων δεν έκαναν τίποτα ή χρυσοπληρώνονταν συγκριτικά με την εποχή για να προσφέρουν ελάχιστα, σχεδίαζαν αν μη τι άλλο περίεργες μεικτές παραγωγές και πάει λέγοντας. Και βέβαια, με ελάχιστες προσθήκες, είναι οι ίδιοι ουσιαστικά που προσπαθούν να πείσουν τώρα ότι όλα θα γίνονται με διαφάνεια, μέτρο, δίχως παρεμβάσεις…

[email protected]