Την προηγούμενη Δευτέρα η ΚΟΑ, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, έπαιζε στο Gazarte. Οχι όλη φυσικά, ένα μέρος της. Και το ίδιο θα συμβεί και τις επόμενες δύο Δευτέρες. Ενδιαφέρον το πείραμα, τράβηξε ακόμη και τη δική μου προσοχή, που δεν είμαι από τους τύπους που ξυπνάνε και κοιμούνται με Μπετόβεν και Μπαχ. Αλλά είναι ωραία αυτά τα παράδοξα σχήματα. Η κλασική μουσική να βγαίνει από τους συνηθισμένους χώρους της και το Gazarte, ένα αξιοπρεπές μαγαζί, να φιλοξενεί -για πρώτη φορά!- συναυλία κλασικής μουσικής. Είναι ωραίο να μπορείς να ακούσεις κλασική μουσική σε έναν διαφορετικό χώρο, πίνοντας κι ένα ποτό ταυτόχρονα.

Το Gazarte τη γούσταρε τη φάση. Κι ας μην πήγε και τόσο καλά από άποψη προσέλευσης κόσμου η πρώτη Δευτέρα. Γέμισε όμως ο εξαιρετικός αυτός χώρος με ωραίους ήχους. Και ήρθε κι ένα εντελώς διαφορετικό κοινό από εκείνο που συνήθως συχνάζει στο Γκάζι. Αλλά και στην ΚΟΑ ταιριάζει η… εξωστρέφεια. Βγήκε λίγο προς τα έξω, περπάτησε στη… νύχτα, ήρθε σε επαφή με άλλους κόσμους, κάπως πιο γήινους. Κέρδος και γι’ αυτήν. Και όλα ετούτα με πολύ φθηνό εισιτήριο. Με 5 ευρώ μόνο.

Την πρώτη Δευτέρα ακούσαμε Μπρεχτ. Καμπαρέ στιλ. Την ερχόμενη Δευτέρα το πρόγραμμα λέγεται «Βιόλα Power» και στην (πλήρως ανακαινισμένη) σκηνή του Gazarte θα βρεθούν 10 βιόλες της ΚΟΑ με έργα Μπαχ, Μπιζέ, Σοστακόβιτς, Κουρτ Βάιλ, Αστορ Πιατσόλα και άλλων. Η τρίτη συναυλία της σειράς, στις 18 Νοεμβρίου, θα έχει θέμα «Εκατέρωθεν της Μάγχης το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα» με έργα Μορίς Ραβέλ, σερ Αρνολντ Μπαξ και Ζαν Φρανσέ. Αλλο ρεπερτόριο, δηλαδή. Επαναλαμβάνω, δεν είμαι φαν της κλασικής μουσικής, το πολύ πολύ να ακούσω την Κυριακή το πρωί τον συνεπώνυμο Νίκο Κανελλόπουλο που παρουσιάζει την εκπομπή του Μεγάρου στον Αθήνα 9,84. Ομως αυτή τη φάση την ευχαριστιέμαι. Και για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, στο Μέγαρο δεν θα πήγαινα για κλασική συναυλία.

Δημήτρης Κανελλόπουλος