Του Τάσου Τσατάλη

Το σύνθημα ακούγεται στο ΟΑΚΑ, σχεδόν σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι της ΑΕΚ. «Οποιος μιλάει για Δ' Εθνική»…

Αυτός είναι και ο λόγος που δύσκολα ακούς κάποιον να μιλάει για τέτοιο ενδεχόμενο. Εξαιρούνται δύο άνθρωποι που δεν φοβούνται να το πουν γιατί δεν έχουν ανάγκη κανέναν και δεν καταλαβαίνουν από πιέσεις. Πρώτα και κύρια ο Δημήτρης Μελισσανίδης και από προχθές, σε συνέντευξή του σε αθλητική εφημερίδα, ο βασικός χορηγός της ΑΕΚ, πλην του ΟΠΑΠ, Γιώργος Σταυρόπουλος.

Ο «Τίγρης» το είπε καθαρά και ξάστερα σε δηλώσεις του το βράδυ της εκδήλωσης για τα «Ποσειδώνια 2012», τον Ιούνιο. «Λευκή σελίδα και γήπεδο είναι η λύση για την ΑΕΚ». Ο ίδιος, σε όποια κουβέντα κάνει, λέει επίσης ότι δεν πιστεύει σε καμιά περίπτωση ότι τα χρέη της ΠΑΕ είναι αυτά που λέγονται επισήμως…

Το θέμα είναι, λοιπόν, υπαρκτό, αλλά κάνει… τζιζ.

Κατ' αρχάς προϋποθέτει πτώχευση της ΠΑΕ, άρα και ζήτημα ποινικών ευθυνών, αλλά και δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων για μια σειρά ανθρώπων που βρέθηκαν, ή και βρίσκονται ακόμη, σε διοικητικά πόστα. Το ίδιο ισχύει και για ανθρώπους που εμφανίστηκαν ή εμφανίζονται ως κάτοχοι μετοχικών ποσοστών. Είναι, λοιπόν, σαφές πως για συγκεκριμένους ανθρώπους, το ενδεχόμενο της πτώχευσης είναι καταστροφικό και σε προσωπικό επίπεδο.

Υπάρχουν, όμως, κι αυτοί που δεν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα. Κι έτσι, εδώ και καμιά διετία, συζητιέται σε κύκλους εντός, εκτός και… πέριξ της ΠΑΕ ΑΕΚ, το ενδεχόμενο της πτώχευσης και της αγοράς ΑΦΜ άλλης ΠΑΕ, που θα πρέπει να αγωνίζεται στη Σούπερ Λίγκα ή έστω στη Football League.

Εχουν γίνει μάλιστα κατά καιρούς και παρασκηνιακές κινήσεις διερεύνησης πιθανοτήτων για το συγκεκριμένο θέμα. Κάποιες φορές από παράγοντες που ήταν ή και παραμένουν εντός ΑΕΚ, κάποιες άλλες από εξωδιοικητικούς που όμως την… ψάχνουν γύρω από την ομάδα.

Οσα ακούστηκαν κατά καιρούς είτε για την Καλλιθέα, είτε για τον Θρασύβουλο, είτε για την Αναγέννηση Γιαννιτσών, δεν ήταν τυχαία, ούτε βγήκαν… από μόνα τους. Και υπάρχουν κι άλλες ομάδες… Εγιναν κουβέντες, ακούστηκαν πράγματα και μοιραία κάποια από αυτά διέρρευσαν.

Δύο είναι τα βασικά προβλήματα σε αυτή την περίπτωση.

* Το πρώτο, οι αντιδράσεις. Ηδη το ζήτημα του ΑΦΜ, όποτε αναφέρεται, προκαλεί εντάσεις, ειδικά από οργανωμένους οπαδούς και όχι μόνο. Τίθενται ζητήματα αξιοπρέπειας, ιστορικής συνέχειας κ.λπ. Ζητήματα που σίγουρα επηρεάζουν συναισθηματικά πολύ κόσμο. Βέβαια εδώ μπαίνει και το θέμα αν η ΑΕΚ δεν διασύρεται ήδη με όσα γίνονται εδώ και καιρό – και τώρα και με την αγωνιστική της εικόνα. Οπως επίσης και το ότι -είτε το θέλουν οι ΑΕΚτζήδες είτε όχι- το ζήτημα μπορεί να τεθεί από μόνο του στο άμεσο μέλλον…

Λογικό λοιπόν ότι, ανεξάρτητα από τις διερευνητικές κινήσεις που έχουν γίνει, κανείς και ποτέ, είτε μέσα από τη διοίκηση είτε από το ευρύτερο περιβάλλον της ΑΕΚ, δεν έχει κάνει την παραμικρή αναφορά. Ναι, το «Δ' Εθνική» έχει ακουστεί, αλλά όχι το «αγορά ΑΦΜ».

* Το δεύτερο πρόβλημα έχει να κάνει με τη διαδικασία. Αλλαγή ΑΦΜ έχει γίνει πολλές φορές. Οπως και συγχωνεύσεις και «απορρόφηση» ομάδων, με τελευταίο παράδειγμα αυτό του Ηρακλή.

Ωστόσο, πρόκειται για μια διαδικασία δύσκολη, με πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις, η οποία πρέπει να περάσει το σοβαρό εμπόδιο της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, σε μια περίοδο πολύ περίεργη και με το κλίμα αρνητικό στην κοινωνία για τέτοιου είδους… πλάγιες οδούς. Και φυσικά, άλλο αγορά ΑΦΜ, άλλο συγχώνευση ή «απορρόφηση».

Πάντως, σε περίπτωση που η ΠΑΕ ΑΕΚ οδηγηθεί έτσι κι αλλιώς σε πτώχευση, ακόμη και η συμμετοχή σε ερασιτεχνική κατηγορία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι γλιτώνει όλα τα χρέη. Οχι τουλάχιστον αυτά που αφορούν ποδοσφαιριστές και ομάδες. Πρόκειται για ζητήματα που απασχολούν πολύ την UEFA τελευταία και υπάρχει σειρά μέτρων προς την κατεύθυνση της προστασίας, ειδικά των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών.

Αρα, το ζήτημα του ΑΦΜ, της συγχώνευσης ή της «απορρόφησης» και πάλι θα είναι στο προσκήνιο. Αλλωστε, πέρα από τα χρέη, δεν είναι και το πιο εύκολο να πάρει κανείς απόφαση πως η ΑΕΚ θα χρειαστεί στην καλύτερη περίπτωση μια τριετία απλά για να παίξει ξανά στη Σούπερ Λίγκα.