Του Νίκου Β. Αποστόλου

Το βράδυ της Παρασκευής 1 Νοεμβρίου δυο νέοι άνθρωποι έπεσαν νεκροί από σφαίρες δολοφόνων. Καταδικαστέο; 100%. Δεν μπορείς εν ονόματι οποιασδήποτε αιτίας να αφαιρείς κάτι που δεν μπορείς να δώσεις. Εν προκειμένω την ανθρώπινη ζωή.

Οι νεκροί ήταν ενεργά μέλη της Χρυσής Αυγής. Και λοιπόν; Γιατί αυτό άραγε δικαιώνει τους δολοφόνους; Οτι οι δολοφονημένοι ανήκουν σε μια παράταξη που φλερτάρει με τη βία –του φόνου μη εξαιρουμένου– ως μέσο επιβολής των «πιστεύω» της, γιατί πρέπει να αποτελέσει μπούσουλα για άλλους ώστε να κάνουν τα ίδια; Η πολιτεία, άλλωστε, έχει τα μέσα να αμυνθεί στις τακτικές που εφαρμόζει η Χρυσή Αυγή, προκειμένου να επιβάλλει όσα επαγγέλλεται, που κάθε άλλο παρά σοβαρά είναι. Ας το κάνει, όπως τόλμησε με τις συλλήψεις και τις προσαγωγές των πρωτοκλασάτων μελών της.

Αντ’ αυτών, όμως, ας δούμε πώς λειτουργεί το σύστημα. Τι κάνουν τα κόμματα; Τι κάνουν τα πλείστα των ΜΜΕ; Καθένας από τη δική του πλευρά κοιτάζει να εκμεταλλευτεί το θέμα της δολοφονίας.

Πρώτη και καλύτερη η Χρυσή Αυγή, που αυτομάτως θυματοποιείται και εν μέρει καθίσταται συμπαθής στα μάτια της κοινής γνώμης. Εξάλλου, δυο νέα παιδιά δολοφονήθηκαν. «Ναι», λένε οι χρυσαυγίτες, «μπορεί κάποιος συμπαθών (τη Χ.Α.) να σκότωσε τον Φύσσα. Εμείς όμως δηλώνουμε ότι δεν είναι δικός μας». Με λίγα λόγια, έστω και περιστασιακά, τους δίνεται η ευκαιρία να αποστασιοποιηθούν από τον φονιά, που μοιραία περνάει στο παρασκήνιο, ενώ στο προσκήνιο προβάλλεται η δολοφονία των δύο μελών της, που κάνει τον γύρο του κόσμου με όλα τα ΜΜΕ, ντόπια και ξένα, να την έχουν σαν πρώτο θέμα.

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ως κυβερνώντα –τρόπος του λέγειν– κόμματα, χρεώνονται την ανεπάρκειά τους να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία και τους τρόπους εκδήλωσής της και περιορίζονται να εξαπολύουν μύδρους εναντίον της. Και αφού η διπλή δολοφονία είναι πλέον γεγονός και δεν αλλάζει, αφενός διατυμπανίζουν με χιλιοειπωμένους και ανούσιους αφορισμούς ότι αποστρέφονται τη βία από όπου και αν προέρχεται, ότι η τρομοκρατία δεν θα περάσει, ότι η δημοκρατία θα νικήσει και άλλα παρόμοια, ηχηρά, αλλά καθόλου σοβαρά κι αφετέρου βρίσκουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κρύψουν τις δικές τους αθλιότητες, όπως για παράδειγμα ότι εδώ και πολύν καιρό η χώρα πορεύεται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αμφίβολης συνταγματικότητας και όχι με νόμους που συζητιούνται και ψηφίζονται στη Βουλή όπως ορίζει το Σύνταγμα της χώρας.

Τα τηλεοπτικά κυρίως ΜΜΕ (όχι όλα, ευτυχώς υπάρχει κι η ΕΡΤ που η κυβέρνηση αποφάσισε να την κλείσει εν ριπή οφθαλμού, αλλά τους χάλασαν τα σχέδια οι εργαζόμενοι που ακόμα βαστάνε και βγάζουν πρόγραμμα της προκοπής) βρήκαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να «εμπλουτίσουν» το πρόγραμμά τους με συνεχή, επαναλαμβανόμενα, ανιαρά, ουδόλως κατατοπιστικά και τάχα μου αποκλειστικά ρεπορτάζ, του τύπου «βρέθηκαν δέκα κάλυκες από το δολοφονικό όπλο που χρησιμοποιήθηκε». Και κατόπιν οι κάλυκες έγιναν έντεκα, μετά δεκαπέντε, ύστερα οχτώ, για να καταλήξουν στους δεκατρείς, λες και θα άλλαζε κάτι στην ενημέρωση του κόσμου αν οι κάλυκες ήταν περισσότεροι ή λιγότεροι. Ή λες και οι διωκτικές αρχές περίμεναν από τα ρεπορτάζ να μάθουν πόσες σφαίρες ρίχτηκαν κατά των δύο νεαρών. Και δώσ’ του να παρελαύνουν οι σοβαροφανείς σχολιαστές και να αναλύουν τάχα σε βάθος, αλλά στην πραγματικότητα εντελώς επιδερμικά κι επιπόλαια, το φαινόμενο της τρομοκρατίας.

Βέβαια ούτε η κυβέρνηση ούτε κανένα από τα ΜΜΕ μίλησαν για την τρομοκρατία που ασκείται από τους κατ’ επίφαση κυβερνώντες σε βάρος των πολιτών που τρέμουν, μη ξέροντας τι θα τους ξημερώσει. Και καλά, θα πει κάποιος, τώρα δεν ήταν η κατάλληλη ώρα να αναφερθούν τέτοια θέματα, αφού η επικαιρότητα επέβαλε τους δικούς της κανόνες προβολής των γεγονότων, όταν μάλιστα αυτά εστιάζονται στους δυο νεκρούς από τα πυρά των ανεγκέφαλων εκτελεστών τους. Αυτό το τελευταίο θα ήταν απόλυτα δεκτό και κατανοητό, αν είχε κατά το παρελθόν υπάρξει εκτενής (τουλάχιστον όσο στην περίπτωση των δύο νεκρών νέων), αναφορά στις κοντά δέκα χιλιάδες αυτοκτονίες συνανθρώπων μας, που τρομοκρατημένοι από τα ασήκωτα βάρη που βάραιναν τις πλάτες και τα μυαλά τους εξαιτίας της άφρονος κυβερνητικής νοοτροπίας, έδωσαν τέλος στη ζωή τους. Γι’ αυτή την τρομοκρατία, γιατί δεν μίλησε ποτέ και κανένας από όσους τώρα καμώνονται πως κόπτονται για να μας ενημερώσουν; Διότι γνωρίζουν ότι ο ενημερωμένος πολίτης είναι επικίνδυνος για το σύστημα που όλοι αυτοί στηρίζουν και προφανώς η σωστή ενημέρωση είναι το τελευταίο πράγμα που θα σκέφτονταν εξ ου και δεν μάθαμε κάτι ουσιαστικό, αλλά όλοι εμπλουτίσαμε τις γνώσεις μας μαθαίνοντας πόσοι κάλυκες βρέθηκαν επακριβώς.

[email protected]