Κρατούμενος στις φυλακές Λάρισας καταφεύγει στην έσχατη λύση της απεργίας πείνας επειδή του στερούν το βασικό δικαίωμα της εξόδου. Στο πλευρό του τάσσεται το Νομικό Παρατηρητήριο

Αλλος ένας κρατούμενος καταφεύγει στην έσχατη λύση της απεργίας πείνας ως μοναδικής «διεξόδου» στην προσπάθειά του να διεκδικήσει το κατοχυρωμένο δικαίωμα της χορήγησης αδειών, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του νόμου.

Ο Σπύρος Στρατούλης, κρατούμενος στις φυλακές Λάρισας, καταγγέλλει ότι όντας φυλακισμένος σχεδόν 22 χρόνια και έχοντας εκτίσει τον απαιτούμενο χρόνο ώστε να δικαιούται κανονικά τις ολιγοήμερες άδειες που προβλέπει ο νόμος, και ενώ τις έπαιρνε κανονικά, τις αποστερείται λόγω μιας νέας «εμπλοκής».

Ο ίδιος με επιστολή του ισχυρίζεται ότι «κάποιοι ορέγονται» να τον κρατήσουν για πάντα μέσα με έωλες κατηγορίες που τον εμπλέκουν μαζί με άλλους «σε μια δήθεν εγκληματική οργάνωση και σωματική βλάβη τρίτων, στη Θεσσαλονίκη, το έτος 2012».

Στο γράμμα του αναφέρει ότι στοχοποιήθηκαν συλλογικότητες του αναρχικού χώρου και «αξιοποιήθηκαν» με υποκλοπή προσωπικών του συνομιλιών με πρόσωπα αλληλέγγυα στους φυλακισμένους.

Είχε κάνει καλή χρήση δέκα αδειών εξόδου

Ο ίδιος μιλάει για φιάσκο της αστυνομίας και κακοστημένο σενάριο. «Παρ’ όλο που αφέθηκα “ελεύθερος” –χωρίς περιοριστικούς όρους ή προφυλάκιση– σχετικά με τις παραπάνω κατηγορίες μετά την εμφάνισή μου στον ανακριτή Θεσσαλονίκης, στις 10 Απριλίου του 2013 και ενώ κλήθηκα μετά από 8 μήνες από την αυτόφωρη διαδικασία που προηγήθηκε, προκειμένου να απολογηθώ μ’ έρεισμα κάποιες τηλεφωνικές συνομιλίες και τηλεκουτσομπολιά τρίτων που αφορούν την προσωπική μου ζωή και δεν διέθεταν, όπως πίστευα, κανένα “ποινικό” ενδιαφέρον, δεν είχα προφανώς να εισφέρω τίποτε στο ευφάνταστο μυθιστόρημα της κρατικής ασφάλειας [...] Μετά από όλα τα παραπάνω, το τέρας της γραφειοκρατίας οδήγησε στο να στερηθώ τις άδειες εξόδου μου από τη φυλακή που λάμβανα εδώ και δύο χρόνια. Η διοίκηση απαντά πως δεν μπορεί να δώσει την επόμενη άδειά μου επειδή εκκρεμεί αδίκημα σε βαθμό κακουργήματος, όπως δηλαδή ερμηνεύεται η ύπουλη διάταξη του άρθρου 55 του σωφρονιστικού κώδικα». Αυτός είναι και ο λόγος που ο κρατούμενος ξεκίνησε ήδη απεργία πείνας. «Επιλέγω το έσχατο αυτό μέσο αγώνα για να διεκδικήσω την έκδοση απαλλακτικού βουλεύματος και την εκ νέου χορήγηση των αδειών μου, καλώντας τις Αρχές να λάβουν θέση άμεσα».

Σχόλιο του Νομικού Παρατηρητηρίου

«Το Νομικό Παρατηρητήριο έλαβε σε γνώση του πως ο κρατούμενος Σπυρίδων Στρατούλης ξεκίνησε απεργία πείνας και διαμαρτύρεται με δημόσιο έγγραφο για το περιεχόμενο της εισαγγελικής πρότασης επί της παραπομπής του σε δικαστήριο, με βάση, όπως ισχυρίζεται, ανύπαρκτες ενδείξεις ενοχής του. Εάν και αφέθηκε ελεύθερος από τον ανακριτή, χωρίς την επιβολή δηλαδή περιοριστικών όρων, δεν μπορεί, όπως αναφέρει, να λάβει άδεια, εάν και του έχουν χορηγηθεί ήδη δέκα άδειες εξόδου και των οποίων έχει κάνει καλή χρήση.

Κρίνουμε πως μερικές φορές είναι προβληματικό πως οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται χωρίς προηγούμενη έκδοση βουλεύματος του Δικαστικού Συμβουλίου, με απευθείας παραπομπή στο ακροατήριο [...]. Κρισιμότερο, όμως στο παρόν, θεωρούμε, πως με αφορμή την περίπτωση του κρατουμένου πρέπει να τοποθετηθούμε, όσον αφορά την ερμηνεία του άρθρου 55 του Σωφρονιστικού Κώδικα».

Με δυο λόγια το παρατηρητήριο εξηγεί πως είναι προβληματική η τόσο κατασταλτική ερμηνεία του άρθρου 55 όταν αφορά κρατουμένους που με αφορμή κάποια νέα ποινική τους εμπλοκή στερούνται τα κεκτημένα δικαιώματά τους.

Ιδίως αφού στον συγκεκριμένο, μετά την απολογία του στον ανακριτή, δεν επιβλήθηκε κράτηση – ούτε καν περιοριστικοί όροι. Δεν είναι δυνατόν επομένως να στερείται παρ’ όλα αυτά το δικαίωμα των αδειών.

Α.Ψ.