Του Φώτη Παπούλια

Τον περασμένο Αύγουστο το γερμανικό περιοδικό «Spiegel» είχε συμπεριλάβει στη λίστα των «δέκα πιο επικίνδυνων Ευρωπαίων πολιτικών» τον Α. Τσίπρα, μαζί, μεταξύ άλλων, με τους Μαρίν Λεπέν, Σ. Μπερλουσκόνι, Μ. Ζέντερ, Ν. Φάρατζ, Χ. Βίλντερς και Β. Ορμπάν.

Πέντε μήνες αργότερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συνομιλεί με τον «ισχυρό άνδρα» της Ευρώπης Β. Σόιμπλε και δεν αποκλείεται να συναντηθεί στο μέλλον και με την Ανγκελα Μέρκελ, δίνοντας την απάντηση ότι στην πολιτική τίποτα δεν εξελίσσεται γραμμικά.

Το ταξίδι του Α. Τσίπρα, ανεξαρτήτως απτών αποτελεσμάτων, εξυπηρετεί δύο στόχους, στους οποίους η Κουμουνδούρου «ποντάρει» στο εγγύς μέλλον, όπως εκτιμούν συνεργάτες του.

Πρώτον: Η κίνηση «ματ», η οποία δεν αναμενόταν από κανέναν, ουσιαστικά αποτελεί «κάρφο» στη Ν.Δ. και προσωπικά για τον πρωθυπουργό, ο οποίος μέχρι «χθες» κόμπαζε για την προνομιακή μεταχείριση που είχε από τη γερμανική πλευρά.

Ουσιαστικά, το «μπαλάκι» πλέον πέφτει στη Ν.Δ. η οποία, σύμφωνα με στελέχη της Κουμουνδούρου, «οφείλει να απαντήσει με σαφήνεια αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι περιθωριακό κόμμα ή πλέον είναι ένα βήμα από το να κυβερνήσει τη χώρα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει θεσμικό ρόλο απαιτώντας επί της ουσίας να μετατραπεί σε κεντρικό παίκτη της πολιτικής σκηνής όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. «Είναι τεράστιο βήμα η κίνηση αυτή, με εξαιρετική ιδιαιτερότητα, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ομόλογα κόμματα στον χάρτη της Αριστεράς στην Ευρώπη», επισημαίνει ο εκ των αρχιτεκτόνων της οικονομικής πολιτικής, βουλευτής Γ. Σταθάκης.

Ενα ακόμα βήμα στη λογική αυτή είναι και το ταξίδι στις ΗΠΑ. «Η ταραχή που εύκολα διακρίνεται στην κυβέρνηση αλλά και στα φιλικά της Μέσα είναι δηλωτική ότι ουδείς περίμενε αυτή την εξέλιξη και ουσιαστικά όσοι θεωρούσαν προνόμιο τις διεθνείς σχέσεις θα πρέπει να αναθεωρήσουν τάχιστα», επισημαίνουν στελέχη του κόμματος.

Δεύτερον: Δίνει σαφές μήνυμα προς το εσωτερικό του κόμματος. Ουσιαστικά, απαντά σε εκείνους που το τελευταίο διάστημα ανεβάζουν τους τόνους επενδύοντας στην αντιευρωπαϊκή ρητορεία και υποστηρίζουν αντιευρωπαϊκές απόψεις. Ο Α. Τσίπρας θέτει επί τάπητος το επιβεβλημένο πρόταγμα, ότι δηλαδή για να μπορέσει το κόμμα να βρεθεί σε θέση κυβέρνησης πρέπει να απογαλακτιστεί από «παιδικές ασθένειες».

Δηλωτικό του κλίματος ομαλότητας είναι το γεγονός ότι σε αντίθεση με προηγούμενες συναντήσεις και τη συνακόλουθη κριτική που δέχθηκε, ουδεμία κριτική ακούστηκε από οιαδήποτε πλευρά. Φαίνεται πλέον να γίνεται κοινή συνείδηση ότι ο δρόμος προς την εξουσία απαιτεί και σκληρή δουλειά και άριστη ικανότητα ελιγμών, διαφορετικά, το να παραμείνεις δύναμη «διαμαρτυρίας» είναι πολύ εύκολο.