Του Πάρι Τσάρτα*

Η απόφαση της Βουλής για την αναστολή χρηματοδότησης των κοινοβουλευτικών κομμάτων σε συνδυασμό με την πρόταση για άρση της ασυλίας βουλευτών της Χρυσής Αυγής κλείνει έναν πρώτο κύκλο στην καθοριστική για τα πολιτικά πράγματα της χώρας ποινική δίωξη βουλευτών καθώς και του αρχηγού τής Χ.Α. Η υπόθεση της Χρυσής Αυγής τον τελευταίο μήνα, εκτός από την πολιτική της διάσταση, έχει οδηγήσει και σε ενδιαφέρουσες αναλύσεις σε ζητήματα κοινωνικά, πολιτικής, θεσμών και λειτουργίας του Κοινοβουλίου, ο αριθμός των οποίων είναι τουλάχιστον εντυπωσιακός. Αυτό που θα πρέπει να προκαλέσει ιδιαίτερο προβληματισμό είναι στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής η σημασία της πολιτικής και αναφέρομαι ιδιαίτερα στον ρόλο και τις παρεμβάσεις τα προηγούμενα δυο χρόνια κομμάτων της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΚΚΕ) αλλά και του ΠΑΣΟΚ όσο και της κοινωνίας πολιτών. Στην τελευταία περίπτωση αναφέρομαι στις παρεμβάσεις ομάδων πολιτών, δημοσιογράφων και επιστημόνων οι οποίες επισήμαναν από πολύ νωρίς τον τεράστιο κίνδυνο που δημιουργείται από τον τρόπο λειτουργίας πλέον της Χρυσής Αυγής ως πολιτικό κόμμα.

Αντίθετα με αυτές τις πρωτοβουλίες, οι οποίες εστίαζαν τόσο στις ρατσιστικές πρακτικές όσο και στην ψευδοκοινωνική πολιτική της Χρυσής Αυγής, η ηγεσία των κομμάτων ουσιαστικά της συντηρητικής παράταξης (Ν.Δ., ΑΝ.ΕΛΛ.) κώφευε ή λειτούργησε στo πλαίσιo μιας πολιτικής ατζέντας, η οποία προφανέστατα στοχεύει στην ενθυλάκωση τμήματος των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής. Είναι χρήσιμο να σημειώσουμε ορισμένα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά της συγκρότησης αλλά και των επιπτώσεων στην ευρύτερη κοινωνία και πολιτική ζωή του τρόπου με τον οποίο πολιτεύτηκε η Χρυσή Αυγή τον τελευταίο χρόνο.

Η προέλευση αρχικά των ψηφοφόρων της είναι προφανές ότι δεν δικαιολογείται από την όποια παρουσία πολιτικών κινήσεων στη χώρα με ναζιστικό χαρακτήρα. Θα ήταν λάθος όμως να υποτιμηθεί ότι υπάρχει μια δεξαμενή ψήφων όχι ασήμαντη στη χώρα, η οποία περιλαμβάνει: οπαδούς της χούντας, κοινωνικά λούμπεν στοιχεία, ομάδες με ιδεοληπτικές εμμονές στην προσέγγιση της μοναδικότητας του ελληνικού πολιτισμού και της ιστορίας του, ρατσιστές κάθε είδους (των οποίων ο αριθμός αυξήθηκε υπέρμετρα λόγω πολλών λαθών στη μεταναστευτική πολιτική της χώρας), πολιτικά κυνικούς ή διάφορους τύπους αρνητών τού πολιτικού γίγνεσθαι, οι οποίοι με ευκολία στράφηκαν και λόγω της κρίσης και του Μνημονίου σε ό,τι θεωρούν «αντισυστημικό». Η οποιαδήποτε ανάλυση της αύξησης των ποσοστών της Χρυσής Αυγής άρα πρέπει να δει πολύ πιο προσεκτικά τη σύνθεση του εκλογικού σώματος αυτού του κόμματος. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις άλλωστε αναδεικνύουν ότι ένα σταθερό ποσοστό άνω του 5% συνεχίζει να υποστηρίζει το συγκεκριμένο κόμμα.

Είναι τραγικό γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή κατόρθωσε μέσω της συμπεριφοράς των βουλευτών της, της προώθησης ενός παραστρατιωτικού χαρακτήρα οργάνωσης και ενός ψευτομάγκικου κουτσαβακισμού, ο οποίος ισοπεδώνει και αρνείται την ύπαρξη νόμων και θεσμών υπονομεύοντάς τους και λοιδορώντάς τους, να διαμορφώσει δυστυχώς ένα πρότυπο αποδεκτής επί πολύ καιρό κοινωνικής και πολιτικής συμπεριφοράς.

Η Χρυσή Αυγή, με συστηματικές κινήσεις σε τοπικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, κατόρθωσε να κάνει αποδεκτή σε υψηλά ποσοστά στη νέα γενιά όσο και στον ευρύτερο πληθυσμό μια κουλτούρα βίας και φόβου και ειδικότερα να τη «νομιμοποιήσει» σταδιακά ως πολιτική τακτική και πρακτική, η οποία υποτίθεται ότι συνδέεται με όλα όσα ένα πολύ υψηλό ποσοστό του πληθυσμού καταλογίζει ευρύτερα στο πολιτικό σύστημα. Αναδεικνύεται άρα έτσι και η παγίδα τής συλλήβδην αποδοχής σε όλα τα ζητήματα ενός υποτιθέμενου αντιμνημονιακού λόγου στον οποίο πολλοί, οι οποίοι δεν έχουν καμία πολιτική σχέση μεταξύ τους, στοιχίζονται.

Δεν ήταν τυχαίος ο στρουθοκαμηλισμός του κρατούντος πολιτικού συστήματος, και ειδικότερα η τακτική της Ν.Δ. της οποίας ο ρόλος ήταν και καθοριστικός ως πολιτικά υπεύθυνης κυβέρνησης, αλλά έδειξε «να μη βλέπει, να μην ακούει και να μη μιλάει», επιδιώκοντας μικροπολιτικά οφέλη από πολιτικούς χώρους με τους οποίους τα τελευταία σαράντα χρόνια συχνά έχει επιδιώξει να διατηρεί γέφυρες, πάντοτε με ολέθρια αποτελέσματα για την πολιτική και κοινωνική ζωή. Η στροφή της Ν.Δ. στο ζήτημα αυτό προφανώς συνδέεται με τον φόνο του Παύλου Φύσσα αλλά και με μια νέα στρατηγική και τακτική, η οποία επιδιώκει αμφίβολα πολιτικά οφέλη στην αντιπαράθεση κυρίως με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν ήταν επίσης τυχαία η εκκωφαντική σιωπή από πολλά γνωστά μέσα του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, τα οποία είτε υποβάθμισαν είτε ανέδειξαν ως «γραφικότητες» τις παρεμβάσεις και πρακτικές εντός και εκτός Κοινοβουλίου της Χ.Α. Με ουσιαστική την εξαίρεση εδώ στη συστηματική ανάδειξη του θέματος ως μείζονος πολιτικού προβλήματος από μικρό αριθμό δημοσιογράφων καθώς και των εντύπων της Αριστεράς, αλλά και με ειδική αναφορά στη συστηματική δουλειά της ομάδας του Ιού και του Δημ. Ψαρρά από αυτήν εδώ την εφημερίδα, η προσέγγιση ήταν τουλάχιστον υποτονική και άλλαξε άρδην μόνο μετά τη σύλληψη των βουλευτών τής Χ.Α. Οι βαθμοί τυχαιότητας μιας τέτοιας «ξαφνικής» στροφής μόνο να μας προβληματίζουν μπορούν σε αυτό το ζήτημα.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην εξαιρετικά θετική πρωτοβουλία του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Α. Ρουπακιώτη και της ΔΗΜΑΡ για την ψήφιση αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, η οποία για καθαρά μικροπολιτικούς λόγους δεν προχώρησε. Η νέα προσπάθεια σε αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να επιδιωχθεί να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση. Η ανάγκη της προώθησης ενός ειδικού θεσμικού πλαισίου με παράλληλες σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες είναι πλέον πάνδημη και δεν επιτρέπεται να υπονομευτεί είτε από ένα διάχυτο μιζεραμπιλισμό είτε από υπερεκτίμηση των συνήθως ατελέσφορων «κινηματικών πρακτικών». Το θέμα της Χ.Α. άλλωστε θα έχει πιθανότατα διάρκεια και συνέχεια, όπως απέδειξε η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση με αποτέλεσμα τον φόνο δυο μελών της. Οι κοινής αποδοχής πρακτικές και παρεμβάσεις τόσο του πολιτικού συστήματος όσο και της κοινωνίας των πολιτών είναι παραπάνω από απαιτητές αυτή την ώρα. Η βίαιη αφύπνιση συνοδεύτηκε από βία και αίμα… «Οι καιροί ου μενετοί».

…………………………………………………………………………………………………….

*Πρύτανης Πανεπιστημίου Αιγαίου, καθηγητής Τουριστικής Ανάπτυξης