^[1]Οι πιτσιρικάδες και οι πιτσιρίκες, ρε γαμώτο, είναι πιο ωραίοι και πιο άνετοι από εμάς. Επειδή οι περισσότεροι είναι bisexual (εντάξει, όχι οι περισσότεροι, λάθος έκφραση, πολλοί είναι όμως, πιο πολλοί από παλιά σίγουρα) έχουν μεγαλύτερη ποικιλία ερωτικών επιλογών. Και από τη μία πλευρά και από την άλλη. Αγόρια και κορίτσια. Βιαστήκαμε να γεννηθούμε εμείς οι παραδοσιακοί και παραμείναμε -ντουβάρια- μόνο στο ένα φύλο. Και έτσι, εκ των πραγμάτων, οι επιλογές μας μειώνονται στο μισό. Αντε να αναπληρώσεις το κενό.

Αυτό το πρόβλημα δεν το είχε η Αντέλ (Εξαρχόπουλος) στη «Ζωή της Αντέλ». Εκανε σεξ και με γυναίκες και με άντρες. Καταπληκτική ταινία. Ερμηνείες, σενάριο, σκηνοθεσία, φωτογραφία, όλα έξοχα. Από τις καλύτερες της χρονιάς. Και είναι και σέξι, όντως. Πολύ σέξι. Αλλά, συγγνώμη παρακαλώ, δεν είναι λεσβιακή. Οσο περνάει η ώρα και μπαίνεις όλο και περισσότερο στον κόσμο της, το ξεχνάς αυτό. Δεν έχει σημασία αν το ζευγάρι είναι δύο κορίτσια, θα μπορούσε και να μην είναι. Πρόκειται για μία ολοκληρωμένη ιστορία γεμάτη σεξ, έρωτα και αγάπη. Τέλεια.

Την παρακολούθησα την Τρίτη βράδυ στον «Δαναό». Δεν είχε πολύ κόσμο, πρέπει να ήμασταν στον κινηματογράφο 40-50 άτομα όλα κι όλα. Υποψιασμένα, όμως. Οπότε δεν συνέλεξα περίεργες αντιδράσεις. Διότι μέχρι τώρα άκουγα να συμβαίνουν διάφορα στις προβολές. Μου εξηγούσαν στο «Gazarte» λόγου χάριν τις (αμήχανες;) αντιδράσεις του κοινού μετά τη 15λεπτη ερωτική σκηνή ανάμεσα στα δύο κορίτσια (πολύ ζωντανή, λες και είσαι δίπλα τους). Αλλοι γελούν δυνατά, άλλοι διαμαρτύρονται κ.ο.κ. Αλλο παράδειγμα: την 1η εβδομάδα προβολής στον κατάμεστο «Δαναό» μπήκε μία κυρία -μόνη της- στις γυναικείες τουαλέτες στο διάλειμμα κι έβριζε δυνατά, «τι ταινία είναι αυτή;», «δεν ντρέπονται» και άλλα τέτοια παρόμοια. Χωρίς λόγο. Την κοίταζαν περίεργα οι άλλες στις τουαλέτες και δεν ήξεραν τι να πουν. Τρέχα γύρευε τι θα έκρυβε η συγκεκριμένη κυρία μέσα της. Αυτή μάλλον πρέπει να είναι ακόμα πιο παραδοσιακή από εμάς, μία ή δύο γενιές πιο πριν.

Δημήτρης Κανελλόπουλος