→Το πέρασμα του Σεργκέι Μπούμπκα από το Καλλιμάρμαρο, «προσκύνημα πολιτισμού» για τον ίδιο, επανέφερε τη λάμψη του «τσάρου των αιθέρων», ο οποίος, μέσω της «Εφ.Συν.», έστειλε μήνυμα θάρρους στον πιεσμένο Ελληνα πολίτη των ημερών μας

Του Σπύρου Τσάμη

Ο συγκερασμός της λάμψης του ως ιπτάμενου αθλητή που ήταν με την έμφυτη σεμνότητα που τον διακρίνει χαρίζει μοναδική γοητεία στον Σεργκέι Μπούμπκα!

Οταν έτρεχε με το κοντάρι στα χέρια προς τον πήχη, έσπασε 35 (!) φορές (17 στον ανοιχτό και 18 στον κλειστό στίβο) τα παγκόσμια ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ. Αλλά ποτέ δεν επαναπαύτηκε. Οπως πάλι μας είπε στο πρόσφατο πέρασμά του από την Αθήνα, όπου ήταν επίσημος καλεσμένος για τον λαϊκό Μαραθώνιο: «Η ανάγκη για προσωπική βελτίωση του αθλητή παλιότερα και του σύγχρονου πολίτη τώρα, ποτέ δεν σταματά για μένα!» Εκτός των άλλων, η ίδια ανάγκη αναγνωρίζεται από τον ίδιο και ως ιδιότητα κάθε επίσκεψής του σε τόπο-μήτρα του αθλητισμού όπως το Παναθηναϊκό Στάδιο ειδικότερα, ή η χώρα μας γενικότερα…

Ο 50χρονος Ουκρανός, τώρα πλέον αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου (IAAF), δεν αρνήθηκε να φωτογραφηθεί με θαυμαστές κάθε ηλικίας, να υπογράψει χαμογελαστός αυτόγραφα και να απαντήσει σε ερωτήσεις θεατών στο Καλλιμάρμαρο για κάποιο από τα αγωνιστικά επιτεύγματά του: Παραμένει κάτοχος των παγκόσμιων ρεκόρ τού επί κοντώ στον ανοιχτό (6,14 μ.) και τον κλειστό (6,15 μ.) στίβο, έχει γιορτάσει ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στη Σεούλ το 1988, έξι συνεχείς πρώτες θέσεις σε ισάριθμα, διαδοχικά Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1983-97).

Μας είπε, πάντα με διακριτικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του, πως ισότιμη αξία στη ζηλευτή προσωπική πορεία εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων είχε και η εκλογή του στο ουκρανικό Κοινοβούλιο την τετραετία 2002-2006. Κι αυτό γιατί τόνισε: «Θεωρώ ηθική υποχρέωση την προσφορά σε όποιον χώρο κι αν βρίσκομαι».

• Μήπως… κινδυνεύει με διχασμό λόγω των πολλών υπεύθυνων, παράλληλων ρόλων-ιδιοτήτων; Αυτή ήταν η ερώτηση-εκκίνηση της συζήτησης του επονομαζόμενου «τσάρου των αιθέρων» με την «Εφ.Συν»:

«Δεν υπάρχουν… διαφορετικοί άνθρωποι μέσα μου, δηλαδή αθλητής, πατέρας, πολιτικός, ή όποιος άλλος τίτλος, ή χαρακτηρισμός μου αποδίδεται… Υπάρχει ο… Σεργκέι που τους φιλοξενεί όλους αρμονικά μέσα του, σαν ένα πρόσωπο! Κι αυτό, γιατί, όπως έχουμε ξαναπεί οι δυο μας και παλιότερα, όλοι οι τίτλοι, οι ιδιότητες που είχα και έχω εντός και εκτός σταδίων, συνδέονται από μια έννοια: δικαιοσύνη! Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη ώστε να καταλάβει κανείς γιατί με ελκύει, με χαρακτηρίζει η ίδια έννοια: Η καθαρή εξήγηση, η σωστή απόφαση για μικρά και μεγάλα προβλήματα-διλήμματα μπροστά στον πήχη τού επί κοντώ στο στάδιο, αλλά και σε κάθε πήχη, δηλαδή σε κάθε εμπόδιο γενικότερα στην ζωή. Ολα αυτά και ακόμη περισσότερα έχουν βάση τους τη δικαιοσύνη. Δεν έχω διάθεση να… φιλοσοφήσω, αν και προ ημερών ήρθα στην πατρίδα σας που είναι γενέτειρα φιλοσοφίας. Ομως και το πιο απλό να σκεφθείς από την καθημερινή μας δραστηριότητα, δηλαδή μια απλή ειλικρινή απάντηση που δίνουμε, έχει ρίζα αυτή τη δική μου “πυξίδα”: τη δικαιοσύνη! Και δεν χρησιμοποίησα τυχαία αυτό το παράδειγμα. Γιατί όσο κι αν ακούγεται επίσημα η λέξη «δικαιοσύνη» κι όσο κι αν ακούγεται απλοϊκά η λέξη “ειλικρίνεια”, πρόκειται για τα δύο αιτήματα που έχουν στην δύσκολη εποχή μας οι πολίτες όλου του κόσμου! Τα δυο αιτήματα προς τους πολιτικούς τους, μακάρι και προς τους εαυτούς τους οι πολίτες, που επαναστατούν στην εποχή μας! Αυτή η αμοιβαιότητα των ευθυνών, αν αναγνωριστεί σε κάθε πρόβλημα, τότε οδηγεί πιο εύκολα στη λύση του! Ετσι σκεπτόμουν και ως αθλητής που είχα ψηλούς στόχους, έτσι γενικότερα ως πολίτης του κόσμου, τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική ζωή μου».

• Ναι, έτσι είναι! Γιατί οι λέξεις αυτές είναι φυσικός νόμος που αγνοείται συστηματικά, ώστε κατά βούληση οι ευθύνες για μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και όχι μόνο να χρεώνονται μονόπλευρα! Πάντως, ο μέσος Ελληνας πολίτης των ημερών μας που χειροκρότησε πάλι τον… Σεργκέι Μπούμπκα προ ημερών, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, δύσκολα θα δεχθεί «κοινές ευθύνες», γιατί πιέζεται αφόρητα καθημερινά…

«Το είπα και στην Ελλάδα, το επαναλαμβάνω και τώρα: Την προηγούμενη εβδομάδα στην Αθήνα είδα απλούς Ελληνες να χαμογελούν πηγαία. Να μιλούν αισιόδοξα! Οι ίδιοι άνθρωποι αλλά και άλλοι Ελληνες με τα παιδιά και τους φίλους τους, πήγαν και έτρεξαν στον μαραθώνιο, ή στους αγώνες των πέντε ή δέκα χιλιομέτρων. Η συμμετοχή ήταν μεγάλη! Χιλιάδες κόσμος! Αυτό μόνο του, σκέφθηκα προ ημερών στην Αθήνα, φανερώνει ότι απλοί πολίτες έχουν όρεξη για ζωή και ηθικό. Εξακολουθούν, παρά τη γνωστή σε όλους μας δύσκολη καθημερινότητα στη χώρα σας, να ζουν όμορφα, να παίρνουν και να δίνουν γύρω τους ενέργεια! Ούτως ή άλλως, είναι γνωστό ότι είστε… καλά προπονημένος λαός. Μαθημένος στα δύσκολα! Αρα και τώρα, θα βγείτε από την κρίση που σας έχει φέρει σε δύσκολη θέση, όπως άλλωστε και άλλους λαούς γύρω σας…»

• Ακούγεται απρέπεια να προσφωνείς «πολιτικό» τον… ξεχωριστό αθλητή Σεργκέι Μπούμπκα, αλλά δεν ξεχνάμε ότι υπήρξατε μέλος του ουκρανικού Κοινοβουλίου την τετραετία 2002-2006…

«Ναι, επίσημα ήμουν πολιτικός, αλλά και τότε, όπως πάντα, ό,τι κι αν κάνω, ήμουν, είμαι και θα είμαι, αθλητής! Και τότε, στο ουκρανικό κοινοβούλιο, ήθελα ν ακούω προσεκτικά τον πολίτη δίπλα μου! Ν ακούω προσεκτικά και στην συνέχεια (προσέξτε: αν έχω κάτι σημαντικό να του πω…), να του απαντώ ήρεμα, με επιχειρήματα! Ηρεμα. Με επιχειρήματα… Ετσι ώστε να πείσω και όχι να επιβάλω τη γνώμη μου! Μίλησα πριν για τη σκέψη του αθλητή που έχω πάντα μέσα μου, γιατί έτσι ακριβώς σκεπτόμουν, είτε συζητούσα με άλλους, είτε με τον… ίδιο τον εαυτό μου και όταν ήμουν στον στίβο! Επαναλαμβάνω πως είμαι αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρετε να ξεπεράσετε τις κακές μέρες σας και εξήγησα τους λόγους».

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

 «Αν το πιστέψουν, θα πηδήξουν ψηλότερα»

Ο πανταχού παρών αθλητής Μπούμπκα, μας χρησιμεύει και ως παράδειγμα αυτοπεποίθησης γιατί και αυτή είναι ζητούμενο του απλού Ελληνα της εποχής μας… Παροιμιώδης αυτοπεποίθηση με το κοντάρι στα χέρια, μπροστά στον πήχη. Κάτοχος και των δυο παγκόσμιων ρεκόρ, σε ανοικτό και κλειστό στίβο! Υπάρχει υποψήφιος νέος παγκόσμιος ρέκορντμαν;

«Αν το πιστεύουν πολύ, ίσως πηδήξουν πιο ψηλά από εμένα… Μόνο αυτό έχω να πω! Εχουν αλλάξει και οι εποχές και οι συνθήκες… Τα υλικά στο κοντάρια έχουν αλλάξει. Τώρα είναι πιο ελαστικά, φτιαγμένα ώστε να βοηθούν τον αθλητή που θέλει να κυνηγήσει ρεκόρ. Ακούω συχνά να λένε γύρω μου και κάτι άλλο που γεννά τις αντιρρήσεις μου: Λένε ότι οι κανονισμοί στο επί κοντώ σήμερα, είναι πιο αυστηροί από τη δική μου εποχή… Διαφωνώ! Οι κανονισμοί είναι λιγότερο σημαντικοί, σε κάθε εποχή, από την ικανότητα να περνάς τον πήχη! Οποιος κι αν είναι ο κανονισμός, προέχει η ικανότητά σου να πηδάς ψηλά, πάνω από τον πήχη…»

• Ο Γάλλος άλτης Λαβιλενί φαντάζει υποψήφιος νέος κάτοχος των δύο ρεκόρ και δήλωσε πρόσφατα «Θαυμάζω, ζηλεύω τον Μπούμπκα».

«Εκείνος ξέρει! Εγώ ζήλεψα πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2004! Και τότε είχαμε συζητήσει και σου είχα πει ότι ζηλεύω-μακαρίζω τους σφαιροβόλους της διοργάνωσης γιατί είχαν την τύχη να αγωνιστούν στον χώρο όπου έγιναν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1896… Το Παναθηναϊκό Στάδιο, αλήθεια, είναι προσκύνημα για κάθε αθλητή. Χάρηκα και συγκινήθηκα όταν το πάτησα προ ημερών στην Αθήνα, όπως κάθε φορά που το επισκέπτομαι. Τόπος αθλητικής προσευχής… Λες “ευχαριστώ” που αξιώνεσαι να βρίσκεσαι εκεί. Να το πατάς! Ευχαριστώ την καλή τύχη μου γιατί οι διοργανωτές μου ανέθεσαν να υποδέχομαι τους μαραθωνοδρόμους στον τερματισμό του Παναθηναϊκού Σταδίου. Να “διαβάζω” βλέμματα συγκίνησης δρομέων από κάθε γωνιά του πλανήτη για τη συμμετοχή και τον τερματισμό σ’ έναν ιερό αθλητικό χώρο…»

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Μαθήματα πολιτισμού και αξιοπρέπειας

Δεν χρειάστηκε κάποια ερώτηση για να φανερώσει ο Μπούμκα τον γνωστό θαυμασμό του για τη χώρα μας – γενέτειρα της κορυφαίας διοργάνωσης. Εσωτερικό δέος γεννούσε τις σκέψεις που διατύπωσε με τη χαρακτηριστική, υποδειγματική ευγένειά του:

«Συμβουλεύω πάντα νεότερους αθλητές από την εποχή που ήμουν κι εγώ αθλητής ως σήμερα: “Επισκεφθείτε στην Ελλάδα τους τόπους που γέννησαν τα αθλήματα”. Ιδιαίτερα εκτός του Παναθηναϊκού Σταδίου, την Αρχαία Ολυμπία για την τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας. Τους το λέω, ώστε να πουν κι εκείνοι στον εαυτό τους ό,τι είπα κι εγώ όταν βρέθηκα εκεί… Δηλαδή “Αξιώθηκα να έρθω!”. Μαθήματα πολιτισμού και αξιοπρέπειας παίρνεις από τέτοιους τόπους».

• Γιατί δεν έχουμε δει και τον… Μπούμπκα, δρομέα στον σύγχρονο λαϊκό μαραθώνιο της Αθήνας;

«Το σκέπτομαι… Ισως κάποια από τις επόμενες χρονιές»

• Η κοινή, υποψιασμένη λογική υπαγορεύει ότι δεν θα αρκεστείτε στη θέση του αντιπρόεδρου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Στίβου που κατέχετε τώρα… Ηχεί σε πλήρη αρμονία με τη διαχρονική παρουσία σας η θέση του προέδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής…

«Δεν αρνήθηκα ποτέ ότι με ενδιαφέρουν τα αξιώματα του αθλητισμού, γιατί αυτός είναι η άλλη οικογένειά μου και τον αγαπώ. Ομως αυτός δεν είναι ο μοναδικός λόγος! Ο αθλητισμός ελκύει τα πλήθη, άρα καλό θα είναι να ηγούνται των διεθνών φορέων του αθλητισμού στελέχη, θα το πω απλά όπως το νιώθω, “στελέχη καλοπροαίρετα”! Που ασχολούνται με τον αθλητισμό για να του προσφέρουν και όχι για να τον χρησιμοποιήσουν ως μέσο να πετύχουν κάποια άλλη φιλοδοξία τους. Ο αθλητισμός, βλέπετε, προσφέρει δημοσιότητα, αποδοχή… Αντίθετα, εγώ πάντα ήθελα και θέλω παλαιοί πρωταγωνιστές των σταδίων, ή των γηπέδων, να αξιοποιούνται, ώστε να έχουν λόγο για τον χώρο που τίμησαν και γνωρίζουν καλά. Βεβαίως, πλέον, χρειάζονται και ικανότητες τεχνοκράτη, αλλά προέχει η γνώση αυτού που υπηρετείς, άλλοτε στον αγωνιστικό χώρο, τώρα από ένα γραφείο σε διοικητικό ρόλο».