Κείμενο που υπογράφουν 343 άντρες λέει όχι στον νόμο που τιμωρεί τους πελάτες των ιερόδουλων

Της Χριστίνας Πάντζου

^[1]Η δημοσιοποίηση του πολυδιαφημισμένου «Μανιφέστου των 343 καθαρμάτων» έχει ξεσηκώσει σάλο στη Γαλλία και έντονες συζητήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Το κείμενο με τον προκλητικό τίτλο «Κάτω τα χέρια από την πουτάνα μου» φέρει τις υπογραφές καλλιτεχνών, φιλοσόφων, συγγραφέων, δημοσιογράφων και γνωστών προσωπικοτήτων, που αντιτίθενται σε σχέδιο νόμου το οποίο προβλέπει ποινές για τους πελάτες της πορνείας. Στόχος τους, λένε, είναι «να ανοίξουν ένα διάλογο για το θέμα μακριά από πουριτανικές επιταγές». Το κείμενο ξεσήκωσε πάθη με το προκλητικό ύφος του και τον παραλληλισμό με το διάσημο μανιφέστο των 343 φεμινιστριών, οι οποίες το 1971 δήλωσαν δημόσια ότι είχαν κάνει άμβλωση ανοίγοντας μια συζήτηση που τέσσερα χρόνια αργότερα οδήγησε στη νομιμοποίησή της. Ενας από τους βασικούς εμπνευστές του, ο συγγραφέας Φρεντερίκ Μπεϊγκμπεντέρ που εκδίδει το ερωτικό αντρικό περιοδικό «Lui», ανέλυσε στη «Μοντ» γιατί επιμένει στον παραλληλισμό των «343 καθαρμάτων» με τις «343 τσούλες» (όπως σατιρικά τις είχε παρουσιάσει το περιοδικό «Charlie Hebdo») υποστηρίζοντας ότι «το 1971 οι γυναίκες που έκαναν άμβλωση ήταν στιγματισμένες, ντρέπονταν. Το 2013 οι πελάτες των πορνών είναι στιγματισμένοι, ντρέπονται. Αυτό είναι το κοινό σημείο. Δεν μιλάμε ποτέ για τη σεξουαλική μιζέρια». Την απάντηση ανέλαβε να δώσει η ίδια η υπουργός Δικαιωμάτων της Γυναίκας θυμίζοντας πως «οι 343 τσούλες ζητούσαν την αυτοδιάθεση του σώματός τους. Τα 343 καθάρματα ζητούν τη διάθεση των σωμάτων των άλλων». Η Μοργκάν Μερτέιγ, επικεφαλής του Συνδικάτου των Εργαζόμενων στο Σεξ (STRASS) που τάσσεται κατά του νόμου προειδοποιώντας ότι «θα καταδικάσει ακόμη περισσότερες γυναίκες στην παρανομία», κατήγγειλε συγχρόνως τους υπογράφοντες το μανιφέστο ως μια «πατερναλιστική παρέα που θέλει να παριστάνει το θύμα της φεμινιστικής προόδου: ενώ εσείς υπερασπίζεστε την ελευθερία σας να μας πηδάτε, εμείς βρισκόμαστε σε μια κατάσταση να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά μας να μην πεθάνουμε. Είναι εμάς που στιγματίζουν και προσβάλλουν, που βιώνουμε καθημερινά την καταπίεση, που διακινδυνεύουμε τη ζωή μας σαν παράνομες. Μην αντιστρέφετε λοιπόν τους ρόλους». Είναι πολλοί επίσης εκείνοι που επικρίνουν τα «343 καθάρματα» γιατί παρουσιάζουν την πορνεία ως επιτομή της σεξουαλικής επιλογής και απελευθέρωσης, αγνοώντας ότι η εικόνα της σήμερα είναι διαμετρικά αντίθετη, όπως κατήγγειλε ο Αντονίν Αντρέ στον ραδιοφωνικό σταθμό Europe 1: «Σήμερα, κύριοι καθάρματα, η πιο εμβληματική και συνηθισμένη εικόνα της πορνείας είναι αυτή μιας γυναίκας αιχμάλωτης σε πέντε τετραγωνικά μέτρα που τη σπάνε στο ξύλο στο τέλος της ημέρας, αν δεν έχει βγάλει αρκετά χρήματα». Και δεν είναι διόλου υπερβολή, παρότι τα «καθάρματα» λίγα είχαν να πουν για το trafficking: όπως δείχνουν πρόσφατες έρευνες, ούτε το 10% των πορνών της Ευρώπης δεν ασκούν ελεύθερα και από επιλογή την πορνεία.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Παιδιά-σεξουαλικά παιχνίδια

Στο Αφγανιστάν η παιδοφιλία εμφανίζεται σαν πανάρχαιη παράδοση

^[2]Ντυμένα με μακριά φορέματα, στολισμένα με κολιέδες και βραχιόλια και έντονα μακιγιαρισμένα χορεύουν αισθησιακά μπροστά σε δεκάδες άντρες. Μοιάζουν με κορίτσια, αλλά είναι ανήλικα αγόρια, έτοιμα να προσφέρουν κάθε είδους ψυχαγωγία σε ενηλίκους. Στην κατά τα άλλα ακραία συντηρητική αφγανική κοινωνία, όπου άντρες και γυναίκες ανήκουν σε κόσμους διά νόμου χωριστούς και κάθε σεξουαλικός υπαινιγμός μεταξύ τους μπορεί να είναι θανατηφόρος, τη λύση στην αρσενική στέρηση δίνουν μικρά αγόρια που προσφέρουν διασκέδαση και σεξ. Η παράδοση των «bacha bazi» (παιχνιδιάρικα παιδιά) δεν είναι παρά παιδοφιλία, θέμα τυπικά ταμπού στο Αφγανιστάν, αλλά ουσιαστικά διαδεδομένη πανάρχαια πρακτική που έχει αναβιώσει μυστικά, όπως αποκαλύπτει το ντοκιμαντέρ «Τα παιδιά χορευτές του Αφγανιστάν» του δημοσιογράφου Νατζιμπουλάχ Κουραϊσί. Σε αυτό τα παιδιά αφηγούνται πώς «στρατολογούνται» από μικρή ηλικία και τους προσφέρουν χρήματα με αντάλλαγμα να «διασκεδάζουν» τα αφεντικά τους. Ο χορός είναι το πρώτο βήμα μιας πορείας που οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο σεξουαλικής κακοποίησης και βίας από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν, αφού τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά πωλούνται από τις ίδιες τις οικογένειές τους σε πλούσιους εμπόρους και πολέμαρχους. Δεν είναι παρά μια ακραία μορφή σεξουαλικής εμπορίας παιδιών, που μετά την πτώση των Ταλιμπάν, το 2001 έχει αυξηθεί σύμφωνα με τον Αμπντουλάχ Αμπίντ, υπεύθυνο δικαιωμάτων των ανηλίκων στην Ανεξάρτητη Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (AIHRC) της χώρας, «κυρίως λόγω της ατιμωρησίας που κυριαρχεί στη χώρα και στην αυξανόμενη δύναμη των πολέμαρχων». Η επιτροπή ανακοίνωσε ότι εκπονεί ενδελεχή έρευνα για το θέμα και μια εκστρατεία για την αντιμετώπιση του προβλήματος και την αλλαγή της σχετικής νομοθεσίας, στην οποία φέρεται να συναινεί η κυβέρνηση. Αγνωστο πώς θα ευωδωθεί κάτι τέτοιο σε μια κοινωνία που μαγνητίζεται από τη θέα των αγοριών τα οποία χορεύουν σαν λάγνες γυναίκες και όπου οι κασέτες με τους χορούς τους, παρότι απαγορευμένες εδώ και ένα μήνα, αποτελούν το πιο δημοφιλές εμπόρευμα στους κεντρικούς δρόμους των μεγάλων πόλεων. Είναι ενδεικτικό ότι μετά την ανακοίνωση για την έρευνα που θα εκπονήσει η AIHRC, πολλά μέλη της δέχτηκαν απειλές κατά της ζωής τους.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Στη Μ. Ανατολή οι γυναίκες επιχειρούν

^[3]Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Παγκόσμιας Επιχειρηματικότητας (GEM), οι γυναίκες στη Μέση Ανατολή και τη βόρεια Αφρική είναι εκείνες που έχουν λιγότερες πιθανότητες να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση, με μόνο το 4% των γυναικών σε αυτήν την περιοχή να θεωρούνται επιχειρηματίες. Δημοσιογραφική έρευνα του IPS όμως κατέδειξε ότι η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Στην Ιορδανία οι startups (νεοφυείς επιχειρήσεις) γυναικών αποτελούν το ένα τρίτο του συνόλου, πολύ κοντά στο μέσο παγκόσμο ποσοστό τού 37%. Στην Αίγυπτο περίπου το 50% των νέων επιχειρηματικών ιδεών υλοποιούνται από μικτές ομάδες. Στον διαγωνισμό Αραβικών Startups, που οργάνωσε το 2012 το Επιχειρηματικό Φόρουμ του ΜΙΤ, σχεδόν το 50% των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες, ανάμεσά τους και η νικήτρια Χιντ Χομπέικα. Η αναλογία γυναικών επιχειρηματιών στην περιοχή, γράφει το δημοσίευμα, πιθανόν κυμαίνεται στο 15-20%, εξαιρετικό αν υπολογίσουμε ότι, σύμφωνα με το GEM, μόνο το 10% των γυναικών στις ΗΠΑ και το 5% στην Ευρώπη μετείχαν σε επιχειρηματικές πρωτοβουλίες το 2012. Η γυναικεία επιχειρηματικότητα ανθεί στη Μέση Ανατολή, ευνοούμενη από πλήθος οργανώσεων και προγραμμάτων που στηρίζουν startups, τη μεγαλύτερη πρόσβαση στο ίντερνετ, που επιτρέπει σε πολλές γυναίκες να διοικούν τις επιχειρήσεις τους από το σπίτι, και την πολύ καλή εκπαίδευσή τους, καθώς σήμερα είναι περισσότερες οι γυναίκες από τους άντρες στα πανεπιστήμια της Μέσης Ανατολής. Τα προβλήματα δεν εκλείπουν και δεν διαφέρουν από εκείνα των γυναικών επιχειρηματιών στη Δύση, αλλά, όπως υποστηρίζει η 31χρονη Αιγύπτια Γιασμίν Ελαγιάτ, το επιχειρηματικό κλίμα στη Μέση Ανατολή το 2011, όταν ξεκίνησε τη δική της εταιρεία μίντια GroupStream, ήταν πιο ευνοϊκό για τις γυναίκες από τις ΗΠΑ ή την Ευρώπη. «Είναι στην Ευρώπη που με έχουν υποτιμήσει ως γυναίκα επιχειρηματία. Σε σεμινάριο κατάρτισης για επιχειρηματίες startups, Ευρωπαίος επιχειρηματίας δεν πίστευε ότι δεν ήμουν υπάλληλος, αλλά διευθύντρια της εταιρείας μου. Και σε άλλη ευκαιρία, έπειτα από ομιλία μου, μέλη του ακροατηρίου απηύθυναν ερωτήσεις στον άντρα συνεργάτη μου και όχι σε εμένα».