«The perfect American», η νέα όπερα του Φίλιπ Γκλας στο Λονδίνο

^[1]Η Ντίσνεϊ δεν έδωσε την άδεια να χρησιμοποιήσουν τα έργα του ιδρυτή της. Ετσι, στη νέα, 24η όπερα του Φίλιπ Γκλας, που λέγεται «The perfect American» και αναφέρεται στον Γουόλτ Ντίσνεϊ, δεν θα υπάρχουν ούτε Μίκι, ούτε Μίνι, ούτε Ντόναλντ, ούτε τίποτα.

Κάνει την πρεμιέρα της μέσα στον Ιανουάριο στην Ισπανία, στο Teatro Real της Μαδρίτης, και θα συνεχίσει στο Λονδίνο, στην English National Opera. «Είναι ένα σουρεαλιστικό όνειρο», εξηγεί στην «Γκάρντιαν» ο Τζον Μπέρι, καλλιτεχνικός διευθυντής της ENO. «Δεν είναι βιογραφία και η αλήθεια είναι ότι ίσως να μη χρησιμοποιούσαμε τα καρτούν του, ακόμα κι αν μας το επέτρεπαν».

Η όπερα του Γκλας εστιάζει στα τελευταία χρόνια της ζωής του Γουόλτ Ντίσνεϊ, ενώ πεθαίνει από καρκίνο των πνευμόνων και σχεδιάζει να καταψύξει το σώμα του. Τον παρουσιάζει σαν έναν μεγαλομανή με ιδεολογική ροπή προς τον μακαρθισμό, τον ρατσισμό και τον μισογυνισμό. Καμιά έκπληξη που η εταιρεία του ξαπέστειλε τους συντελεστές της όπερας. Κι όμως, σύμφωνα πάντα με την αγγλική εφημερίδα, το μεγαλύτερο χτύπημα που δέχεται αυτός ο μεγάλος δημιουργός, είναι ο ισχυρισμός ότι η συνεισφορά του στα σκίτσα, που τον έκαναν διάσημο και αιώνιο, ήταν από ελάχιστη έως ανύπαρκτη!

Το λιμπρέτο βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα του Πίτερ Στέφαν Γιουνγκ, που κυκλοφόρησε το 2005. Διηγείται την ιστορία ενός δυσαρεστημένου εργαζόμενου, του Γουίλχελμ Νταντίν, που απολύεται από την Ντίσνεϊ όταν προσπαθεί να φτιάξει σωματείο. Αποφασίζει, λοιπόν, να κάνει κατά μέτωπον επίθεση στον άνθρωπο που του κατέστρεψε τη ζωή και παίρνει τα εύσημα για το ταλέντο των άλλων.

Ο συγγραφέας, αλλά και η όπερα του Γκλας, δεν παίρνουν, πάντως, το μέρος κανενός, ούτε του Ντίσνεϊ ούτε του εκδικητικού υπαλλήλου του. Παρ' όλα αυτά παρουσιάζει τον Γουόλτ ανίκανο να σχεδιάσει ακόμα και την ίδια την πασίγνωστη υπογραφή του. Ενώ ένα ολόκληρο ατελιέ παράγει χιλιάδες σκίτσα για την «Ωραία Κοιμωμένη», ο ίδιος δίνει απλώς νεφελώδεις οδηγίες και τους ταράζει στην κριτική.

Αυτός που παρήγγειλε την όπερα στον Γκλας είναι ο περίφημος Ζεράρ Μορτιέ, διευθυντής τότε της Οπερας της Νέας Υόρκης, αλλά η παράσταση δεν ανέβηκε ποτέ. O Μορτιέ, που από το 2010 ανέλαβε το Teatro Real, εξηγεί σήμερα ότι ο Γκλας στην αρχή φοβόταν να απομυθοποιήσει έναν τόσο λατρεμένο από τους Αμερικανούς καλλιτέχνη.

Και ο ίδιος, όμως, ο συνθέτης επιμένει ότι δεν είχε καμιά πρόθεση να γελοιοποιήσει τον Γουόλτ Ντίσνεϊ. Εξακολουθεί να τον θεωρεί «ένα σύμβολο του μοντερνισμού, έναν άνθρωπο που κατάφερε να κτίσει γέφυρες μεταξύ της υψηλής και της λαϊκής τέχνης. Ακριβώς σαν τον Λέοναρντ Μπερνστάιν, που μπορούσε να πηδήξει από ένα μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ σε έναν κύκλο με συναυλίες Μάλερ».

Επιμ.: Β.Γεωργ.

info: 1-28 Ιουνίου, The London Coliseum. Σκηνοθεσία Φέλιμ ΜακΝτέρμοτ, διεύθυνση ορχήστρας Γκάρεθ Τζόουνς, στον ρόλο του Ντίσνεϊ ο βαρύτονος Κρίστοφερ Περβς.