Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης προτίμησε να χειριστεί το τόσο ευαίσθητο θέμα μέσα από τις ανθρώπινες, δραματικές διαστάσεις του. Η χαμηλού κόστους ταινία, με την εξαιρετική πορεία σε ξένα φεστιβάλ, στηρίζεται πολύ στις ερμηνείες γνωστών ηθοποιών (Μπαζάκα, Πυρπασόπουλος, πατέρας και υιός Λογοθέτης)

Της Βασιλικής Τζεβελέκου

«Το κοινό αγάπησε την ταινία όπου την προβάλλαμε. Αναζητούμε διανομή και εξετάζουμε όλα τα ενδεχόμενα, ακόμα και να την βγάλουμε μόνοι μας στις αίθουσες». Ο Γιάννης Σακαρίδης έχει αποφασίσει να υπερπηδά τις δυσκολίες. Ετσι, όταν δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το προηγούμενο κινηματογραφικό project «Πλατεία Αμερικής» -παρ' ότι εγκρίθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και την ΕΡΤ, δεν χρηματοδοτήθηκε, αν και το σενάριο πήρε το Α΄βραβείο στο Crossroads το 2008 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης- αποφάσισε να γράψει μια καινούργια ιστορία. Και γεννήθηκε η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Wild Duck» με τους Αλέξανδρο Λογοθέτη, Θέμιδα Μπαζάκα, Γιώργο Πυρπασόπουλο, Ηλία Λογοθέτη και άλλους ηθοποιούς, που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, κι ας μην έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ από τον μικρό προϋπολογισμό της ταινίας.

Γυρισμένη στην Αθήνα της οικονομικής ύφεσης, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σκύδρα, και στον ευρύτερο νομό Πέλλας, παρακολουθεί μια ιστορία τηλεφωνικών υποκλοπών και τον γενναίο αγώνα μιας γυναίκας (Θέμις Μπαζάκα) να «νικήσει» τον καρκίνο. Η αρρώστια της πιθανά να προκλήθηκε από την παράνομη κεραία που στήθηκε κρυφά στο διαμέρισμα ακριβώς κάτω από το δικό της, σε πολυκατοικία της Γλυφάδας. Η θέα στον Αργοσαρωνικό τής προσφέρει «έναν παράδεισο». «Καθημερινά ευχαριστώ τον Θεό γι' αυτό», λέει η ηρωίδα εν πλήρει αγνοία, μια κινηματογραφική τραγική ειρωνεία.

«Η ταινία μιλάει για τις επιλογές που κάνουμε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ηθικά διλήμματα και οικονομικά συμφέροντα. Ο χαρακτήρας του Δημήτρη είναι πολύ κοντά μου. Κι εκείνος επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του για να σκεφτεί όλα όσα του συμβαίνουν. Το έκανα πρόσφατα, μετά από 18 χρόνια στο Λονδίνο», λέει ο σκηνοθέτης. Εκεί, σπούδασε φωτογραφία και ιστορία στο London College of Printing και σκηνοθεσία στο University of Westminster, εργάστηκε σε κινηματογραφικά πλατό, γύρισε μικρού μήκους ταινίες, δούλεψε ως οπερατέρ στο σινεμά, στην τηλεόραση και στη διαφήμιση, ενώ παράλληλα έκανε ταξίδια και κινηματογραφικές δουλειές και στην Αθήνα.

«Με τον Βαγγέλη Μουρίκη είχαμε ετοιμάσει την “Πλατεία Αμερικής”. Επειδή δεν προχώρησε, το 2011 αποφάσισα να φύγω οριστικά για την Αγγλία. Ωστόσο οικογενειακοί λόγοι με σταμάτησαν. Ετσι με την ίδια ομάδα -εκτός από τον Βαγγέλη- αποφασίσαμε να κάνουμε μια ταινία στα μέτρα μας, μια low budget παραγωγή. Γράφτηκε ένα σενάριο που θα μπορούσε να υλοποιηθεί με όσο το δυνατό λιγότερα χρήματα, “κομμένο και ραμμένο” στους ηθοποιούς που είχαμε. Γράψαμε τους χαρακτήρες, επηρεασμένοι από τους ίδιους τους ηθοποιούς. Κάναμε αυτό που έλεγε ο Κασαβέτης: “Ο χαρακτήρας γίνεται ηθοποιός και ο ηθοποιός χαρακτήρας”».

Στην ερώτηση πόσο δύσκολο είναι να γυρίσει ένας κινηματογραφιστής την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του στην Αθήνα της κρίσης, απαντάει: «Το θέμα είναι περισσότερο εσωτερικό. Να πείσεις τον εαυτό σου να αφιερώσεις χρόνο στην ταινία. Σιγά σιγά σχηματίζεται μια ομάδα γύρω σου χωρίς να το καταλάβεις. Από εκεί και πέρα, το οικονομικό είναι γνωστό σε όλους, ιδιαίτερα όταν κάνεις μια ταινία που δεν ανήκει στο λεγόμενο εμπορικό σινεμά. Οι γνωστοί, οι φίλοι και η οικογένεια σε στηρίζουν». Ωστόσο βλέποντας την «Wild Duck», δεν σου περνάει από το μυαλό ότι πρόκειται για μια χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή. «Αυτό είναι η μαγκιά της ομάδας», λέει ο Γιάννης Σακαρίδης. «Βέβαια, δεν μπορώ να αισθανθώ περήφανος από το γεγονός ότι δούλεψαν επαγγελματίες και δεν πληρώθηκαν. Κάποιοι συμμετέχουν με ένα ποσοστό στην ταινία κι άλλοι με φιλική συμμετοχή».

Σύμφωνα με το σενάριο, ο Δημήτρης (Αλέξανδρος Λογόθετης), μηχανικός τηλεπικοινωνιών, κλείνει την επιχείρησή του λόγω χρεοκοπίας. Αναλαμβάνει να διαλευκάνει ένα σκάνδαλο υποκλοπών μαζί μ’ έναν πρώην συνάδελφό του (Γιώργος Πυρπασόπουλος). Η λεπτομερής έρευνα στο σύστημα κινητής τηλεφωνίας τούς οδηγεί σ’ ένα ύποπτο διαμέρισμα. Σύντομα, η άρρωστη ένοικος του επάνω ορόφου, η Παναγιώτα (Θέμις Μπαζάκα), αποσπά την προσοχή του Δημήτρη.

«Πάντα ήθελα να κάνω μια ταινία για κάποιον που πηγαίνει κόντρα στο κατεστημένο, ακόμα και αν ανήκει σε αυτό. Τα πολλά εναλλασσόμενα γυρίσματα ανάμεσα σε Αθήνα και Πέλλα ήταν γιατί θέλαμε να κάνουμε τη σύγκριση πόλης-φύσης, να αισθανθεί ο θεατής τα διλήμματα του ήρωα μέσα από την περιπλάνησή του. Από την τεχνολογία έχει πλουτίσει, αλλά συνειδητοποιεί και το κακό που έχει κάνει. Ηθελα να δείξω πως ένα μέρος της πόλης, όπως το διαμέρισμα της Παναγιώτας, που είναι φαινομενικά παράδεισος, μπορεί να μετατραπεί σε κόλαση μέσω της τεχνολογίας», λέει ο σκηνοθέτης.

Γιατί δεν φτάνει σε βάθος το θέμα των υποκλοπών, που έχει ταλαιπωρήσει την ελληνική κοινωνία, έχοντας μάλιστα κι ένα νεκρό; «Για να κάνεις ένα πολιτικό θρίλερ πρέπει να το στήσεις καλά, να έχεις δράση, γερό προϋπολογισμό, πράγματα στα οποία δεν θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε στην παρούσα φάση. Μιλήσαμε, πάντως, με την οικογένεια του Νίκου Τσαλικίδη. Υπάρχει μια τεράστια ιστορία που δεν μπορούσαμε να την πούμε τώρα. Ο χαρακτήρας του Νίκου (Γιώργος Πυρπασόπουλος) είναι εμπνευσμένος από τον Τσαλικίδη. Γι' αυτό και στην αρχή στο σενάριο βρισκόταν δολοφονημένος, αλλά το επαλείψαμε και τον κάναμε απολυμένο. Αποφασίσαμε το σενάριο να πάει σε ένα πιο προσωπικό και ανθρώπινο πεδίο, γι' αυτό και αναπτύσσεται περισσότερο η ιστορία της Παναγιώτας».

Η «Wild Duck» έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Τορόντο τον Σεπτέμβριο, προβλήθηκε στο 21ο Φεστιβάλ του Ρέιντανς, η ασιατική του πρεμιέρα έγινε στο Φεστιβάλ του Μπουσάν, ενώ συμμετείχε στα Φεστιβάλ του Σικάγου και του Σάου Πάολο, όπως και στο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Επεται συνέχεια. Οι θεατές έχουν την ευκαιρία να την δουν αύριο Πέμπτη στις 10.00 στον Κινηματογράφο «Ιντεάλ», στο πλαίσιο του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.

[email protected]