- Εφημερίδα των Συντακτών - http://archive.efsyn.gr -

Η ευλογία της Ανδρου

10/12/13 ART,ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ,ΘΕΜΑΤΑ

[1]Ομολογώ ότι την έτρεμα αυτή την ταινία του Παντελή Βούλγαρη. Εβλεπα τις φωτογραφίες από τα γυρίσματα στην Ανδρο και ήταν όλες τόσο όμορφες, λαμπερές, στρογγυλές. Εγώ όμως, που όπως χιλιάδες Ελληνίδες είχα ξενυχτήσει, ανατριχιάσει και κλάψει με τη «Μικρά Αγγλία» της Ιωάννας Καρυστιάνη, ήξερα ότι δεν είναι μια ιστορία με φως και γραφικότητες, με ωραία ρούχα και σπίτια, με μεγάλα θέματα, πιασάρικα, μελό, από αυτά που αρέσουν στο πλατύ κοινό και γεμίζουν αίθουσες. Ούτε καν μια ερωτική ιστορία με τραγικό τέλος δεν τη θεωρούσα. Δεν τις πιστεύω, άλλωστε, τέτοιες ιστορίες. Εμένα μου είχε μείνει εκείνο το μοναδικό, το ποιητικό, το φευγάτο, το απόλυτα καρυστιανικό «εύρημα»: ένα φτενό σανιδένιο πάτωμα, που χωρίζει τα σπίτια δύο αδελφών, ερωτευμένων με τον ίδιο άνδρα. Αφήνει τους ήχους του έρωτα να φτάνουν στα αυτιά της Ορσας και να την παιδεύουν, να την κρατούν αιχμάλωτη σε ένα πάθος, που θα μπορούσε ίσως να έχει ξεπεράσει.

 

Πώς τόλμησα, όμως, να έχω αμφιβολίες για την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου από τον Παντελή Βούλγαρη; Πού πήγε η πίστη μου στον άνθρωπο που γύρισε το «Προξενιό της Αννας» μόλις 32 χρονών, και το βλέπεις σήμερα και ούτε ένα πλάνο, ούτε μια ματιά, ούτε μια κουβέντα δεν του περισσεύει;

 

Είδα τη «Μικρά Αγγλία» του και έζησα την ίδια ακριβώς τελειότητα. Σκεφτόμουνα ότι δεν μπορεί. Οχι. Τα γυρίσματα δεν έγιναν με κόσμο, φασαρία, φωνές, τρεχάματα. Οτι κάτι μαγικό θα πρέπει να συνέβη εκεί στην Ανδρο. Ηρθε, λέει, ένα σύννεφο, σκέπασε κάμερες, ηθοποιούς, κομπάρσους, δρόμους και ακρογιαλιές. Τους μετέφερε σε έναν άλλο κόσμο, μυστικό, προσωπικό, κάτι σαν τις σελίδες ενός βιβλίου, που γράφεις μόνος σου. Και διαβάζεις μόνος σου.

 

Μόνη μου τη διάβασα την ταινία του Παντελή Βούλγαρη. Κι ας είχα γύρω μου εκατοντάδες ανθρώπους. Μόνη μου την περπάτησα αργά αργά το βράδυ προς το σπίτι μου. Μόνη μου τη σκέφτομαι. Μόνη μου θα πάω να την ξαναδώ. Για να ξανακούσω την κραυγή της Ορσας. Και να προσπαθήσω να καταλάβω τι σόι ευλογία τη γέννησε. Ισως αυτή που ενώνει τους δύο δημιουργούς της τόσα χρόνια.

 

Βένα Γεωργακοπούλου

 


Σύνδεσμος άρθρου : http://archive.efsyn.gr/?p=158115