Του Τάσου Παππά

Κάθε φορά που το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ εκδίδει τις μελέτες του για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προβλέψεις του για το μέλλον της εργασίας και του ασφαλιστικού συστήματος, οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες στραβώνουν τα μούτρα τους και εγκαλούν τους επιστήμονες του ινστιτούτου για πολιτικές σκοπιμότητες και για στρεβλή απεικόνιση της πραγματικότητας. Ωστόσο, η ζωή δικαιώνει τους ερευνητές και χλευάζει τις αισιόδοξες εκτιμήσεις των δοκησίσοφων του δικομματικού κυβερνητικού μπλοκ.

Να θυμίσουμε, για την ιστορία, πόσο έξω έπεσαν οι σκιτζήδες των κυβερνητικών επιτελείων για το ύψος της ύφεσης, τον χρόνο της ανάκαμψης της οικονομίας, την έκταση της ανεργίας, τις αντοχές του ασφαλιστικού συστήματος. Σε όλα τα μέτωπα υπέστησαν πανωλεθρία. Συνεπώς δεν πρέπει να τους παίρνουμε στα σοβαρά. Οι δικές τους αναλύσεις είναι έμφορτες πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ολα αυτά τα λέμε γιατί ήρθαν στο φως τα νέα στοιχεία του ΙΝΕ ΓΣΕΕ για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Η κατάσταση είναι εφιαλτική. Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ότι αν δεν βρεθούν πρόσθετοι πόροι χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης, το σύστημα δεν θα μπορεί να πληρώνει ούτε κι αυτές τις γλίσχρες συντάξεις που δίνει σήμερα.

Το σημείο μηδέν δεν είναι μακριά μας. Για το 2015 μιλάμε. Το έχει παραδεχτεί και ο υπουργός Εργασίας λέγοντας προ ολίγων μηνών ότι «το ασφαλιστικό σύστημα ως έχει δεν είναι βιώσιμο». Υπάρχουν το καλό και το κακό σενάριο σε ό,τι αφορά τους πόρους. Η πεπατημένη, την οποία ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια όλες οι κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού Νότου -κεντροδεξιές σαν της Ισπανίας, κεντροαριστερές σαν της Ιταλίας, δεξιοκεντρώες σαν τη δική μας- είναι η μείωση των συντάξεων, η αύξηση των ορίων ηλικίας, η αύξηση των εισφορών για τους εργαζόμενους, η επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης.

Ο δύσκολος δρόμος είναι η μείωση της ανεργίας μέσω της ανάπτυξης, η αύξηση του κατώτατου μισθού, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, η πάταξη της εισφοροδιαφυγής των εργοδοτών, ο δραστικός περιορισμός της μερικής απασχόλησης, η αντιμετώπιση του φαινομένου της ανασφάλιστης εργασίας, η ενίσχυση της κρατικής χρηματοδότησης διά της μεταφοράς των εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις στο ασφαλιστικό σύστημα. Με βάση τα δείγματα γραφής που έχουμε έως σήμερα, ποιος θα βάλει στοίχημα ότι η παρούσα κυβέρνηση θα πάει από τον δύσκολο δρόμο;