Του Γιώργου Σταματόπουλου

Απολαυστικό (και χορταστικό) το ρεπορτάζ με τη μάζωξη των 58 συμπολιτών που θέλουν να κινηθούν πολιτικά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. Η αποθέωση του δήθεν της πολιτικής σκηνής, μιας τάχα μου μετριοπαθούς ελίτ που έχει λυσσάξει να σώσει τη χώρα από λαϊκισμούς, εθνικισμούς και λοιπούς οχληρούς -ισμούς. Αλλά πόσο δήθεν και αυτοί που αντιδρούν στην κίνηση (κούνια που τους κούναγε…) των 58 εθνοσωτήρων, όπως αρέσκονται να πιστεύουν για τους εαυτούς τους. Κατά δήλωσιν Παγκάλου, στην πρώτη εμφάνισή τους συνέρρευσε όλο το Σημιταριό. Είναι ευφυής όσο και είρων και αλαζών ο άνθρωπος, διά τούτο ουδόλως ενδιαφέρεται για το πώς σχολιάζεται ο λόγος του. Ενας άλλος που νομίζει ότι είναι χιουμορίστας, ο Μίμης Ανδρουλάκης, απεφάνθη επικώς ότι χρειάζεται μια καινούργια αφήγηση, ότι το καινούργιο που χτίζεται στηρίζεται στο παλιό και αυτό είναι αντιφατικό, τρα, λα, λα και λοιπά.

Ομως το πιο ωραίο δικαιωματικά καταχωρίζεται στη Μαρία Ρεπούση. Τι έγραψε η γνωστή ιστορικός; Απολαύστε το: «Ελιά, ελιά, με Μπένι βασιλιά!». Δεν της το ’χα της κυρίας. Πάθος, δηκτικότητα, ενθουσιασμός, παιδικότητα, απαξία, όλα μαζί, που χρειάζονται όμως ειδικούς να τα ερμηνεύσουν. Μένω στο χαζοχαρούμενο. Μια ώριμη γυναίκα, μπροστά στον υπολογιστή της να παίζει(!), χτυπώντας παλαμάκια από τη χαρά της για το εύρημά της, που έχει ιστορικότητα βεβαίως, αλλά και κριτική και χολή και ο θεός ξέρει τι άλλο ψυχογενετικό ή βιωματικό την ώθησαν στο να παραφράσει το παλιό σύνθημα. Η ιδεολογία στο αποκορύφωμα της λυσιτέλειάς της! Μπράβο! Ολοι είναι πιο αρεστοί όταν δεν είναι συμβατικοί, ακόμη και στον παιδισμό τους. Ενα πανηγυράκι, που, όμως, κουβαλά όλη την αρρώστια της πολιτικής, όλο το κλίμα της επανάστασης του ’21, όπως έχει καταγραφεί από ιστορικούς, ιστοριοδίφες, ερευνητές, μελετητές και λοιπούς.

«Πού το βρίσκουν τόσο θράσος;» με ερωτά αγανακτισμένος ο μπακάλης της γειτονιάς. Τι να απαντήσω; Ο,τι δεν γεννά η κοινωνία, αλλά αυτό επιμένει να γεννηθεί, είναι έκτρωμα. Πώς να αντιμετωπίσει η κοινωνία τα εκτρώματα; Δεν έχει και πολλές αντιστάσεις η δόλια. Τύραννοι και επιβήτορες ασελγούν στο σώμα της χωρίς κανένα μέλος να αντιδρά.

Ζήτω η ελίτ, ένθεν κακείθεν. Εδώ φτάσαμε, στον συνασπισμό μετρίων και ηλιθίων (πολιτικά εννοείται, διότι δεν κρίνονται οι προσωπικότητες). Εύγε (μας).

[email protected]