Η μουσική που έγραψε ο Μ. Ντάνα για την ταινία τού Ανγκ Λι είναι ίσως το κορυφαίο σάουντρακ της χρονιάς

^[1]Οι παραδόσεις είναι για να τηρούνται. Ετσι, αυτούς τους δύο μήνες που οδηγούν προς την κορύφωση των Οσκαρ, ακούμε σάουντρακ. Σχόλια, συζητήσεις, κριτικές δίνουν και παίρνουν, αφού οι υποψηφιότητες για Χρυσές Σφαίρες και Οσκαρ έβαλαν και φέτος πολλά θέματα στο τραπέζι.

Εξαιρετικά τυχερός ο Ανγκ Λι και η ταινία του «Η ζωή του Πι» που ντύθηκε με τις ιδιαίτερες μουσικές του Μίκαελ Ντάνα. Δεν είναι η πρώτη συνεργασία του συνθέτη με τον σκηνοθέτη από την Ταϊβάν (έχουν συνεργαστεί στα «Ride With The Devil» και «The Ice Storm») αλλά είναι αυτή που τους εξασφάλισε ήδη τη Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία Best Score. Ετσι, στα Οσκαρ πάνε με άλλο αέρα. Απέναντί τους (στην κατηγορία Πρωτότυπης Μουσικής -σάουντρακ)

 θα βρουν την υπέροχη «Αννα Καρένινα» του Ντάριο Μαριανέλι
, το «Argo» του Αλεξάντερ Ντεσπλά, το «Λίνκολν» του Τζον Γουίλιαμς
 και το «Skyfall» του Τόμας Νιούμαν.

Καναδός στην καταγωγή, ο πολυβραβευμένος Ντάνα γράφει συνήθως μουσικές μινιμαλιστικές που μπλέκουν τον ηλεκτρονικό ήχο με τις ορχηστρικές συνθέσεις. Aυτή τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό του. H ταινία διηγείται τη μετακόμιση του 16χρονου Πι και της οικογένειάς του από την Ινδία στον Καναδά (βασίζεται στο μυθιστόρημα του Γιαν Μάρτελ). Μαζί τους μεταφέρουν και τον ζωολογικό τους κήπο. Δυστυχώς, πέφτουν σε τρομερή καταιγίδα και το πλοίο βυθίζεται. Σώζεται μόνο ο Πι, ο οποίος θα περάσει 227 ημέρες πάνω σε μια σχεδία παρέα με μια τρομακτική τίγρη Βεγγάλης.

Το δράμα του παιδιού, το στοιχείο του παραμυθιού που είναι έντονο στην ταινία, η γοητεία της περιπέτειας και οι σχέσεις που αναπτύσσονται όταν τίθεται θέμα επιβίωσης έδωσαν στον Ντάνα έμπνευση να γράψει ένα σπουδαίο σάουντρακ, για πολλούς το κορυφαίο της χρονιάς. Βέβαια την Ινδία τη γνωρίζει καλά ο συνθέτης, αφού η σύζυγός του κατάγεται από εκεί κι έχει επισκεφθεί πολλές φορές τη χώρα.

Οι μουσικές, όπως και το τραγούδι «Pi’s Lullaby» (το ερμηνεύει ο Ινδός Μπομπάι Ζαγιασρί στη γλώσσα του, στα Tamil), είναι γλυκές, αισιόδοξες, εμπεριέχουν υπέροχα σημεία όπου το πιάνο σκίζει, υπογραμμίζουν το θάρρος, την επιμονή, την ελπίδα και ξεχειλίζουν συναισθήματα. Εκεί, μάλλον κρύβεται και το μυστικό της επιτυχίας του Ντάνα: κατάφερε να συνθέσει εξαιρετικά τρυφερές μουσικές χρησιμοποιώντας πρωτοποριακά μουσικά όργανα.

Η έξυπνη αυτή επιλογή των μουσικών οργάνων συμβάλλει στο δέσιμο της ταινίας, εκπλήσσει ευχάριστα το κοινό και αντικατοπτρίζει τον διεθνή χαρακτήρα, τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πτυχές της. Το ινδικό φλάουτο, για παράδειγμα, συνδέεται με τον ίδιο τον Πι και την τίγρη ώς το τέλος της ταινίας. Οπως χαρακτηριστικά λέει και ο Ντάνα: «Η μουσική οδηγεί τους θεατές μέσα από συναισθήματα σε μια ταινία που θέτει μεγάλα φιλοσοφικά και θρησκευτικά ερωτήματα».

Μ.Κ.