ΠΑΣΟΚ: Παρά την αμφισβήτηση της στρατηγικής Βενιζέλου, οι διαφωνούντες αποφεύγουν να τραβήξουν στα άκρα το σχοινί

Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη

Παρά την γκρίνια και την έντονη δυσαρέσκεια που εκφράστηκε από σημαντική μερίδα στελεχών του ΠΑΣΟΚ στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, τα μαχαίρια ανάμεσα στους προσκείμενους στην ηγεσία και την εσωκομματική αντιπολίτευση παρέμειναν στα θηκάρια, με τη σύγκρουση ανάμεσα στις δύο πλευρές να αναβάλλεται ακόμη μια φορά μέχρι νεωτέρας, ίσως για μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου.

Η άτυπη ανακωχή και ο συμβιβασμός μεταξύ βενιζελικών και αμφισβητιών της πολιτικής στρατηγικής που έχει υιοθετήσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ξεδίπλωσαν εκτεταμένα τις διαφωνίες τους και αναφέρθηκαν με λεπτομέρειες στους κινδύνους που υπάρχουν για το Κίνημα, «αν δεν αλλάξει η ρότα», έχουν ωστόσο την ερμηνεία τους…

Οι λόγοι σχετίζονται προφανώς με τον φόβο πρόκλησης κυβερνητικής αστάθειας και κατ’ επέκταση πρόωρων εκλογών στη χώρα, ενδεχόμενο που άπαντες στη Χαριλάου Τρικούπη ξορκίζουν, γνωρίζοντας τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει για το ΠΑΣΟΚ η έκθεσή του στη λαϊκή ετυμηγορία.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, έχοντας κατά νου τις αντιξοότητες που έχει να ξεπεράσει η δικομματική των 153 βουλευτών και με δεδομένη τη ρευστότητα στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, θέλησε να υπενθυμίσει τη συμφωνία με τη Ν.Δ. για εξάντληση της τετραετίας, ενώ για τον σκόπελο της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας το 2015 και θεωρώντας ότι ο Μίκης Θεοδωράκης θα τύγχανε ευμενών σχολίων εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, έριξε στο τραπέζι την ιδέα της κοινής στήριξής του.

«Φυσικά θ’ αντέξει η κυβέρνηση, έκανε ένα πολύ ισχυρό crash test προχθές (σ.σ.: ψηφοφορίες για ΕΝΦΙΑ και πλειστηριασμούς)», προέβλεψε ο Πάρις Κουκουλόπουλος.

Κι αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κρίνεται μάλλον εύλογο να υπερασπίζεται με πάθος την τακτική του, ηχεί οξύμωρο και σίγουρα πιο δύσκολα εξηγήσιμο τα στελέχη που, από τη μια, κατακεραυνώνουν τη σύμπλευση με τη Ν.Δ., το θολό στίγμα και την «έλλειψη διαχωριστικών γραμμών με τη Δεξιά», από την άλλη, στις ελάχιστες ευκαιρίες που τους δίνονται προκειμένου να περάσουν τη γραμμή τους, να ρίχνουν αισθητά τους τόνους, δικαιώνοντας, με τη στάση τους αυτή, την κατευναστική προεδρική επιχειρηματολογία.

Οπως καθίσταται σαφές, κρίνουν ότι, επί της παρούσης, δεν είναι έτοιμοι να πάρουν το ρίσκο μιας παράτολμης ενέργειας ευθείας αμφισβήτησης της ηγεσίας και προτιμούν, διατυπώνοντας τώρα τη διαφωνία τους, να μεταθέσουν για λίγο αργότερα μια ρηξικέλευθη αντίδραση, ασπαζόμενοι τη λογική της απαξίωσης του αντιπάλου διά της διαρκούς φθοράς.

«Δεν λέμε αύριο το πρωί να φύγουμε από την κυβέρνηση. Δεν βάζουμε θέμα σταθερότητας. Λέμε απλά ότι αυτή η κυβερνητική συνεργασία έχει ημερομηνία λήξης», δήλωσε χθες χαρακτηριστικά ο Θάνος Μωραΐτης.

Με αυτή τη μέθοδο, πάντως, οι εσωκομματικοί του επικριτές παρέχουν και στον Ευάγγελο Βενιζέλο τον κατάλληλο χρόνο να προετοιμάσει τη δική του αντεπίθεση, έστω κι αν πολλοί σπεύδουν να προδικάσουν ότι θα πρόκειται για μια μάχη χαμένη για αμφότερες τις πτέρυγες, υπό την έννοια ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αδύνατον να ανακάμψει, ανεξαρτήτως ποιος θα είναι ο αρχηγός του.