Κρατείται στις Φυλακές Λάρισας και διανύει την 44η μέρα απεργίας πείνας ζητώντας να του δοθεί ξανά το δικαίωμα εξόδου και να απαλλαγεί από τις κατηγορίες που τον εμπλέκουν στην υπόθεση «Στέκια Θεσσαλονίκης»

Κατάληψη αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη πραγματοποιήθηκε χθες το μεσημέρι στην ΕΣΗΕΑ από πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών.

Ο Σπ. Στρατούλης κρατείται στις φυλακές Λάρισας καταδικασμένος σε ισόβια για ανθρωποκτονίες και ληστείες. Ηδη έχει εκτίσει ποινή φυλάκισης 21,5 χρόνων. Βρίσκεται σήμερα στην 44η ημέρα απεργίας πείνας ζητώντας να του χορηγηθεί ξανά το δικαίωμα της εξόδου και να απαλλαγεί από κάθε κατηγορία που τον εμπλέκει στην υπόθεση της αντιεξουσιαστικής ομάδας «Στέκια Θεσσαλονίκης» που παρουσίαζει η ΕΛ.ΑΣ. ως εγκληματική οργάνωση. «Ο αγωνιστής κρατούμενος Σπ. Στρατούλης έχει θέσει την υγεία και τη ζωή του σε αυτή την έσχατη δοκιμασία αντιστεκόμενος στη διακοπή των αδειών εξόδου που λάμβανε από τη φυλακή τα τελευταία χρόνια και την επαπειλούμενη παράταση του εγκλεισμού του εξαιτίας της φαιδρής δικογραφίας που έχει μείνει γνωστή με την ονομασία “εγκληματική οργάνωση Στέκια Θεσσαλονίκης”. Αυτή η πραγματικά φαιδρή και ανυπόστατη δικογραφία έχει σχεδιαστεί εξ εξαρχής για να θέσει υπό δικαστική ομηρία πολλές δεκάδες αναρχικούς και αντιεξουσιαστές που δραστηριοποιούνται στη Θεσσαλονίκη και έχει συμπεριλάβει ως κατηγορούμενο τον Σπ. Στρατούλη λόγω της πολιτικής σχέσης και επικοινωνίας που έχει αναπτύξει με συντρόφους και πολιτικά εγχειρήματα στην πόλη», αναφέρουν οι αλληλέγγυοι σε κείμενό τους.

Προσθέτουν: «Η ουσία της εξοντωτικής του μεταχείρισής από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, βρίσκεται στο γεγονός της μακροχρόνιας αγωνιστικής του διαδρομής και της πολιτικοποίησής του μέσα στις φυλακές. Ο Σπ. Στρατούλης βρέθηκε δεκαεπτά χρόνων στη φυλακή και έχει περάσει περισσότερο από 21 χρόνια έγκλειστος αρνούμενος πεισματικά να παραδοθεί σε αυτά που η φυλακή προστάζει: στην εξατομίκευση και την αδιαφορία, στην απονάρκωση και τη συνήθεια, στη ρουφιανιά και τον κανιβαλισμό. Το πρόσωπό του έχει συνδεθεί συστηματικά με τις εξεγέρσεις, τις απεργίες πείνας και τις αποχές συσσιτίου μέσα στις φυλακές, με τη γνωστοποίηση της αθλιότητας των συνθηκών κράτησης και της ίδιας της συνθήκης του εγκλεισμού, με την οργάνωση και την έκφραση της αλληλεγγύης ανάμεσα στους φυλακισμένους και τους αγώνες τους».

Γ.ΜΠΑΣΚ.