ΙΤΑΛΙΑ – Φάουστο Τζενοβέζε, ετών 28, στη Νάπολη, και ένας μικροπωλητής, 51 ετών, στο Βατικανό αποφάσισαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους αυτοπυρπολούμενοι. Τους λύγισε η ανεργία και ακόμα περισσότερο η έλλειψη ελπίδας

Του Γιώργου Τσιάρα

^[1]Ο Φάουστ του Γκέτε πούλησε την ψυχή του στον διάβολο, με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα. Ο συνονόματός του Φάουστο Τζενοβέζε από τη μικρή πόλη Μπαζιλικάτα διάλεξε την αντίθετη κατεύθυνση και πριν από τις γιορτές, λίγο έξω από τη Νάπολη, περιλούστηκε με πετρέλαιο και έβαλε φωτιά. Αφού λαμπάδιασε, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, μετάνιωσε και έπεσε σε μια στέρνα με βρόχινο νερό για να γλιτώσει, μα ήταν αργά.

Είχε σπουδάσει μηχανικός και δούλευε σε μια φάμπρικα στο Μπαρατζιάνο, στη βιομηχανική ζώνη της Νάπολης. Αγαπούσε τις μοτοσικλέτες και το ακορντεόν. Πριν από πέντε μήνες το εργοστάσιο έκλεισε –δεν είχε πια παραγγελίες, ούτε λεφτά για να πληρώσει τους προμηθευτές. Εψαξε να βρει δουλειά – τίποτε. Αναγκαστικά, ο Φάουστο έφυγε μαζί με την κοπέλα του για το μικρό αγρόκτημα των γονιών της, σ’ ένα χωριό λίγο έξω από την πόλη. Ηθελαν να παντρευτούν –αλλά η αγάπη δεν τρώγεται.

Δύο αποχαιρετιστήρια σημειώματα

Αφησε πίσω του δύο σημειώματα γεμάτα απελπισία –ένα για την οικογένειά του, ένα για το κορίτσι του. Η κρίση και η ανεργία τον είχαν γονατίσει και ένιωθε ενοχές απέναντι στους δικούς του ανθρώπους. «Συγγνώμη που δεν μπορώ να σου δώσω όσα ονειρευτήκαμε»…

Ο Φάουστο ήταν δυνατό παιδί, γυμνασμένος. Παρά τα εγκαύματα τρίτου βαθμού στο 90% του κορμιού του, βρήκε τη δύναμη να πάρει με το κινητό του το «100». Αντεξε για τέσσερις μέρες στο νοσοκομείο, για να πεθάνει τελικά παραμονή των Χριστουγέννων. Ηταν μόλις 28 χρόνων.

Λίγες μέρες νωρίτερα, ένας άλλος άντρας, πλανόδιος μικροπωλητής 51 ετών, αυτοπυρπολήθηκε στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, στο Βατικανό -σε πιο κεντρικό σημείο, πιο συμβολικό, μα για τους ίδιους ακριβώς λόγους. «Είμαι κουρασμένος και δεν έχω δουλειά», έγραψε στην οικογένειά του. Ενας ιησουίτης καλόγερος, που βρέθηκε δίπλα του, προσπάθησε να σβήσει τις φλόγες τυλίγοντάς τον με το παλτό του. Δεν τα κατάφερε. Ακόμη ένας νεκρός, θύμα του ακήρυχτου πολέμου.

Χιλιάδες αυτόχειρες

Είναι εκατοντάδες, χιλιάδες στις χώρες της κρίσης –ι-δανεικοί αυτόχειρες. Αλλοι πηδούν από τα μπαλκόνια, άλλοι κρεμιούνται, άλλοι καταπίνουν χάπια ή δηλητήριο, άλλοι αυτοπυροβολούνται. Κάποιοι, οι πιο γενναίοι, ή οι πιο τρελοί, ακολουθούν το παράδειγμα του Μοχάμεντ Μπουαζίζι και γίνονται ανθρώπινοι πυρσοί. Ετσι ώστε, στο φως που καίει, στην ύστατη αναλαμπή της ύπαρξής τους, να φωτιστεί το αποκρουστικό, τρομερό πρόσωπο της «πολιτισμένης» κοινωνίας μας, κάτω από το φτηνό μακιγιάζ και τη χρυσόσκονη της μεγάλης γιορτής.