Στην αγωνία τους να μη δημιουργηθούν κι άλλοι άστεγοι πληθυσμοί, δεδομένων των συνθηκών, η οργάνωση κοινωνικής στήριξης σχεδίασε ένα σχετικά νέο πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας αξιοποιώντας με αυτόν τον τρόπο την ενίσχυση που έλαβε από το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος». Περί τίνος πρόκειται; Παίρνουν οικογένειες με ανήλικα παιδιά, στις οποίες και οι δύο γονείς είναι άνεργοι, ζουν στο ενοίκιο, έχουν χρέη στις τράπεζες και βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη μετέωρες κι ένα βήμα πριν από την έξωση -δηλαδή σχεδόν η μέση ελληνική οικογένεια στην οποία καθρεφτίζεται η σημερινή Ελλάδα που δανειζόταν χωρίς να μπορεί σήμερα να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Σε αυτές τις οικογένειες, αρκετές εκ των οποίων είχαν λάβει και ειδοποίηση για έξωση, καλύπτουν ενοίκιο, λογαριασμούς ΔΕΚΟ και διατροφικά έξοδα ενώ η δράση πλαισιώνεται από δικηγόρους, χρηματοπιστωτικούς και εργασιακούς συμβούλους και κοινωνικούς λειτουργούς, σε μια προσπάθεια να τις εντάξουν στις ευνοϊκές ρυθμίσεις για να μαζευτούν τα χρέη τους, να εκπαιδεύσουν τους γονείς στη διαχείριση των χρημάτων τους και να τους δώσουν εφόδια για να βγουν στην αγορά εργασίας. Σήμερα καλύπτονται σε μηνιαία βάση 550 οικογένειες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ο απολογισμός αυτής της δράσης, που ονομάζεται «συν στο πλην», είναι μάλλον ενθαρρυντικός: από τον Μάρτιο του 2012 που ξεκίνησε μέχρι σήμερα έχουν υποστηριχθεί 1.800 οικογένειες. Το 83% βγήκε χωρίς χρέη από το πρόγραμμα ενώ το 80% βγήκε από το πρόγραμμα αφού έστω κι ένας γονέας είχε βρει δουλειά. Μερικές ιστορίες επιτυχίας -«success stories»- για τις οποίες κανείς πολιτικός δεν μπορεί να καυχηθεί, ίσως γιατί βασίστηκαν σε αρχές που φαίνεται να μην ευδοκιμούν ανάμεσα στους διαχειριστές της εξουσίας…