Κύριο μέλημα της δημοτικής αρχής είναι να προσφέρει θαλπωρή και φροντίδα στους άστεγους της πόλης. Προς τούτο, ο δήμαρχος Αθηναίων διοργάνωσε συσσίτια «αγάπης», που πράγματι πρόσφεραν μια ανακούφιση κατά τις εορταστικές ημέρες. Την ίδια ώρα, η αστυνομία, σε μια αψυχολόγητη εκστρατεία κατά των επαιτών, προχώρησε σε προσαγωγές ανθρώπων από φανάρια, πλατείες και δρόμους της Αθήνας. Ηταν μια πράξη -λέει- στο πλαίσιο αντιμετώπισης του φαινομένου της επαιτείας. Προκαλεί, όμως, το κοινό αίσθημα και καταδεικνύει το πνεύμα καταστολής και την έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας. Στο ίδιο πλαίσιο είναι και οι έλεγχοι σε νυχτερινά καταστήματα. Από αυτά ελέγχθηκαν μόνο δύο (!), ενώ είναι γνωστό ότι οι παραβάσεις οργιάζουν αυτές τις ημέρες. Δύο μέτρα και δύο σταθμά που δεν περιποιούν τιμή στην κυβέρνηση. Χάνουν έτσι τη σημασία τους τα γεύματα που διοργανώθηκαν σε κλειστά γυμναστήρια με πρωτοβουλία του Δήμου Αθηναίων. Πένητες και άστεγοι σχημάτισαν ουρές για λίγη ζεστασιά και λίγο φαγητό. Είναι μια πρωτοβουλία που, αν και δεν δίνει λύση, προφέρει εντούτοις ένα στήριγμα στη χειμαζόμενη πρωτεύουσα.

Αυτός έπρεπε να είναι ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όταν η κεντρική εξουσία αδιαφορεί παγερά ή δεν ενδιαφέρεται για την τύχη όσων υπέστησαν τις συνέπειες της κατάλυσης των εργασιακών σχέσεων. Μπορεί να λένε οι δήμοι ότι δεν έχουν χώρους, ότι έχουν περικοπεί κατά 60% οι κρατικές ενισχύσεις, είναι βέβαιο, όμως, ότι μπορούν να διαθέσουν κονδύλια εάν αξιοποιήσουν κατάλληλα τους δικούς τους διαθέσιμους πόρους, αλλά και ευρωπαϊκά προγράμματα. Εχουμε ξαναγράψει ότι τα συσσίτια δεν αποτελούν λύση, μπορούν όμως να γίνουν νέα συνείδηση στους υπεύθυνους της δημοτικής αρχής και να αποτελέσουν μια νέα αρχή στο πώς διαρθρώνεται η κοινωνία σε καιρούς χαλεπούς. Αναδεικνύονται η αλληλεγγύη, ο σεβασμός και η φροντίδα για τον πάσχοντα και αυτά με τη σειρά τους εξακτινώνονται στην κοινωνία και παύει έτσι να είναι συμμαζεμένη στο καβούκι της ασφάλειάς της. Ολα αυτά, καθώς φαίνεται, δεν προβληματίζουν τους αστυνομικούς ταγούς αλλά και τους προϊσταμένους τους των υπουργείων. Βλέπουν παντού ταραχοποιούς και επικίνδυνους περιθωριακούς, που δεν είναι τίποτε περισσότερο από εξαθλιωμένοι, δύστυχοι συνάνθρωποι, στη θέση των οποίων είναι εύκολο να βρεθεί ο καθείς αφού κάθε στιγμή κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του.

Οι κατασταλτικές πράξεις προκαλούν εκδικητικά και περιφρονητικά συναισθήματα και αμαυρώνουν την όποια ευαισθησία επιδεικνύουν οι δημοτικές αρχές, τα σωματεία αλληλεγγύης και κάθε κοινωνικός φορέας που, σε συνεργασία με άλλες ομάδες, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κρίση και την κυβερνητική αναλγησία. Εχει δρόμο μπροστά της η αστυνομία για κάποιον εκδημοκρατισμό.