Της Ελλης Πάνου

^[1]Αεροπλάνα καθηλώθηκαν, μέσα μαζικής μεταφοράς ακινητοποιήθηκαν, λιμάνια έκλεισαν, οι βιομηχανίες νέκρωσαν, νοσοκομεία, σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούσαν και οι δρόμοι των ισπανικών μεγαλουπόλεων άρχισαν να γεμίζουν με κόσμο από χθες τα ξημερώματα. Η γενική απεργία που κήρυξαν τα συνδικάτα ξεκίνησε τα μεσάνυχτα της Τρίτης, όταν πάνω από το 50% των εργαζομένων στις αυτοκινητοβιομηχανίες έκλεισαν τα μηχανήματα τους στη διάρκεια της νυχτερινής βάρδιας.

Τότε άρχισαν και οι αψιμαχίες με τις δυνάμεις ασφαλείας έξω από εργοστάσια που θέλησαν να ανοίξουν τις πόρτες τους, από μεγάλα κέντρα τροφοδοσίας των σουπερμάρκετ, ακόμα και έξω από πολυκαταστήματα της πρωτεύουσας, που περικυκλώθηκαν από κλούβες και ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας, οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις προσπάθησαν να απωθήσουν τους απεργούς με πλαστικές σφαίρες.

Στη διάρκεια της ημέρας περισσότερα από 80 άτομα συνελήφθησαν και τουλάχιστον 37 τραυματίστηκαν, μεταξύ αυτών 18 άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας, με τις διαδηλώσεις να συνεχίζονται μέχρι αργά το βράδυ με μεγάλη πορεία στο κέντρο της Μαδρίτης.

Ακόμα και μέσα στη Βουλή, οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης σήκωσαν πλακάτ, στηρίζοντας τις κινητοποιήσεις. Οπως είπε ο ηγέτης των Σοσιαλιστών, Αλφρέδο Ρουμπαλκάμπα, «πολλοί είναι αυτοί που θα αναγκαστούν να μείνουν στο περιθώριο» εάν η κυβέρνηση δεν αλλάξει πολιτική.

Η κυβέρνηση προτίμησε να μην «εμφανιστεί» σήμερα σχολιάζοντας τις κινητοποιήσεις, με εξαίρεση μια σύντομη δήλωση του υπουργού Οικονομικών, που βεβαίως υπερασπίστηκε τα προγράμματα λιτότητας. «Είμαστε σίγουροι», είπε ο Λούις ντε Γκίντος, «ότι ο δρόμος που ακολουθούμε είναι η μοναδική εναλλακτική λύση για να βγούμε από την κρίση».

Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης είναι αυτοκτονική, απάντησαν τα συνδικάτα. Υποστήριξαν ότι η γενική απεργία -η δεύτερη που οργάνωσαν μέσα σε ένα χρόνο- ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη κι ευχαρίστησαν τα εννέα εκατομμύρια των εργαζομένων που, όπως είπαν, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα τους, όταν τα οργανωμένα μέλη τους είναι μόνο 5 εκατομμύρια, δηλαδή το 22% του εργατικού δυναμικού της χώρας.

Στη γειτονική Πορτογαλία, με την κυβέρνηση να υιοθετεί τον πιο σκληρό προϋπολογισμό στην ιστορία της χώρας, η συμμετοχή στη γενική απεργία ήταν άλλη μια προειδοποίηση προς τον κεντροδεξιό πρωθυπουργό Κοέλιο, ότι και η υπομονή του κόσμου και η ανοχή της αντιπολίτευσης εξαντλείται.

Παρ' ότι το δεύτερο μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας με 500.000 μέλη δεν συμμετείχε στις κινητοποιήσεις, το 45% των δρομολογίων της κρατικής αεροπορικής εταιρείας ΤΑΡ ματαιώθηκαν, παρέλυσαν οι συγκοινωνίες και οι δημόσιες υπηρεσίες σε όλη την χώρα, ενώ χιλιάδες διαδηλωτές γέμισαν την πλατεία μπροστά από το Κοινοβούλιο, που είχε περικυκλωθεί από δυνάμεις ασφαλείας.

«Αυτό το χρέος δεν είναι δικό μας» φώναζε ο κόσμος εκφράζοντας την οργή του κατά του ΔΝΤ και της Τρόικας. Τα συνδικάτα υποστηρίζουν ότι, λόγω των περικοπών και της λιτότητας, μέσα σε μια διετία έχει μειωθεί η αγοραστική δύναμη των δημοσίων υπαλλήλων κατά 30% και των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα κατά 10%. Επίσης, κάνουν λόγο για «οικονομική αποικιοποίηση» της χώρας και ζητούν από την κυβέρνηση να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους δανεισμού, το ύψος των επιτοκίων και το χρόνο αποπληρωμής.