Το δίκτυο εθελοντών «Το Χωριό τού Ολοι Μαζί» στη Λέσβο φιλοξενεί με όρους αλληλεγγύης τους πρόσφυγες που οι Αρχές αφήνουν στους δρόμους ή τους κρατούν στριμωγμένους στο Κέντρο Κράτησης και στα κρατητήρια

Της Ανθής Παζιάνου

^[1]Ενα χρόνο και μισό μήνα συμπληρώνει σήμερα το πανευρωπαϊκό παράδειγμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες από το δίκτυο εθελοντών «Το Χωριό τού Ολοι Μαζί», το οποίο «άνοιξε» τις δημοτικές κατασκηνώσεις στη Λέσβο προκειμένου να φιλοξενούνται με όρους αλληλεγγύης άνθρωποι που πάλεψαν με τα νερά του Αιγαίου προκειμένου να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη.

Μια όαση

Ενα χρόνο πριν, σε ρεπορτάζ του δρόμου, γράφαμε ότι λόγω των βασανιστικά αργών γραφειοκρατικών διαδικασιών που ακολουθούσαν οι Αρχές και άφηναν στον δρόμο τους πρόσφυγες, «Το Χωριό τού Ολοι Μαζί» αποτελούσε όαση, τουλάχιστον μέχρι να ηχήσουν οι σειρήνες, όπου κατά προτεραιότητα έμπαιναν στην κλούβα οικογένειες ώστε να συλληφθούν και να απελαθούν.

Τον φετινό Δεκέμβρη τα πράγματα ήρθαν τούμπα. Μεσολάβησε η δημιουργία του νέου κέντρου μεταναστών στη Μόρια, με αμφιλεγόμενες συνθήκες κράτησης, όπως καταγγέλλουν τόσο οι ίδιοι οι μετανάστες όσο και οι εθελοντές.

Στο νέο κύμα προσφύγων, το οποίο τον τελευταίο μήνα ξεπερνά τους 100 ανά εβδομάδα σύμφωνα με τα στοιχεία του λιμενικού, οι άνθρωποι που περνούν το Αιγαίο συλλαμβάνονται, κρατούνται στο Κέντρο κάποιες μέρες και απελαύνονται.

Οι πρόσφυγες, κυρίως προερχόμενοι από το Αφγανιστάν και τη Συρία, κρατούν στα χέρια τους το χαρτί της διοικητικής απέλασης, αλλά η έλλειψη καθημερινής ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας τούς κρατά ομήρους στη Λέσβο. Την ίδια ώρα στο Κέντρο Κράτησης ασφυκτιούν οι κρατούμενοι, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στα κρατητήρια.

«SOS! Eρχονται 50 άτομα από τη Μόρια (σ.σ.: κέντρο κράτησης). Χρειαζόμαστε τρόφιμα, υπάρχει μεγάλη ανάγκη». Οι δημοτικές κατασκηνώσεις του «Χωριού» παραμένουν ανοιχτές και αυτά τα μηνύματα, όπως το χθεσινό, λαμβάνουν οι εθελοντές ανά τακτά χρονικά διαστήματα. «Ανά δύο με τρεις μέρες υποδεχόμαστε ένα μεγάλο κύμα προσφύγων στις κατασκηνώσεις, το οποίο μετά από λίγες μέρες ξεφουσκώνει. Χθες, για παράδειγμα, είχαμε αδειάσει γιατί υπήρχε αναχώρηση του πλοίου», ανέφεραν εθελόντριες στην «Εφ.Συν».

Παράλληλα, συμπλήρωσαν ότι το κλίμα δεν είναι τόσο «ζεστό» όσο πέρσι: «Η εγρήγορση την οποία καλούμαστε να έχουμε και τα προβλήματα που πρέπει να λύσουμε σε συνδυασμό με τις αυξομειώσεις στις αφίξεις, έχουν μειώσει το κύμα αλληλεγγύης, έναν χρόνο μετά, όπου επί της ουσίας το Κέντρο Κράτησης και όχι ανοιχτής υποδοχής όπως θα έπρεπε να είναι, πάλι δεν αποτελεί λύση».

Τα μικρά παιδιά

«Πάντως, και μετά από πολύ κόπο και γραφειοκρατικά εμπόδια, συμβαίνουν και κάποια πράγματα που αναθαρρεύουν τους αλληλέγγυους» ανέφερε η Αννα. Επεξηγώντας, η Εφη επισήμανε το παράδειγμα της οικογένειας από το Αφγανιστάν, η οποία φιλοξενείται στις δημοτικές κατασκηνώσεις από τον περασμένο Αύγουστο.

Ο πατέρας των παιδιών κρατείται στην Αστυνομία, καθώς συνελήφθη ως διακινητής, με αποτέλεσμα τα παιδιά του και η μητέρα τους να μην επιθυμούν να φύγουν από τη Λέσβο. Οι εθελοντές κατόρθωσαν τα τέσσερα παιδιά ηλικίας 5 έως 11 ετών να γραφτούν σε σχολείο και εδώ και δύο μήνες να παρακολουθούν κανονικά μαθήματα.

Ας σημειωθεί, εντούτοις, ότι ακόμα και η ένταξη των ανήλικων προσφύγων στα σχολεία τείνει να γίνει υπόθεση των εθελοντών, αφού η «βίλα της Ελευθερίας» (Villa Azadi), όπως είχαν ονομάσει οι μικροί πρόσφυγες τη μονάδα φιλοξενίας ανήλικων ασυνόδευτων προσφύγων στην Αγιάσο, έκλεισε μέχρι… νεωτέρας στις αρχές Δεκέμβρη λόγω έλλειψης θέρμανσης και προσωπικού.

Το ΕΚΚΑ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης) έκρινε ότι οι ανήλικοι πρόσφυγες δεν μπορούσαν να φιλοξενηθούν άλλο στην Αγιάσο, λόγω της μη ανανέωσης του ειδικού προγράμματος που χρηματοδοτούσε τη μονάδα, και μεταφέρθηκαν σε ξενώνες της Αθήνας.