^[2]Μια 16χρονη έφηβη στην Ινδία έχασε τη μάχη για τη ζωή παραμονές του νέου χρόνου από τα εκτεταμένα εγκαύματα που της προκάλεσαν άντρες οι οποίοι την πυρπόλησαν για να αποσύρει τις κατηγορίες εναντίον των βιαστών της. Οι επτά άνδρες που τη βίασαν, μετά την καταγγελία της στην αστυνομία, τη βίασαν ξανά ως «τιμωρία για το θράσος της». Μετά τη σύλληψή τους, φίλοι τους μέλη του κυβερνώντος κόμματος της Δυτικής Βεγγάλης την απειλούσαν και επειδή εκείνη αρνήθηκε να αποσύρει τις κατηγορίες, δύο από αυτούς την περιέλουσαν με βενζίνη και της έβαλαν φωτιά. Εναν χρόνο μετά τον βιασμό και την άγρια δολοφονία της φοιτήτριας Τζιότι Σινγκ Παντέι, γνωστής στην Ινδία ως Νιρμπάγια (Ατρόμητη), μοιάζει τίποτε να μην έχει αλλάξει. Τότε δεκάδες χιλιάδες γυναίκες και άνδρες ξεχύθηκαν στους δρόμους, μίντια, πολιτικοί και η διεθνής κοινότητα εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους και η ινδική κυβέρνηση επέβαλε αυστηρότερες ποινές στους δράστες και καθιέρωσε ειδικά δικαστήρια ταχείας εκδίκασης εγκλημάτων σεξουαλικής και οικογενειακής βίας. Οι καταγγελίες αυξήθηκαν δειλά κατά ένα 3%, ο αριθμός όσων τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες αυξήθηκε κατά 95%, αλλά λιγότερο από το 15% των υποθέσεων βιασμού έφτασε σε δίκη. Κι έκτοτε σημειώθηκαν δεκάδες φρικιαστικά εγκλήματα. Ενας 56χρονος κακοποίησε και σκότωσε τρίχρονο κοριτσάκι. Ενα πεντάχρονο κορίτσι βιάστηκε από δύο κτήνη. Ενα 10χρονο κοριτσάκι βιάστηκε από οδηγό ασθενοφόρου που μετέφερε τη μητέρα του στο νοσοκομείο. Μια 22χρονη δημοσιογράφος βιάστηκε από πέντε μπράβους την ώρα που φωτογράφιζε ένα εγκαταλειμμένο υφαντουργείο.

Ο κατάλογος είναι ατέρμονος και τα εγκλήματα -όλο και πιο φρικιαστικά- χάνονται στη νοοτροπία τού «έτσι είναι τα πράγματα». Οπως έδειξε και η υπόθεση του Ταρούν Τεϊτζπάλ, του δημοσιογράφου που με τις έρευνές του αποκάλυψε σκάνδαλα διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας και τώρα κατηγορείται για σεξουαλικές επιθέσεις, δεν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση όσο διαιωνίζεται η νοοτροπία που στους ισχυρισμούς μιας γυναίκας προτάσσει το κύρος ενός άνδρα και όσο η κοινωνία ανέχεται τη βία ως «συνηθισμένη». Οπως επισήμαινε έγκριτος σχολιαστής μετά τις κινητοποιήσεις με αφορμή τον θάνατο της Νιρμπάγια, «Πώς να αντισταθμίσεις λίγες εβδομάδες οργής εναντίον αιώνων παράδοσης;». Αυτό που σκότωσε όλα αυτά τα παιδιά, τα κορίτσια και τις γυναίκες που δεν γίνονται πρωτοσέλιδα, δεν ήταν ομάδες αποκτηνωμένων ανδρών, αλλά μια κουλτούρα που τους αρνείται κάθε σεβασμό.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Το φύλο της (ισπανικής) γλώσσας

^[3]Κυκλοφορεί από το 1780 και είναι από τα βιβλία που περισσότερο συμβουλεύονται οι ισπανόφωνοι. Αλλά στο «Λεξικό της Ισπανικής Βασιλικής Ακαδημίας», στο λήμμα «θηλυκό» μπορεί κανείς να διαβάσει ανάμεσα στα άλλα «αδύναμη, ανίσχυρη», ενώ το «αρσενικός» αποδίδεται και ως «αρρενωπός και ενεργητικός». Δεν είναι τα μόνα, καθώς δεκάδες λήμματα περιέχουν απαξιωμένους από τον χρόνο και τις κοινωνικές αλλαγές ορισμούς. Επειτα από επικρίσεις χρόνων για συστηματικό σεξισμό, η Βασιλική Ακαδημία ανακοίνωσε ότι στην προσεχή έκδοση του Μαρτίου του 2014, από αρκετά λήμματα θα απαλειφθούν ορισμοί που διαιωνίζουν σεξιστικά στερεότυπα. Οπως, για παράδειγμα, το «ορφανός», που περιέχει το απείρου κάλλους «ανήλικος του οποίου έχει πεθάνει ο πατέρας και η μητέρα ή ένας από τους δύο, ιδίως ωστόσο ο πατέρας». Ή το «πατέρας», το οποίο αποδίδεται και ως «Επικεφαλής μιας φάρας, οικογένειας ή λαού. Αρχηγός της οικογένειας ακόμη κι αν δεν έχει παιδιά». Ή το «απολαμβάνω», που πλέον δεν θα περιλαμβάνει ανάμεσα στους ορισμούς του το «σαρκική συνεύρεση με μια γυναίκα».

Ο διευθυντής της Βασιλικής Ακαδημίας, Νταρίο Βιγιανουέβα, ξεκαθάρισε πως στόχος δεν είναι η απαλοιφή όλων των λέξεων που μπορεί να φαντάζουν προσβλητικές. «Μπορεί να αναθεωρήσουμε κάποιους ορισμούς, αλλά η Ακαδημία δεν εφευρίσκει προσβλητικές λέξεις ούτε τις προωθεί. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι με την πάροδο του χρόνου η κοινωνία εξελίσσεται και κάποιοι όροι χάνουν ισχύ». Ωστόσο, ειδικοί επισημαίνουν πως σε αντίθεση με ό,τι συνέβη με τεχνικούς ή επιστημονικούς όρους, στους κοινωνικούς οι εγγραφές έγιναν από ανθρώπους που δεν ήταν ειδήμονες ούτε είχαν ειδικές γνώσεις λεξικογραφίας, με συνέπεια να περιλάβουν ορισμούς όχι στη βάση της επιστημονικής ακρίβειας, αλλά της κοινωνικής παρατήρησης. Οι ακαδημαϊκοί που τώρα αναθεωρούν το Λεξικό καταλήγουν σε μια σαφή επισήμανση: «Δεν είναι σεξιστική η γλώσσα, απλά ανακλά μια σεξιστική η κουλτούρα».