^[1]Οι δύο Everly Brothers ήταν τόσο σπουδαίοι τότε, τέλη δεκαετίας του ’50 αρχές της δεκαετίας του ’60, ώστε o Τζον Λένον και ο Πολ Μακάρτνεϊ συνήθιζαν χαριτολογώντας να αποκαλούν τους Beatles… Foreverly Brothers. Το Σάββατο, το ένα από τα δύο αδέλφια, ο Φιλ, πέρασε στην αιωνιότητα. Ηταν 74 ετών και, όπως δήλωσε η σύζυγός του Πάτι στους «Los Angeles Times», έπασχε από χρόνια αποφρακτική νόσο των πνευμόνων. «Νιώθω απολύτως πληγωμένη», πρόσθεσε εξηγώντας πως η ασθένεια ήρθε ως αποτέλεσμα των καταχρήσεών του και της συνήθειάς του να καπνίζει μανιωδώς.

Ο Φιλ (γεννήθηκε στο Σικάγο) και ο αδελφός του Ντον (γεννήθηκε δύο χρόνια πιο πριν στο Κεντάκι) έφτιαξαν τους Everly Brothers, ένα από τα πιο σπουδαία ποπ ντουέτα στην ιστορία της μουσικής. Γνώρισαν μεγάλη επιτυχία από το 1955 έως και το 1965 κυρίως, μετρώντας περισσότερα από τριάντα τραγούδια τους στο αμερικάνικο chart -στα ’60s και μόνο στη Μεγάλη Βρετανία είχαν 18 singles στο Top 40. Να μερικά από τα πιο δημοφιλή κομμάτια τους: Wake Up Little Suzie, Bye Bye Love (το πρώτο τους κομμάτι, μεγάλη επιτυχία το καλοκαίρι του 1957), Cathy’s Clown (κυκλοφόρησε το 1960 και πούλησε οχτώ εκατομμύρια αντίτυπα), All I Have To Do Is Dream, When Will I Be Loved. Το «Rolling Stone» τούς θεωρούσε «το πιο σημαντικό φωνητικό ντουέτο της ροκ» και επηρέασαν ονόματα όπως οι Mamas & the Papas και Simon & Garfunkel. Στο Rock and Roll Hall of Fame μπήκαν το 1986 και στο Country Music Hall of Fame το 2005.

Εγραψαν ιστορία, λοιπόν. Ισως γιατί τα φωνητικά τους ήταν μοναδικά -έπαιζαν κιθάρα και τραγουδούσαν ταυτόχρονα και οι δύο με μια εξαιρετικά γλυκιά φωνή. Ισως γιατί ναι μεν δημιούργησαν μια καινούργια σχολή στην αμερικανική μουσική, αλλά στηρίχτηκαν στην (αμερικανική) μουσική παράδοση. Δημιούργησαν έναν δικό τους, προσωπικό ήχο, με τον Μπομπ Ντίλαν να υποκλίνεται στο μεγαλείο τους: «Οφείλουμε τα πάντα στα δύο παιδιά, είναι αυτοί που τα ξεκίνησαν όλα». Ενώ μετά τον θάνατο του Φιλ, ο Ιγκι Ποπ έγραψε στο facebook: «Οι Everlys ήταν ό,τι άξιζε πραγματικά στην αμερικανική μουσική. Τους είχα ακούσει τη δεκαετία του ’60 στο Ντιτρόιτ και, σοβαρά, καθήλωσαν την τεράστια αίθουσα μόνο με δυο Gibson Jumbos και τις φωνές τους. Κατέβασα πρόσφατα και ξανάκουσα τα κλασικά τους Songs Our Daddy Taught Us. Κρύβουν ένα ολόκληρο μάθημα ζωής».

Το 1973 αποφάσισαν να ακολουθήσουν σόλο καριέρες, γεγονός που τους οδήγησε σε μια δεκαετή ψυχρότητα. Οι σχέσεις τους, όμως, αποκαταστάθηκαν, επανασυνδέθηκαν -έδωσαν την πρώτη τους συναυλία στο Royal Albert Hall του Λονδίνου στις 23 Σεπτεμβρίου 1983-, κυκλοφόρησαν τραγούδια και άλμπουμ. Και όπως είχε πει ο Φιλ στο Time, «είμαστε πιο κοντά απ’ ό,τι τα περισσότερα αδέλφια».

Δημήτρης Κανελλόπουλος