Η υπόθεση με τις εξήντα πέντε λίστες με ονόματα τα οποία έχουν μεταβιβάσει στο εξωτερικό αδήλωτο χρήμα, που έφερε στο φως της δημοσιότητας χθες η εφημερίδα, εξελίσσεται σε μείζον θέμα μετά την τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, ότι «εντάξει, έχουμε ζητήσει από τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης προσωπικό και ελεγκτές, και σε πολύ μεγάλο αριθμό μάλιστα, για να προχωρήσουμε».

Δεν είναι απλώς μείζον θέμα, είναι σκάνδαλο. Γιατί ο υπουργός αρνείται να απαντήσει στο έγγραφο των οικονομικών εισαγγελέων, με το οποίο του ζητούν να στελεχωθεί και να εξοπλιστεί κατάλληλα ο μηχανισμός που θα ελέγξει αυτές τις λίστες; Γιατί φροντίζει επιμελώς, όπως ερωτά βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μην ελέγχονται αυτές οι λίστες και να παρατείνεται η υποστελέχωση και έλλειψη υποδομής του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ); Είναι προφανές ότι ο υπουργός Οικονομικών δεν θέλει να προχωρήσει αυτή η διαδικασία, παρότι όλα δείχνουν ότι έτσι χάνονται έσοδα για το ελληνικό κράτος και, άρα, φέρει ο ίδιος ευθύνη για το χρέος, συμπράττοντας στην παρακώλυση της Δικαιοσύνης.

Είναι θλιβερό φαινόμενο και άκρως αντιδημοκρατικό ένας υπουργός και οι συνακόλουθοί του να τηρούν στάση τέτοια, που γίνονται εμπόδιο στην οικονομική εξυγίανση. Το ροκάνισμα του χρόνου είναι παλιά, γνωστή και προσφιλής τακτική στους πολιτικούς που υπηρετούν με συνέπεια αυτό το πολιτικό σύστημα. Από τη μια βοηθούν τους υποστηρικτές τους και από την άλλη προσδοκούν να λειτουργήσει και πάλι η λήθη που χαρακτηρίζει το εκλογικό σώμα. Χωρίς αιδώ συγκαλύπτουν ένα πιθανώς μέγα έγκλημα, τόσο οικονομικά όσο και ηθικά, αλλά ποιος πολιτικός έλαβε ποτέ υπ' όψιν του την ηθική αντανάκλαση των πράξεών του; Ουδείς.

Σε αυτό το κλίμα κινείται η δικομματική κυβέρνηση, δηλαδή με την πεποίθησή της ότι όλα ξεχνιούνται με το πέρασμα του χρόνου και ότι η καινούργια πραγματικότητα, που όμως οι ίδιοι κατασκευάζουν, θα επισκιάσει την αμέλειά τους και την ιδιοτελή άρνησή τους να προχωρήσει ο έλεγχος στα εμβάσματα του εξωτερικού. Ταυτόχρονα, καθίστανται υπεύθυνοι για τυχόν διαφυγόντα κέρδη του Ελληνικού Δημοσίου και, άρα, είναι υπόλογοι απέναντι στο ποινικό δίκαιο.

Τίποτε εξ όλων αυτών των σημαντικών δεν φαίνεται να πτοεί τους οικονομικούς εγκεφάλους της κυβέρνησης. Είναι χρέος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να επιμείνει στην πίεση προς την κυβέρνηση, ώστε να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στον χειμαζόμενο ελληνικό λαό. Αν όχι, θα υποστεί τις συνέπειες αυτής της άρνησης.