Χλομή και υποκριτική, με φανερή την προσπάθεια της κυβέρνησης να κάνει το μαύρο άσπρο, ήταν η πανηγυρική εκδήλωση για την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. από τη χώρα μας. Μόνοι κι έρμοι ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αφού οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ο καθένας για τους δικούς του λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, απείχαν από τη φιέστα… Ο ευρωπαϊσμός και η αγάπη για την πατρίδα του απλού Ελληνα ψηφοφόρου ήσαν τα όπλα που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός προκειμένου να πείσει ότι η πολιτική της κυβέρνησης είναι η σωστή, αυτή που, τελικά, θα κατορθώσει να σώσει τη χώρα. Αυτή που θα καταπολεμήσει την ανεργία, θα επιφέρει την οικονομική ανάπτυξη, θα θωρακίσει την κοινωνική συνοχή…

Ο πρωθυπουργός προφανώς ζει σε δική του πραγματικότητα. Για ποιον ευρωπαϊσμό μιλάει, όταν ο ίδιος περιφρονεί το Κοινοβούλιο και η κυβέρνησή του νομοθετεί με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου; Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα συμβαίνουν αυτά που εκτυλίσσονται στη δική μας χώρα, με πρωθυπουργικό επιτελείο να εκτοξεύει συνεχώς ακροδεξιές κορόνες; Πού είναι η κοινωνική συνοχή, όταν οικογένειες διαλύονται, οι αυτοκτονίες αυξάνονται, τα ψυχιατρεία γεμίζουν; Ποιαν ακριβώς Ευρώπη εννοεί ο πρωθυπουργός; Αυτήν των τεχνοκρατών, των υποτελών στη Μέρκελ, των golden boys, του χάους μεταξύ Βορείων και Νοτίων; Ματαιοπονεί ο πρωθυπουργός της δικομματικής κυβέρνησης. Δεν πείθει. Και όταν επιτίθεται στην αξιωματική αντιπολίτευση «χάνει τ’ αυγά και τα καλάθια». Και αυτό είναι άκομψο και αντιπολιτικό, δηλώνει πανικό και αδιέξοδο. Δεν φταίει η αντιπολίτευση που ο ελληνικός λαός έχει οδηγηθεί στην εξαθλίωση, όποιες απόψεις και να εκφράζει (και είναι δικαίωμά της), διότι ακριβώς δεν χαράσσει η αντιπολίτευση την πολιτική της κυβέρνησης και τον τρόπο διακυβέρνησης. Καταντά αστεία μια τέτοια προσέγγιση. Το κόμμα του πρωθυπουργού σε εναλλαγή με το συγκυβερνών κόμμα έφεραν τη χώρα στη χρεοκοπία, οι κυβερνήσεις των δύο αυτών κομμάτων προκάλεσαν τα τεράστια σκάνδαλα με τις αμύθητες μίζες και την έκρηξη της αδιαφάνειας. Το πρωτογενές πλεόνασμα και η άνοδος του δείκτη του χρηματιστηρίου, που επικαλέστηκε ως λόγους ανάκαμψης, ανήκουν στον χώρο της ιλαρότητας, όπως και το ότι η υποχώρηση των spreads στις 7,5 μονάδες αντικατοπτρίζει την εμπιστοσύνη των αγορών.

Οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης δήλωσαν με την αποχή τους την άρνησή τους να υποστηρίξουν μια μνημονιακή, υποτελή στους ισχυρούς της Ευρώπης, κυβέρνηση. Καθώς φαίνεται, τα ψέματα τελειώνουν.