Αφρικανοί μετανάστες διαδηλώνουν στο Ισραήλ, κάνοντας μάταια έκκληση στη διεθνή κοινότητα να στηρίξει τον δίκαιο αγώνα τους

→Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός χαρα-κτηρίζει την παρουσία τους απειλή για τον εβραϊκό κοινωνικό ιστό

Της Βίκυς Καπετανοπούλου

^[1]

Ηταν μία από τις μαζικότερες -αν όχι η πιο μαζική- συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην Ιερουσαλήμ τα τελευταία χρόνια, όπως επιβεβαίωσε μέχρι και ο εκπρόσωπος της αστυνομίας. Πάνω από δέκα χιλιάδες άνθρωποι πλημμύρισαν το πάρκο απέναντι από την Κνεσέτ, μόνο που δεν ήταν Ισραηλινοί πολίτες ούτε βέβαια Παλαιστίνιοι, αλλά Αφρικανοί μετανάστες χωρίς χαρτιά, που συνέχισαν για τέταρτη μέρα χθες τις κινητοποιήσεις τους, ζητώντας από την κυβέρνηση Νετανιάχου να τους αναγνωρίσει επίσημα ως πρόσφυγες, να τους χορηγήσει άσυλο και άδειες εργασίας και να απελευθερώσει άμεσα τους περίπου 300 συμπατριώτες τους, οι οποίοι έχουν ήδη μεταφερθεί με συνοπτικές διαδικασίες σε νεόδμητη ανοιχτή φυλακή στην έρημο, όπως προβλέπει ο νέος, αμφιλεγόμενος νόμος για τις κρατήσεις μεταναστών.

Τις τρεις προηγούμενες μέρες Αφρικανοί είχαν διαδηλώσει κατά χιλιάδες στο Τελ Αβίβ και έξω από δυτικές πρεσβείες, κάνοντας μάταια έκκληση στη διεθνή κοινότητα να στηρίξει τον δίκαιο αγώνα τους. «Οι διαδηλώσεις δεν θα τους βοηθήσουν» διακήρυξε τη Δευτέρα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντας την παρουσία τους στο Ισραήλ απειλή για τον εβραϊκό κοινωνικό ιστό. «Αυτοί δεν είναι πρόσφυγες, τους οποίους μεταχειριζόμαστε με βάση τις διεθνείς νόρμες. Πρόκειται για άτομα που διείσδυσαν παράνομα στη χώρα για να βρουν δουλειά».

Από το 2006 σχεδόν 60.000 μετανάστες από την Αφρική, προερχόμενοι κυρίως από το Σουδάν και την Ερυθραία, έχουν εισέλθει χωρίς άδεια στο Ισραήλ μέσω των διάτρητων -μέχρι πρότινος- συνόρων με την Αίγυπτο, ευελπιστώντας να λάβουν άσυλο για ανθρωπιστικούς λόγους, καθώς η επιστροφή στις πατρίδες τους θα έθετε -όπως λένε- σε κίνδυνο τις ζωές τους. Εξ αρχής, όμως, θεωρήθηκαν ανεπιθύμητοι από το ισραηλινό κράτος-οχυρό, που ύψωσε το 2012 ένα τείχος 230 χιλιομέτρων κατά μήκος της διασυνοριακής γραμμής στο Σινά, εξαλείφοντας ουσιαστικά την εισροή μεταναστών από τα αιγυπτιακά εδάφη. Παράλληλα, πριν από τρεις εβδομάδες ψηφίστηκε από την Κνεσέτ νέα νομοθεσία, η οποία προβλέπει για όσους δεν διαθέτουν έγκυρη βίζα επ’ αόριστον κράτηση στην ανοιχτή φυλακή Χολότ, που χτίστηκε ειδικά γι’ αυτόν τον σκοπό στην έρημο Νεγκέβ στο νότιο Ισραήλ.

Την πεμπτουσία του ζητήματος έθεσε εξαιρετικά ο διάσημος Ισραηλινός συγγραφέας και ακτιβιστής Ντέιβιντ Γκρόσμαν, που βρέθηκε αλληλέγγυος στο πλευρό των Αφρικανών στην Ιερουσαλήμ μαζί με αριστερούς βουλευτές. Για τον ίδιο, όπως είπε, η έννοια του κράτους του Ισραήλ είναι άρρηκτα δεμένη με την έννοια της παροχής ασφαλούς καταφυγίου σε όσους το αναζητούν (όπως συνέβη με τα θύματα του Ολοκαυτώματος και τους απανταχού Εβραίους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο). «Σας κοιτάζω… και νιώθω αμηχανία και ντροπή. [...] Είστε κανονικοί άνθρωποι, παγιδευμένοι σε μια ανώμαλη, ακραία κατάσταση» ανέφερε στη σύντομη ομιλία του στους συγκεντρωμένους.

Ενδεικτικό είναι χθεσινό δημοσίευμα της «Haaretz», σύμφωνα με το οποίο από τις 1.800 αιτήσεις ασύλου που έχουν καταθέσει ώς σήμερα μετανάστες από την Ερυθραία και το Σουδάν, έχουν εξεταστεί περίπου οι 250 κι έχουν απορριφθεί οι 155. Προς το παρόν, δεν εγκρίθηκε καμία. Οι περισσότεροι μετανάστες ζουν σε φτωχικές συνοικίες αστικών κέντρων και βγάζουν τον επιούσιο δουλεύοντας ακάματα για ψίχουλα κυρίως ως καθαριστές και λαντζέρηδες σε ξενοδοχεία κι εστιατόρια.

Τις τελευταίες τέσσερις μέρες έχουν κατέβει σε άτυπη απεργία, καθώς -εκτός όλων των άλλων δεινών- οι ισραηλινές αρχές τούς έχουν διατάξει να δώσουν το «παρών» στο κέντρο κράτησης Χολότ, απ’ όπου επιτρέπεται μεν να παίρνουν άδειες εξόδου κατά τη διάρκεια της ημέρας, θα πρέπει όμως υποχρεωτικά να παρουσιάζονται τρεις φορές το 24ωρο και να κοιμούνται εκεί τις νύχτες.