^[1]Συγγραφέας και συνοδοιπόρος για χρόνια στην «Ελευθεροτυπία», ο Πέτρος Κουτσιαμπασάκος έχασε τη μάχη για τη ζωή και κατέληξε χθες το πρωί, στα 48 του μόλις χρόνια. Νοσηλευόταν με βαρύτατο εγκεφαλικό για σχεδόν δύο μήνες στην εντατική του νοσοκομείου ΚΑΤ. Tην ανακοίνωση έκανε μέσω facebook ο αδελφός του και σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος. Αγαπητός συνάδελφος, όμορφος και ταλαντούχος άνθρωπος, ο Πέτρος Κουτσιαμπασάκος είχε γεννηθεί στο Αρματωλικό Τρικάλων το 1965. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Για πολλά χρόνια ζούσε και εργαζόταν ως επιμελητής κειμένων στον Τύπο και εκδοτικούς οίκους. Η κηδεία του θα γίνει αύριο Παρασκευή στις 14.30 στην Αθήνα, στο Κοιμητήριο της Καισαριανής.

Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει ένα κείμενο στη συλλογή «Είμαστε όλοι μετανάστες» (2007, εκδόσεις Πατάκη), ενώ είχε κυκλοφορήσει δύο προσωπικά βιβλία: τη συλλογή διηγημάτων «Η σκεπή» από το Βιβλιοπωλείον της Εστίας το 2004 και μόλις πέρυσι την «Πόλη παιδιών», από τις εκδόσεις Πατάκη, η οποία άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις. Επρόκειτο για ένα μυθιστόρημα για την παιδική ηλικία, για τον βαθύ εσωτερικό μας κόσμο και τον τρόπο που τον εκφράζουμε, για τα περάσματα από την παιδικότητα στην ενηλικίωση. Ενα βιβλίο για τις παιδοπόλεις που, από το 1947 έως το 1998, συνυπήρχαν βουβά με τις υπόλοιπες πόλεις της ελληνικής επικράτειας. Μια υπαρξιακή περιπέτεια αναζήτησης του εαυτού μέσα από την απώλεια.

«Η ανάγκη για γράψιμο δημιουργείται πολύ πριν εμείς πάρουμε την απόφαση, ερήμην μας, σε έναν παρελθόντα χρόνο. Απλώς απομένει να αποδεχτείς την πρόκληση. Ηξερα ότι κάποια στιγμή θα τη γράψω αυτήν την ιστορία. Το θέμα υπήρχε, τη στιγμή περίμενα», είχε δηλώσει ο ίδιος ο συγγραφέας για την «Πόλη παιδιών» σε συνέντευξή του στο pelop.gr.

Στις 424 σελίδες του μυθιστορήματος ο Πέτρος Κουτσιαμπασάκος ζωντάνευε τον κόσμο ενός εσώκλειστου παιδιού που μεγάλωνε στη δεκαετία του ‘70 σε μια παιδόπολη έξω από τη Θεσσαλονίκη και στην ουσία αποτύπωνε με γλαφυρό και τρυφερό τρόπο το ευαίσθητο θέμα του εγκλεισμού, της εγκατάλειψης, της ενηλικίωσης σε μια μετεμφυλιακή Ελλάδα. Oπως χαρακτηριστικά έγραφε στο «Ανοιχτό βιβλίο» της «Εφ.Συν.» η Δήμητρα Κολλιάκου για το μυθιστόρημα: «είναι ένα βιβλίο μεγάλης έκτασης, με αφηγηματικές αρετές που θα εκτιμήσει ο αναγνώστης-κριτικός αλλά και ο αναγνώστης που νοιάζεται κυρίως για τη χαρά της ανάγνωσης. Με το πρώτο του μυθιστόρημα, ο Πέτρος Κουτσιαμπασάκος δημιουργεί προσδοκίες για το επόμενο βήμα -το “δεύτερο μυθιστόρημα”. Ενα βήμα που από πολλούς θεωρείται και το δυσκολότερο». Δυστυχώς, όμως, δεν πρόλαβε.

Μ.Κ.