Το 1988 την πρωτοείδα στη σκηνή του Κόβεντ Γκάρντεν στο «Grand Pas Classique». Η μεγαλειώδης είσοδός της σαν ηλεκτρική εκκένωση με διαπέρασε αφήνοντάς με εκστατική. Η ψηλόλιγνη κοπέλα με την επιβλητική παρουσία, τη συναρπαστική κίνηση, την εξωφρενική ευκαμψία σε καθήλωνε άμεσα κι αμετάκλητα. Συνεπαρμένη, ρωτώ τη φίλη μου Brenda Naylor, γνωστή σκιτσογράφο-γλύπτρια χορευτών: «Ποια είναι αυτή;». «Η μις Νο», μου ψιθύρισε. «Η Σιλβί Γκιλέμ, μόλις ήρθε απ’ το Παρίσι μετά τη διαφωνία της με τον Νουρέγιεφ, τον άνθρωπο που τη στήριξε και την ανέδειξε σε σταρ, ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της Οπερας του Παρισιού. Τη βγάλαν έτσι γιατί αρνήθηκε ακόμα και στον υπουργό Πολιτισμού Ζακ Λανγκ να παραμείνει. Ετσι θα την έχουμε τώρα στο Royal Ballet με συμβόλαιο, όπως το επιθυμεί εκείνη». Είκοσι πέντε χρόνια μετά, τα φετινά Χριστούγεννα, είδαμε ξανά τη Σιλβί Γκιλέμ στο Μέγαρο Μουσικής, σε μια ιδιαίτερα κομψή και ευαίσθητη χορογραφία του Φρέντερικ Αστον το «Μαργαρίτα & Αρμάνδος» (από την Τραβιάτα) που δημιούργησε για τη Μαργκότ Φοντέιν στο λυκόφως της καριέρας της, το 1963. Δύο χρόνια πριν, ο δυτικός κόσμος είχε υποδεχτεί το φαινόμενο Ρούντολφ Νουρέγιεφ απ’ την Ρωσία, ο οποίος και τη συνόδεψε. Είχα την τύχη να δω τότε τη σπάνια αυτή χορογραφία, που ελάχιστες φορές παρουσιάστηκε κατόπιν και να εκτιμήσω τη μαεστρία και τη λεπτότητα με την οποία ο Αστον χειρίστηκε τη διάσημη χορεύτρια. Με δεσπόζοντα τα pas des deux όπου το βάρος πέφτει στον καβαλιέρο, καθόλου πηδήματα και λιγότερους τεχνικούς βηματισμούς για εκείνη, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη δραματικότητα της έκφρασης και της προσωπικής χάρης της κίνησης. Η Σιλβί ανταποκρίθηκε με εξαιρετική ευκαμψία, άνεση, ομορφιά γραμμής, τέλεια pas de bourrè en arrière, συνοδευόμενη επάξια από τον Μάσιμο Μούρου.

Το δεξιοτεχνικό μέρος του προγράμματος ανέλαβε σαν εισαγωγή το Μπαλέτο του Τόκιο με τις «Etudes» του Δανού Harrold Lander, έργο του 1948, που τακτικά παρουσιάζεται από συγκροτήματα που τολμούν να επιδείξουν τα τεχνικά τους επιτεύγματα. Ηταν μια ευχάριστη εμπειρία που δικαίωνε απόλυτα την εκτίμηση που είχε για το Μπαλέτο ο Μορίς Μπεζάρ.

Μίρκα Ψαροπούλου