Του Φίλιππου Δ. Δρακονταειδή

^[1]

Η χρονιά που ανέτειλε κουβαλάει πρόσθετα φορτία, κανένα από τα οποία δεν είναι νέο. Είναι, πάλι, σωρός πρόχειρων στην πλειονότητά τους και συστηματικών στην προώθησή τους φορτώσεων για τους ίδιους παραλήπτες, με ευθύνη των ίδιων βαστάζων: εκείνοι το πράγμα, εμείς τις πλάτες μας.

Το προς εκφόρτωση τον μήνα Μάιο είναι φορτωμένο ήδη, με υποσχετική ότι δεν θα υπάρξει ώς τότε πολιτικό ατύχημα, το οποίο η ελληνική προεδρία της Ε.Ε. μεριμνά να μη συμβεί, μετατοπίζοντας αθορύβως το προεκλογικό φορτίο δεξιά και αριστερά με συμβιβασμούς, εκβιασμούς και υπολογισμούς, υπό την εποπτεία και καθοδήγηση των δανειστών, που διαχειρίζονται εκ δεξιών και εξ αριστερών τα απρόοπτα των ελληνικών πολιτικών παραλογισμών. Εκτός αδόκητου απροόπτου λοιπόν, ο Μάιος θα είναι ο μήνας των ευρωεκλογών και των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση μόνο. Στην πρώτη αναμέτρηση, η ευρωπαϊκή νομενκλατούρα, αδιάφορο αν οι ψηφοφόροι είναι η μειοψηφία των Ευρωπαίων, θα απονείμει αξιώματα στις νούλες που γεννά στους κόλπους της και σε ξοφλημένους εραστές της, ανίκανους να μοιχεύσουν. Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, κάθε είδους αιμομιξίες που λαμβάνουν χώρα ήδη, θα κρύψουν τις ψυχικές διαταραχές του συστήματος, προετοιμάζοντας τις βουλευτικές εκλογές, επειδή μπορεί αυτές να χρειάζονται μετά την ελληνική προεδρία, πράγμα που έχει τη λογική του, αν η εν αναμονή αντιπολίτευση έχει ξεδοντιαστεί επαρκώς, ώστε να γαβγίζει χωρίς να δαγκώνει.

Ο χρόνος της προσφυγής στις βουλευτικές εκλογές δεν μπορεί να μη συνδυάζεται με την πρωτοβουλία των 58, αυτών των «μη αγανακτισμένων», ομογάλακτων εν γένει της δημόσιας κραιπάλης, που επιστρέφουν στο πτώμα που χειρούργησαν και επιμένουν πως δεν είναι μόνο ακέραιο, αλλά φωνάζει να νεκραναστηθεί βλέποντας τις συνάξεις τους. Αν οι 58 αποκτήσουν έρεισμα στις ευρωεκλογές, θα μεταβληθούν σε κομματικό παράγοντα, ας αποποιούνται προς το παρόν τον ρόλο «μοντέλας» πολιτικής συνεύρεσης. Η παρθενία που επιδεικνύουν, παραμερίζοντας την ευτέλεια των πεπραγμένων του βίου τους, εντάσσεται στο καθ’ ημάς πολιτικό αλισβερίσι, όπου τα στερνά έχουν αξία, αδιάφορο τι ήταν τα πρώτα.

Παρά τα όσα επιτρέπει η πρωτοβουλία των 58 να της καταμαρτυρηθούν, η παρουσία της είναι ευπρόσδεκτη στα έγγραφα του φορτίου των ιδιωτικοποιήσεων και επιτρέπει τη σύμπλευση της φιλελεύθερης Κεντροδεξιάς, όπου τραμπαλίζεται η κυβέρνηση, με την εξίσου φιλελεύθερη Κεντροαριστερά, όπου συνωθούνται φύρδην μίγδην «δημοκρατικές δυνάμεις», ευτυχείς που το μασάζ των ιδιωτικοποιήσεων έχει μεγάλες πιθανότητες προσφοράς ωφελημάτων. Η αποκάλυψη ότι η Γερμανία είναι εκείνη που επί δεκαετίες έπαιξε επιτυχώς το παιχνίδι της διαφθοράς σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας, εθνικών και ιδιωτικών καταβολών, δεν αφήνει περιθώρια ότι το ίδιο παιχνίδι είναι έτοιμο να παιχτεί πάλι. Η κυβέρνηση έχει δώσει δείγματα προς κάθε λογής επενδυτές πως ιδιωτικοποιεί προς το συμφέρον τους δίχως απαίτηση σοβαρών ανταλλαγμάτων και προστασίας. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σιελόρροιας αυτής της πολιτικής καθιστά το φορτίο των ιδιωτικοποιήσεων ελκυστικό.

Δίπλα στο φορτίο των εκλογικών αναμετρήσεων και της προσδοκίας οικονομικής βελτίωσης, όπου οι ιδιωτικοποιήσεις θα προσφέρουν δείκτες βελτίωσης με ελάχιστη ελάφρυνση του φορτίου της ανεργίας, η γεμάτη σέσουλα με διαδηλώσεις, απεργίες και διαμαρτυρίες θα συντηρεί το φορτίο της χειραγώγησης και απελπισίας, προσφέροντας επιχειρήματα σε πράξεις αντεπίθεσης, που φέρουν τον γενικό και εύκολο τίτλο της τρομοκρατίας. Ο αποτελεσματικός, ανερμάτιστος και πολυδιάστατος πολιτικός και ιδεοληπτικός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ θεσμικών και εξωθεσμικών, αλλά οργανωμένων έμπιστων μαχητών προς αποτελμάτωση της κοινωνικής αντοχής, θα συνεχίσει να είναι ο καταλύτης που θα αποκλείει την κοινωνική εξέγερση, καθώς τη λούζει με αίμα δίχως νόημα.

Το 2014 είναι φορτωμένο, επειδή τα πρόσθετα φορτία, που δεν είναι νέα, έχουν παραλήπτες, όχι άλλους από εκείνους που τα φόρτωσαν. Οποια και αν είναι η μεταφορά τους, είναι βέβαιο πως μόλις εκφορτωθούν και ανοιχτούν ενώπιον του λαού, θα γίνουν κηρύγματα περί αναγέννησης και μεταρρύθμισης, ας πρόκειται για τα ίδια εξαμβλώματα. Για να δουλεύει η μηχανή που δεν λέει να κλατάρει. Ας σκεφτούμε το 2015, κυρίες και κύριοι.