Ο καλός κωμικός, που σε λίγους μήνες θα γίνει πατέρας, μας συστήνει ένα είδος πολιτικής επιθεώρησης όπου ο σύγχρονος λόγος συνυπάρχει με αυτόν των Μαγιακόφσκι, Ρίτσου, Μπρεχτ, Θουκυδίδη και ονειρεύεται να ανεβάσει την παράσταση στο Σύνταγμα

Της Νόρας Ράλλη

^[1]Μπήκε στα αμφιθέατρα του Βιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και βγήκε από τη σκηνή της Δραματικής Σχολής Βεάκη. Μπήκε στο μυαλό μας ως κωμικός ηθοποιός και βγήκε με ντουντούκα στο θέατρο «Χυτήριο», φωνάζοντας, παίζοντας και τραγουδώντας, σε μια πολιτική επιθεώρηση διαμαρτυρίας. Ο Γεράσιμος Γεννατάς πρωταγωνιστεί φέτος στην παράσταση «Πατριδογνωσία ή τίποτα δεν είναι για συγγνώμη». Μαζί του, τέσσερις μουσικοί, οι Διονύσης Βερβιτσιώτης, βιολί, Γιώργος Κομπογιάννης, πιάνο και σύνθεση, Κώστας Στάικος, πνευστά, Ελλη Φιλίππου, τσέλο. Ο ίδιος με τον Γ. Γαλίτη έχουν γράψει τα πρωτότυπα κείμενα και ο Θανάσης Χαλκιάς έχει τη σκηνοθετική επιμέλεια.

Η παράσταση ξενικά με τον ίδιο να καλεί τον πολίτη να σπεύσει να τη δει και συνεχίζει με απαράμιλλο μαύρο χιούμορ, έντονη παρουσία και αιχμηρό λόγο. Ο Γεράσιμος Γεννατάς ξεδιπλώνει την ερμηνευτική του δεινότητα, μας κάνει να γελάμε δυνατά και να σκεφτόμαστε ακόμα δυνατότερα. Μας συστήνει ουσιαστικά ένα νέο είδος «πολιτικής επιθεώρησης», όπου ο σύγχρονος λόγος συνυπάρχει μια χαρά με αυτόν των Μαγιακόφσκι, Ρίτσου, Μπρεχτ, Τ. Σ. Ελιοτ, Λασκαράτου, Σαχτούρη, Ξενοφώντος και Θουκυδίδη και ουδείς έχει πρόβλημα. Εκτός ίσως από τον ίδιο τον Γεννατά, που τρεις μήνες πριν γίνει πατέρας, προβληματίζεται έντονα για το πόσο ένοχη είναι η τέχνη αυτή τη στιγμή και για το πότε –γιατί το θέλει πολύ– θα πάει να ανεβάσει την παράσταση στο Σύνταγμα!

• Στην παράσταση μεταμορφώνεστε, με επιτυχία, σε κοριό, ενώ χρησιμοποιείται και ένα φιλμ όπου άνθρωποι γίνονται ψαράκια, σύμφωνα με κείμενο του Μπρεχτ. Κατανοούμε καλύτερα την αλήθεια, μέσω της αλληγορίας;

«Οτιδήποτε μπορεί να καθρεφτίσει την αλήθεια, είτε αποτυπώνοντας την εικόνα ρεαλιστικά είτε μεταμορφώνοντάς την, αποτελεί ένα από τα πολύ παλιά εργαλεία του θεάτρου. Ισως τελικά, μέσα από την αλληγορία, ο κόσμος να καταλαβαίνει καλύτερα τις αλήθειες που ζει, να περικυκλώνει καλύτερα την πραγματικότητά του. Ετσι χρησιμοποιείται και στην παράστασή μας. Ωστόσο, προσωπικά με ταλαιπωρεί πολύ αυτό, καθώς νιώθω πως βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, στην οποία η τέχνη πρέπει να πάψει να υπαινίσσεται και πρέπει να γίνεται περισσότερο δηλωτική. Πλέον, οι προσλαμβάνουσές μας, ως κοινωνία και ως λαός, έχουν αμβλυνθεί πάρα πολύ. Πρέπει να ακούσουμε τα πράγματα με το όνομά τους».

• Μιλάτε για τον ρόλο της διανόησης σήμερα, εντός και εκτός του χώρου δημιουργίας της;

«Θα είμαι κατηγορηματικός: Νομίζω πως και ο καλλιτεχνικός και ο πνευματικός κόσμος απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα που τους δίνει η θέση τους και συνεχίζουν να τα διεκδικούν με έναν εμμονικό τρόπο, σαν ένα κακομαθημένο παιδί που θέλει το παιχνίδι του, σαν μια μαϊμού που θέλει την μπανάνα της, σαν ένας γλείφτης που θέλει να γλείφει το αφεντικό του».

• Γιατί θέλετε αυτή η συγκεκριμένη παράσταση να παιχτεί στο Σύνταγμα;

«Νιώθω πως ζούμε οριακές καταστάσεις. Ούτε θρησκόληπτος είμαι ούτε εθνολάγνος ούτε εθνικιστής. Ωστόσο, αναρωτιέμαι πλέον πάρα πολύ βαθιά και πάρα πολύ έντιμα –και προτείνω να το κάνουν και όλοι οι συνάδελφοί μου αυτό– για το αν θα υπάρχουμε ως χώρα σε 40, 50 χρόνια. Εγώ λέω πως όχι. Ηδη δεν υπάρχουμε ως χώρα. Οι άνθρωποι αυτοί της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ διέλυσαν μια χώρα για την κονόμα τους, έτσι για πλάκα. Μας είπαν ότι φταίμε. Ε, και λοιπόν; Ακόμη και αν φταίμε, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συρθεί ένας ολόκληρος λαός στα πόδια αυτών των αλητών και να πει, συγγνώμη, δεν είμαστε ένας αντάξιος λαός σας; Μιλάμε για απατεώνες, για τιποτένια κλεφτρόνια. Και από την άλλη, είναι χυδαίο μια κοινωνία που επί δεκαετίες γαλουχήθηκε με τα περιοδικά και τις αξίες του Κωστόπουλου, να συνεχίζει και σήμερα να ακούει τον Κωστόπουλο. Πάλι… και μάλιστα από το πρωί. Αυτή η αισθητική και η ηθική του σκυλάδικου επικράτησε παντού: μια μαγκιά, ένας νταλκάς… Ζούμε τον θρίαμβο του φαίνεσθαι. Ακόμη – αν είναι δυνατόν! Αυτό έχουμε να αντιπαλέψουμε: την ηθική του σκυλάδικου».

• Τότε, γιατί κάνετε παιδί; Τι είναι αυτό που θα του πείτε;

«Γιατί η ζωή μάς βγάζει τη γλώσσα. Δεν ενδιαφέρεται για τις σκέψεις μας. Η ζωή προχωράει… Σκέφτομαι πως υπάρχει ένα κομμάτι των ανθρώπων, μέσα τους, που ηττήθηκε. Και που γενικά ηττάται. Γιατί είναι καλό. Οι άλλοι είναι επαγγελματίες κακοί. Αυτή τη στιγμή ο άνθρωπος δέχεται μια ανελέητη επίθεση από το χρήμα. Ξανά. Για πολλοστή φορά. Και πρέπει να αντισταθούν η αξιοπρέπεια και η ηθική μας. Αυτό το καλό θέλω να έχει ο γιος μου. Θα 'θελα να του ψελλίσω ότι είμαστε σε ένα κοινό γήπεδο που λέγεται γη και είμαστε μια ομάδα που λεγόμαστε άνθρωποι. Και τα δύο αυτά είναι εξίσου πολύτιμα και πρέπει να τα διατηρήσουμε ως τέτοια».

* INFO: «Πατριδογνωσία ή τίποτα δεν είναι για συγγνώμη», θέατρο «Χυτήριο» (Ιερά Οδός 44, Κεραμεικός, 2103412313). Τετάρτη 20.00, Πέμπτη 21.00. Από την επόμενη εβδομάδα, οι παραστάσεις θα γίνονται Σάββατο και Κυριακή. Εισιτήρια: 15 ευρώ / 12 ευρώ φοιτητικό/ 15 ευρώ τα δύο άτομα ανέργων. 10 ευρώ προπώληση στο viva.gr.

[email protected]