Του Πέτρου Μανταίου

Δεν είναι ασφαλώς ό,τι το καλύτερο και ανθρωπινότερο να παίζεις με τον πόνο του άλλου∙ προπαντός σε εποχές, όπως η σημερινή, που οι ανάγκες μεγαλώνουν και το χρήμα λιγοστεύει. Ομως, ειλικρινά, το «παρασκήνιο» της «Εφ. Συν.» (13/1) με τον τίτλο «Φάρσες λιτότητας» με έβαλε σε δίλημμα! Ηταν μια «κακόγουστη φάρσα». Κάποιος, με sms σε κινητά τηλέφωνα χιλιάδων φορολογουμένων, εργαζομένων και συνταξιούχων του Δημοσίου, τους καλούσε να περάσουν από την εφορία, που θα τους επέστρεφε τις έκτακτες εισφορές του 2011, επειδή κρίθηκαν αντισυνταγματικές. Περισσότερα από 120.000 άτομα έσπευσαν να υποβάλουν αιτήσεις και προκλήθηκε το αδιαχώρητο∙ με τη ΔΟΥ Παλλήνης π.χ. να αναγκαστεί να βγάλει το φαξ από την πρίζα. Την υπόθεση ανέλαβε να ερευνήσει η Αρχή για το ηλεκτρονικό έγκλημα.

Βρίσκομαι, ομολογώ, σε δίλημμα, όχι τόσο για τη φάρσα που ταλαιπώρησε –προπαντός τάισε με ψεύτικες ελπίδες– τόσους ανθρώπους· σ’ αυτό το σημείο, η αντίδραση, η καταδίκη είναι αυτονόητη και… κανένα δίλημμα. Εκεί που μπαίνει, για μένα, το δίλημμα είναι ότι… κανονικά –τίμια, δίκαια και νοικοκυρεμένα– τέτοιο sms έπρεπε να σταλεί όχι μόνο σε κινητά εργαζομένων και συνταξιούχων του Δημοσίου, αλλά στα κινητά όλων των εργαζομένων και συνταξιούχων, που οι έκτακτες εισφορές τούς έχουν τσακίσει.

Βέβαια, αυτό το sms να μη σταλεί από κακόγουστο φαρσέρ, που θα τον ψάξει η Αρχή για το ηλεκτρονικό έγκλημα. Αλλά να σταλεί, διά της νομίμου οδού, από το υπουργείο Οικονομικών, ως επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντος (ή υφαρπασθέντος) ποσού, με τον νόμιμο τόκο και με κατακλείδα στο sms τη λέξη: Συγγνώμη! Αντί τώρα να μιλάμε για «κακόγουστες φάρσες» και να κινητοποιούμε αρμόδιες διωκτικές αρχές. Θα έπρεπε, κάποια στιγμή, οι… καλόγουστοι που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας, όλο το διάστημα που χώρα και πολίτες δοκιμάζονται σκληρά, να απολογηθούν για… κακογουστιές που θυμίζουν φάρσες.