Τρως ακόμη κι όταν δεν πεινάς ή δεν τρως παρ' όλο που το σώμα σου χρειάζεται τροφή; Τρως υπερβολικά, μέχρι να νιώσεις φουσκωμένος, έτοιμος να «σκάσεις» ή να κάνεις εμετό; Εχεις αισθήματα ενοχής, ντροπής ή αμηχανίας για το βάρος σου ή για τον τρόπο με τον οποίο τρως; Καταναλώνεις φαγητό σε λογικό πλαίσιο μπροστά σε άλλους, αλλά ξεφεύγεις εντελώς όταν είσαι μόνος; Αν έχεις απαντήσει καταφατικώς σε κάποιες από τις παραπάνω ερωτήσεις, είναι πιθανόν να αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα ψυχαναγκασμού με το φαγητό.

«Δεν υπάρχουν αφεντικά και αυθεντίες στους ΑΥ, αλλά αλληλοϋποστήριξη»

→Το αποκαλούμενο ψυχαναγκαστικό φαγητό, το οποίο οδηγεί στο υπερβολικό βάρος, λένε, αποτελεί μια τρίπλευρη αρρώστια: σωματική – συναισθηματική – πνευματική

Του Γιάννη Συμεωνίδη

Οι Ανώνυμοι Υπερφάγοι (ΑΥ) είναι μια αδελφότητα πρωταρχικός σκοπός της οποίας είναι η αποχή των μελών της από την ψυχαναγκαστική υπερφαγία. Προκειμένου να το πετύχουν οι ΑΥ, τους οποίους χρηματοδοτούν τα ίδια τα μέλη τους με ό,τι προαιρούνται, εφαρμόζουν το πρόγραμμα των Δώδεκα Βημάτων και των Δώδεκα Παραδόσεων, στο πρότυπο των Ανώνυμων Αλκοολικών. Οι ΑΥ δραστηριοποιούνται και στην Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια, αλλά μόλις την τελευταία δεκαετία έχουν κάνει πιο αισθητή την παρουσία τους χάρη κυρίως στους χώρους που νοικιάζουν πλέον για τις συναντήσεις τους, οι οποίες κάποτε γίνονταν στα σπίτια των μελών…

Το αποκαλούμενο ψυχαναγκαστικό φαγητό, το οποίο οδηγεί στο υπερβολικό βάρος, μας λένε, αποτελεί μια τρίπλευρη αρρώστια: σωματική – συναισθηματική – πνευματική. Στους ΑΥ δεν προτείνεται συγκεκριμένο μοντέλο φαγητού, αλλά τα μέλη με τις εμπειρίες τους έχουν διαπιστώσει ότι κάποια πράγματα τους κάνουν κακό και τα έχουν αφαιρέσει από την καθημερινή τους διατροφή. Το πρόγραμμα, επίσης, δεν λειτουργεί ανταγωνιστικώς με καμιά άλλη μέθοδο αντιμετώπισης του ψυχαναγκαστικού φαγητού. Είναι, απλώς, μια άλλη πρόταση η οποία μπορεί να «δουλέψει» συμπληρωματικά.

 «Δεν είμαστε εξωγήινοι»

Ο Νίκος (δεν είναι το πραγματικό του όνομα) συμμετέχει στις συναντήσεις των ΑΥ από το 2006. Μέχρι σήμερα έχει καταφέρει να χάσει 20 κιλά, τα οποία δεν ξαναπήρε παρά μόνο όταν εγκατέλειψε το πρόγραμμα για δύο χρόνια. Μας μιλά για μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, η οποία τον αποδέχτηκε και τον αγάπησε έτσι όπως ήταν, σε αντίθεση με το οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον. «Οι υπερφάγοι χρησιμοποιούμε το φαγητό για να μην έρθουμε σε επαφή με τα συναισθήματά μας. Δεν είμαστε εξωγήινοι. Ολοι είναι λίγο-πολύ εθισμένοι σε κάτι. Οι ΑΥ δεν θα σε χλευάσουν, αλλά θα σε στηρίξουν με τη συλλογικότητά τους και θα σε απενοχοποιήσουν».

Ο «Νίκος» δεν χρειάζεται να καταφεύγει σε ακρότητες για να χάσει κι άλλα κιλά. Τρώει υγιεινά γεύματα τρεις φορές την ημέρα, χωρίς να «τσιμπάει» ενδιάμεσα, και μιλάει τακτικά με τη σύμβουλό του -παλιότερο μέλος των ΑΥ-, η οποία τον βοηθά να δουλεύει τα Δώδεκα Βήματα σε καθημερινή βάση. «Ηξερα πάντοτε ότι αντιμετώπιζα πρόβλημα με το φαγητό. Είχα μια κανιβαλιστική σχέση μαζί του, σαν να έτρωγα σάρκες. Είχα μέσα μου θυμό, με αυτόν τον τρόπο αντιμετώπιζα τη δύσκολη σχέση με τον πατέρα μου, την υπερπροστασία της μητέρας μου, που πρόσφερε την αγάπη της μέσα από το φαγητό, την περίεργη σχέση με τα αδέρφια. Το πάχος άρχισε να εμφανίζεται μετά τα 14 μου. Εφτασα στον στρατό τα 100 κιλά. Ανήκα στους αποκαλούμενους μπον βιβέρ υπερφάγους. Η κοινωνικότητά μου περιοριζόταν στο να διοργανώνω συνεστιάσεις ή να πηγαίνω σε εστιατόρια»…

Σε κάθε τους συνάντηση συμμετέχουν πλέον δέκα ή και περισσότερα άτομα –παλιότερα μετά βίας μαζεύονταν πέντε. Το αρχαιότερο μέλος εκτελεί ρόλο συντονιστή, προκειμένου να αποφεύγονται παρεκτροπές, όπως η υπέρβαση του συμφωνημένου χρόνου ομιλίας ή υβριστικές συμπεριφορές. Δεν επιτρέπεται ο διάλογος ανάμεσα στα μέλη, τα οποία όταν παίρνουν πάντως τον λόγο μπορούν να μιλήσουν για όποιο πρόβλημα τους απασχολεί σχετικώς με το φαγητό. Στις συναντήσεις, επίσης, διαβάζονται κείμενα ενθάρρυνσης…

Η Κατερίνα (δεν είναι το πραγματικό της όνομα) είναι λίγο πιο έμπειρη από τον «Νίκο», αφού συμμετέχει από το 2005 στις συναντήσεις των ΑΥ, οι οποίες διαρκούν περίπου μιάμιση ώρα και πραγματοποιούνται σχεδόν καθημερινώς και Σαββατοκύριακα την ίδια ώρα και στον ίδιο τόπο. Μέσα σε αυτά τα οκτώ χρόνια έχει δει ανθρώπους να χάνουν ακόμα και 60 κιλά, αλλά κυρίως να προχωρούν σε σημαντικές αλλαγές στη ζωή τους, προσωπική κι επαγγελματική. Εχει δει και τον εαυτό της να αλλάζει κι αυτό της δίνει κουράγιο για το μέλλον. «Δεν υπάρχουν αφεντικά και αυθεντίες στους ΑΥ, αλλά αλληλοϋποστήριξη», θα πει. «Ολοι ερχόμαστε με την ιδιότητα του πάσχοντος. Θέλουμε να κοινωνήσουμε πως εμείς γίναμε καλά μέσω των ΑΥ και μπορούν να θεραπευτούν κι άλλοι συνάνθρωποί μας». Υπάρχει σχέση ανάμεσα στην παχυσαρκία και την οικονομική κατάσταση του ασθενούς ή στην οικονομική κρίση; τη ρωτάμε. «Οχι. Απλώς στην κρίση τα μέλη χρειάζονται περισσότερη θετική προσέγγιση στη ζωή τους. Μπορούν, όμως, να εκπαιδευτούν για να το κάνουν»…

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Πού θα τους βρείτε:

Στους ΑΥ συμμετέχουν άνθρωποι κάθε ηλικίας -εκτός από παιδιά και εφήβους-, όλου του φάσματος του βάρους κι όλων των κοινωνικών τάξεων και επαγγελματικών κατηγοριών. Τον Σεπτέμβριο του 2014, μάλιστα, αναμένεται να διεξαχθεί στην Αθήνα διεθνές συνέδριο στο οποίο θα κληθούν να συμμετάσχουν εκπρόσωποι των ΑΥ από άλλες χώρες, καθώς και γιατροί, ψυχολόγοι, διατροφολόγοι, γυμναστές και λοιπές σχετικές ειδικότητες από όλο τον κόσμο.

Χώροι συνάντησής τους βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας (Δραγατσανίου 6) και της Θεσσαλονίκης (Προμηθέως 4), αλλά και στο Χαλάνδρι, στη Βούλα, στον Νέο Κόσμο, στον Πειραιά και στην Καλαμαριά. Συναντήσεις των ΑΥ γίνονται, επίσης, στην Πάτρα, στο Πόρτο Χέλι, στη Λάρισα, στο Ηράκλειο, αλλά και μέσω Skype. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.anonymoi-yperfagoi.com.