Τέλος στα «σενάρια» που μιλούν για ιδιωτικοποίηση των αρχαιολογικών χώρων στην Ελλάδα, βάζει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, που απάντησε -μέσω ανακοίνωσης- στα δημοσιεύματα ξένων μέσων ενημέρωσης ότι οι αρχαιολογικοί χώροι ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο.

«Αυτή τη φορά είναι το περιοδικό Time, στην πιο πρόσφατη έκδοσή του, που προτείνει την ιδιωτικοποίηση μνημείων για να “σωθούν”, με αφορμή (και πάλι) τις απόψεις του Αμερικανού καθηγητή Stephen Miller. Δεν ξεχνάμε επίσης ότι τον Οκτώβριο 2012, σε εκδήλωση για παρουσίαση επενδυτικών προτάσεων (road show) που διοργάνωσε το Χρηματιστήριο Αθηνών στη Νέα Υόρκη, διατυπώθηκε από Αμερικάνικη εταιρεία “επενδυτική πρόταση” για τους αρχαιολογικούς χώρους της Αττικής, από την Ακρόπολη ως το Λαύριο, με τη μετατροπή τους σε μια αρχαιοπρεπή Disneyland», σημειώνει ο ΣΕΑ.

«Οι αρχαιολογικοί χώροι και τα μνημεία της χώρας μας ανήκουν σε όλο το κοινωνικό σύνολο. Η προστασία, η ανάδειξη και η διαχείρισή τους είναι υποχρέωση του κράτους μέσω της καθ' ύλην αρμόδιας Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, όπως αποτυπώνεται στο Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας μας. Αποτελούν φορείς της ιστορικής μνήμης και συνείδησης. Δεν αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης με όποιους «επενδυτές», δεν αποτελούν αντικείμενα για ιδιωτικοποίηση, ούτε πεδίο κερδοφορίας για κανέναν ιδιώτη», τονίζει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, καλώντας όλους «να υπερασπιστούν τη συλλογική μνήμη, τα μνημεία και τον πολιτισμό και να βροντοφωνάξει ότι δεν πωλούνται».

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ανακοίνωση των αρχαιολόγων υπάρχει και το παρακάτων απόσπασμα από τις Δοκιμές του Γιώργου Σεφέρη:

«Πρέπει να είχε περάσει καιρός, σα να γύριζα από μακρύ ξενιτεμό, στους δρόμους κανείς δε με γνώριζε και δε γνώριζα κανέναν. Απομεσήμερο νωρίς αλλά ο ήλιος σκεπασμένος. Βρέθηκα στην Ακρόπολη. Εμπρός στη δυτική πρόσοψη του Παρθενώνα, ένα ταραγμένο πλήθος. Όλοι κοίταζαν τις κεντρικές κολόνες και χοχλακούσαν. Ρώτησα κάποιον που χειρονομούσε πλάι μου.
-Ρε, τι ζωντόβολο είσαι συ; Από πού μας κουβαλήθηκες; Δεν ξέρεις τίποτε;
Τον κοίταζα χαμένος.
-Να ο πλειστηριασμός! Άνοιξε τα στραβά σου! Αν κερδίσει εκείνη η αμερικάνικη οδοντόπαστα, σώθηκε ο προϋπολογισμός μας για δεκαετίες.
Κοίταξα με προσοχή στην κατεύθυνση που μου ‘δειχνε. Ανάμεσα στις δυο κεντρικές κολόνες, ξεχώρισα ένα τραπεζάκι σκεπασμένο με πράσινη τσόχα και, καθισμένος πίσω του, ένας ξυρισμένος κύριος με γυαλιά. Φορούσε μαύρο κοστούμι και κρατούσε φιλντισένιο σφυρί. Ρώτησα αποβλακωμένος:
-Ποιος πλειστηριασμός;
-Πού ζεις, μωρέ; Εδώ χαλνάει κόσμος!… Τζένιο η κυβέρνησή μας. Θα τις παραχωρήσει αυτές τις πέτρες. Τι μας χρειάζονται εμάς;
Εκείνη τη στιγμή ο μαυροντυμένος κύριος χτύπησε το σφυρί. “Κατεκυρώθη!”, φώναξε κάποιος. “Κατεκυρώθη! Κατεκυρώθη!”, αντιλάλησε η βοή του πλήθους
-Κέρδισαν οι Αμερικάνοι! Είπε έξαλλος ο γείτονάς μου σαν άνθρωπος που παρακολουθεί ποδόσφαιρο.
Η ταραχή φούσκωνε μέσα μου.
-Και τι θα κάνουν; Κατόρθωσα να ρωτήσω.
-Είναι δαιμόνιοι, αποκρίθηκε. Θα πελεκήσουν τούτες τις κολόνες σε σχήμα σωληνάριου της οδοντόπαστας!
Ένοιωθα πως το πλήθος φύραινε γύρω μου και μ’ άφηνε ολότελα μόνο. Τότες είδα τον Παρθενώνα γυμνό ανατριχιαστικά, χωρίς αέτωμα, χωρίς γείσο, με τις κολόνες του πελεκημένες, γυαλιστερές, παρασταίνοντας υπέρογκα σωληνάρια. Ο βραχνάς με τίναξε απ’ το κρεβάτι καθώς ούρλιαζα. Ώρα πέντε το πρωί. Δεν είμαι αρκετός να αναλύσω τούτο το όνειρο. Μόνο μια παρατήρηση πάνω στην ονειρική συμπεριφορά μου. Πολλές φορές μου έτυχε να ιδώ όνειρα που παρουσιάζονται με κρυστάλλινη σαφήνεια. Αν είναι εφιαλτικά, ο εφιάλτης δουλεύει στο βάθος και ξεσπά στο τέλος».

efsyn.gr